Ανακάλυψα ένα app στο οποίο βγάζεις βίντεο τον εαυτό σου να μιλά και να λέει οτιδήποτε, και μετά μπορείς να το επεξεργαστείς σε όποια γλώσσα θέλεις και να ακούς τον εαυτό σου, με τη φωνή σου, να μιλά άπταιστα την εκάστοτε γλώσσα. Έχω μία φίλη, Πορτογαλίδα, την οποία γνώρισα στο τελευταίο έτος του πανεπιστημίου και κρατάμε επαφή συχνά πυκνά. Προκειμένου να παίξω με το app έβγαλα ένα βίντεο τον εαυτό μου να μιλώ πορτογαλικά και της το έστειλα, λέγοντας της τα νέα μου. Μου απάντησε προ ολίγου μέσα σε πολλά γέλια λέγοντάς μου ότι δεν πίστευε ότι θα έφθανε η μέρα που θα με άκουγε να μιλώ στα πορτογαλικά και πρόσθεσε:
«έβλεπα τη Γιουροβίζιον τις προάλλες και σε σκεφτόμουνα, την παρακολουθείς
ακόμη με τον ίδιο ζήλο;»
Τι πράγμα κι αυτό, να βλέπει κάποιος τη Γιουροβίζιον στην Πορτογαλία και να
θυμάται εμένα. Πού να της έλεγα ότι όχι μόνο την παρακολουθώ ακόμα, αλλά πλέον
γράφω και γι’ αυτήν ανελλιπώς.
Θα σας πω μια ιστορία να γελάσετε.
Το 2004, όταν γνώρισα αυτή την κοπέλα (ήταν και είναι πανέμορφη εν τω
μεταξύ, αλλά είχε γκόμενο και του ήταν πολύ πιστή, δεν σε άφηνε να την προσεγγίσεις,
αλλιώς θα επεδίωκα νταλαβέρι – τώρα είναι παντρεμένη με το παιδί εκείνο και
έχουν και δυο δίδυμα), ήταν η χρονιά που είχε εισαχθεί στη Γιουροβίζιον ο
ημιτελικός. Στην Αγγλία ο ημιτελικός επρόκειτο να μεταδοθεί από το BBC3 το οποίο ήταν συνδρομητικό αν δεν απατώμαι. Εν πάση
περιπτώσει, ενώ είχα αγοράσει μία τηλεόραση και μπορούσα να βλέπω τα ανοιχτά
κανάλια από το δωμάτιο της εστίας στην οποία διέμενα, το BBC3 δεν μπορούσα να το δω. Έπρεπε να βρω άλλον τρόπο για να
παρακολουθήσω τον ημιτελικό της Γιουροβίζιον.
Στην εστία που έμενα υπήρχε το λεγόμενο junior common room το οποίο ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο που
χρησιμοποιούνταν για σκοπούς κοινωνικοποίησης. Είχε μέσα μπαρ, μπιλιάρδο,
σαλονάκια και τηλεόραση η οποία έπιανε και το BBC 3. Η τηλεόραση αυτή ήταν συνήθως κατειλημμένη από
Άγγλους που έβλεπαν ποδόσφαιρο, μπορούσες όμως να κάνεις pre-book μία συγκεκριμένη ώρα και να πας να δεις αυτό που σε ενδιέφερε. Η Γιουροβίζιον
τότε έπαιρνε τα πολύ πάνω της με τη συμμετοχή του Σάκη Ρουβά οπότε δεν μπορούσα
να μην παρακολουθήσω τον ημιτελικό. Πήγα και στρογγυλοκάθισα στο common room πολύ νωρίς και καβάτζωσα την τηλεόραση για να δω τον ημιτελικό. Πήρα
και μαζί μου τρεις συμφοιτητές μου Ελλαδίτες, τον Δημήτρη, την Κατερίνα και τον
Γιώργο, ώστε να μην υπάρχει χώρος για οποιονδήποτε άλλον που θα ήθελε να μας αλλάξει
το κανάλι. Αν γινόταν μάχη θα ήμασταν πολλοί και θα νικούσαμε.
Ο Γιώργος και ο Δημήτρης δεν έβλεπαν Γιουροβίζιον, για χάρη μου ήρθανε, και
αντιλαμβάνεστε το σοκ που έπαθαν όταν αντιλήφθηκαν τι έβλεπαν. «Μεγάλη χάρη σου
κάνουμε που καθόμαστε και βλέπουμε αυτό το πράμα», μου είπαν. Θυμάμαι, μάλιστα,
πως όταν παρουσιάστηκε το τραγούδι της Λετονίας, εκείνο το ανεκδιήγητο Dziesma
par laimi ο Δημήτρης άρχισε τα «τι βλέπουμε Θεέ μου»,
και ένιωσα τύψεις που τους τραβολόγησα μαζί μου.
Τέλος πάντων, όπως πιθανόν να θυμάστε ο ημιτελικός τράβηξε τρεις ώρες, στην
Αγγλία ξεκίνησε με φως της μέρας και ολοκληρώθηκε σχεδόν στις 10:00 το βράδυ,
μες το πηχτό σκοτάδι. Ενόσω προχωρούσε το βράδυ εγώ απορροφήθηκα στα άδυτα του
προγράμματος και της αναμετάδοσης του Terry Wogan και ολίγη επαφή είχα με το περιβάλλον – όπως κάθε φορά που βλέπω
Γιουροβίζιον. Όταν έφτασε η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από τους παρουσιαστές
θα θυμάστε πολύ καλά ότι η Κύπρος ανακοινώθηκε τελευταία. Είχε προκριθεί με το
τραγούδι της Λίσα Αντρέας, το Stronger Every Minute (το οποίο ποτέ δεν κατάφερα να χωνέψω).
Δεν είχα καμία προσδοκία πρόκρισης. Εξάλλου εμένα μόνο η Ελλάδα με έκοφτε
εκείνη την εποχή. Θεωρούσα ότι η Κύπρος είχε χάσει το νόημα με τις συμμετοχές
που έστελνε. Δεν είχα καμία ελπίδα να προκριθούμε και δεν μου περνούσε ούτε μία
στο εκατομμύριο ότι θα μπορούσε να ανακοινωθεί η χώρα μας στον τελευταίο
φάκελο. Όταν η Τουρκάλα παρουσιάστρια πρόταξε τον φάκελο και είπε στο κοινό: «Who do you want? It’s Cyprus!» ακούστηκε ένα κύμα πανηγυρισμών άνευ προηγουμένου μέσα
στην αίθουσα της εστίας. Ποιος θα μπορούσε να πανηγυρίζει την πρόκριση της Κύπρου,
αν είναι ποτέ δυνατόν; Γυρνάω το κεφάλι μου και τι να δω;
Πίσω από τον καναπέ που καθόμουνα είχαν μαζευτεί περί τα 50 άτομα τα οποία
ήθελαν να δουν τηλεόραση. Ούτε που τους είχα πάρει χαμπάρι. Οι πλείστοι ήταν
Άγγλοι με μπύρες ανά χείρας αλλά και πολλοί φοιτητές από το Εράσμους. Επειδή με
είδανε εκεί ετοιμοπόλεμο, απορροφημένο και πωρωμένο δεν τόλμησαν να έρθουν να
μου αλλάξουν το κανάλι. Υπέμεναν στωικά από απόσταση να τελειώσει η
Γιουροβίζιον, η οποία καθώς προείπα είχε τον ατελείωτο. Όταν εν τέλει
προκρίθηκε η Κύπρος χάρηκαν τόσο πολύ που θα έπαιρνα αυτό που ήθελα και θα ξεκουμπιζόμουν
που πανηγύρισαν έξαλλα την ανακοίνωση λες και ήταν η δική τους χώρα. Σημειώστε
ότι στην αίθουσα ήταν και η εν λόγω Πορτογαλίδα η οποία ουδόλως πτοήθηκε από τη
μη πρόκριση της χώρας της, αλλά ένιωσε ότι έπρεπε να συμπάσχει μαζί μου. Το
ίδιο και κάποιοι Ιταλοί (δεν συμμετείχαν τότε οι Ιταλοί, νομίζω δεν είχαν ιδέα
τι είναι η Γιουροβίζιον εκείνα τα παιδιά), αλλά και πολλοί Άγγλοι. Ήταν σουρεάλ!
Στο άκουσμα του Cyprus σείστηκε το δωμάτιο!
Δεν θα αρνηθώ ότι ντράπηκα όταν είδα εκείνο το μπούγιο μαζεμένο στην αίθουσα.
Η χαρά που έκαναν όταν πήραν στα χέρια τους το τηλεκοντρόλ και έπεσαν οι τίτλοι
τέλους ήταν απερίγραπτη. Από την άλλη, δεν θα καθόμουν να σκάσω. Ήμουν κι εγώ
μέλος της εστίας και δικαιούμουν μια φορά τον χρόνο να δω και εγώ κάτι που με
ενδιαφέρει στην τηλεόραση. Όπως και να ‘χει, οφείλω να αναγνωρίσω ότι δεν με
διέκοψαν και ήταν ευγενικοί. Σηκωθήκαμε και τους αδειάσαμε τη γωνιά κι εμείς με
τη σειρά μας μόλις τελείωσε η μετάδοση.
Θυμάμαι ότι κατευθυνόμενοι στα δωμάτιά μας, τηλεφώνησαν οι γονείς της Κατερίνας
από την Αθήνα για να ρωτήσουν αν είδαμε την πρόκριση του Σάκη! Ήταν «η πρόκριση
του Σάκη», όχι «της Ελλάδος». Ο Ρουβάς τότε ήταν πάνω από το έθνος! Από κάτι
τέτοια αντιλαμβάνεσαι την απήχηση και τη σημασία της Γιουροβίζιον. Να
τηλεφωνείς στην Αγγλία στο παιδί σου, να ρωτήσεις αν «είδατε την πρόκριση του
Σάκη». Ομολογώ ότι το Shake It το έβρισκα λίγο πρόχειρο για τα κυβικά του
Ρουβά, αλλά ήταν όντως ένα άλμα στο επίπεδο των συμμετοχών της Ελλάδας τω καιρώ εκείνω. Στην
Αγγλία δεν μπορούσα να πιάσω τον παλμό από όσα γίνονταν στην Ελλάδα με τη
συμμετοχή του, όμως αφότου τον είδα λάιβ κατάλαβα ότι στα κανάλια της Ελλάδος
πρέπει να γινόταν χαμός με το ζήτημα.
Είχα χαρεί τρομερά που η Γιουροβίζιον εξελισσόταν σε... εθνικό ζήτημα και ήταν
θέμα χρόνου να έρθει η πρωτιά. Όπερ και εγένετο ένα χρόνο μετά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου