Η Γιουροβίζιον Της "Συμπερίληψης" 😅

 

Μπήκε ο Σεπτέμβριος κι ένα πράγμα σημαίνει αυτό:

Back to school!

Η νέα γιουροβιζιονική σεζόν ξεκίνησε!

Ας σχολιάσουμε διάφορα που βλέπουμε, διαβάζουμε και φρίττουμε στον επίγραμμο κόσμο.

Περί Ελλάδος και Κύπρου:

Πολύ χαίρομαι που η ΕΡΤ το παίρνει σοβαρά για 2^η συνεχόμενη χρονιά και καθιερώνει τον Εθνικό Τελικό, επεκτείνοντάς τον μάλιστα σε δυο βραδιές. Θα δοθεί χώρος σε εναλλακτικές συμμετοχές πέραν της γιουροβιζιακής συνταγής που είναι ό,τι χρειάζεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα αλλά και ο ίδιος ο Διαγωνισμός, ο οποίος κατά τη γνώμη μου, φτάνοντας στα 70 έτη αισίως χρειάζεται να εφευρίσκει συνεχώς τον εαυτό του και να ανανεώνεται. Πέραν του τραγουδιστικού και μουσικού μέρους, αν με ρωτάτε για την επιλογή της Βιέννης ως πόλης διεξαγωγής του Διαγωνισμού, και το νέο λόγκο των 70 ετών, θα σας πω ότι δεν τρελάθηκα. Ήμουν υπέρ του Ίννσμπρουκ.

Αν ισχύουν οι φήμες περί Σοφίας Πατσαλίδου ή Αθηνάς Μανουκιάν για την εκπροσώπηση της Κύπρου, κλάφτε τον Χαράλαμπο από τώρα. Η Κύπρος πρέπει να αφήσει τα κακέκτυπα της Φουρέιρα στο παρελθόν και να αλλάξει κατεύθυνση. Εγώ αυτές τις «θεές» τις βαρέθηκα προ πολλού, χώρια που δεν τις θεωρώ και θεές. Επιπλέον, ενώ θέλω να εκπροσωπούμαστε ως επί το πλείστον από καλλιτέχνες που έχουν κυπριακή καταγωγή και είναι κάπως εδραιωμένοι, την Πατσαλίδου τη βρίσκω μετριότατη ως παρουσία (εκείνη έγραψε και το ανεκδιήγητο crystal waters που στείλαμε στη Junior Eurovision και ξευτυλιστήκαμε). Ομοίως, τη Μανουκιάν που την βρίσκω ωραία γκόμενα, αλλά απλώς καλή τραγουδίστρια, δεν ξέρω τι δουλειά έχουμε να πληρώνουμε ως Κύπριοι φορολογούμενοι για να αναδείξουμε στην Ευρώπη μιαν Αρμένισσα. Καμία στρατηγική, καμία επαφή με την πραγματικότητα εκεί στο ΡΙΚ. Ας ελπίσουμε ότι είναι όλα φήμες και θα γίνει κάποια αναπάντεχη ανατροπή.

Περί Αποκλεισμού Ισραήλ:

Διασκεδάζω απίστευτα με τις τοποθετήσεις των απανταχού γιούροφαν σχετικά με τη συμμετοχή του Ισραήλ το 2026 και τις απειλές διαφόρων χωρών για αποχώρηση. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει κανόνας της EBU που να μπορεί να αποκλείσει το Ισραήλ από τη Γιουροβίζιον εξ αιτίας του πολέμου. Ακόμη και η Ρωσία δεν αποκλείστηκε επειδή εισέβαλε στην Ουκρανία. Αποκλείστηκε επειδή ο ραδιοτηλεοπτικός εθνικός της φορέας δεν είναι ανεξάρτητος της Κυβερνήσεως και αποβλήθηκε από την EBU εξολοκλήρου. Το αντίστοιχο ισραηλινό ΚΑΝ έχει αποδείξει πολλάκις ότι διατηρεί την ανεξαρτησία του από την Κυβέρνηση Νετανιάχου και ως εκ τούτου δεν υφίσταται λόγος αποβολής του από τον Διαγωνισμό.

Φυσικά, αν με ρωτάτε, όλα αυτά είναι υποκριτικές μπούρδες. Όλα τα κανάλια ελέγχονται και επιβιώνουν από τις κυβερνήσεις τους οι οποίες τα κατευθύνουν όπου αυτές γουστάρουν. Μην τρελαθούμε τώρα, δεν ζούμε σε άλλο κόσμο εμείς. Αλλά εφόσον δεν υπάρχει ρητή αναφορά στους Κανονισμούς του Διαγωνισμού ότι ο εκάστοτε ραδιοτηλεοπτικός φορέας μιας χώρας θα αποκλείεται αν η κυβέρνησή του εμπλέκεται σε στρατιωτικές εχθροπραξίες με άλλη χώρα, σε ποιο ακριβώς νομικό επιχείρημα θα στηρίξεις το αίτημα για αποκλεισμό του Ισραήλ από τη Γιουροβίζιον;

Χωνέψτε το, το Ισραήλ δεν φεύγει.

Και ναι, αν επρόκειτο για την Τουρκία τα ίδια θα έλεγα. Απεχθάνομαι τους Τούρκους όσο τίποτα για όλα τα δεινά που προξένησαν στην πατρίδα μου, δεν θέλω σε καμία περίπτωση την επιστροφή τους στον Διαγωνισμό, αλλά όσο κι αν ψάξω δεν βρίσκω στους κανονισμούς της EBU κάτι που να δικαιολογεί την αποβολή τους εξαιτίας του Κυπριακού προβλήματος. Άλλωστε τόσα χρόνια συνυπήρχαμε και οι Κύπριοι ως σωστοί ραγιάδες δεν μιλούσαμε. Μια φορά μιλήσαμε σε ελληνική έδρα το 2006 και φάγαμε και φάπα από πάνω.

Ήρθε όμως τώρα η Σλοβενία, η Ισλανδία και η Ισπανία και απείλησαν ότι αν το Ισραήλ παραμείνει στη Γιουροβίζιον αυτές θα αποχωρήσουν. Και απάντησαν αργότερα η Ιταλία και η Γερμανία ότι αν αποχωρήσει το Ισραήλ θα αποχωρήσουν μαζί του.

Τι γελοιότητες!

Κατ’ αρχάς να σας πω ότι η Γιουροβίζιον δεν θα αναβληθεί επειδή αποφασίσατε να την μποϊκοτάρετε. Να σας θυμίσω ότι στα 90ς βλέπαμε πολύ καλύτερους Διαγωνισμούς με 22 μόνο συμμετέχοντες και εγώ προσωπικά το προτιμούσα έτσι. Οπότε δεν πα να αποχωρήσετε και οι μισοί, εμείς μια χαρά θα τραγουδήσουμε τον Μάιο. Θα βγούμε να σας πούμε και το Halleloujah στο φινάλε όπως έγινε το 1999 εν είδει συμπαράστασης και έξω απ’ την πόρτα! (τι ειρωνεία που το 1999 έγιναν όλα αυτά στη διοργάνωση του Ισραήλ).

Το να αποχωρήσει η Σλοβενία και η Ισλανδία δεν νοιάζει κανέναν, τι είχαμε τι χάσαμε. Οι συγκεκριμένες χώρες πληρώνουν πολύ λίγα λεφτά για να συμμετέχουν οπότε δεν επηρεάζουν ιδιαίτερα τον προϋπολογισμό. Αν αποχωρίσει η Ισπανία (γιατί δεν νομίζω να τολμήσει να ορθώσει κανείς ανάστημα στις απειλές αποχώρησης της Γερμανίας και Ιταλίας), θα είναι όντως ένα δυνατό χαστούκι, αλλά δεν θα τα βάψουμε και μαύρα. Να σας θυμίσω ότι προ 2011 μια χαρά γίνονταν Διαγωνισμοί χωρίς την Ιταλία, άρα έτσι θα γίνει και τώρα χωρίς την Ισπανία. Το 1996 δε, όταν είχε προηγηθεί παρασκηνιακός ημιτελικός και προκρίθηκαν στο Όσλο μόνο οι 25 επίλεκτοι, να σας θυμίσω ότι μια χαρά έγινε ο Διαγωνισμός με την απουσία της Ιταλίας που τότε σνόμπαρε τον Διαγωνισμό αλλά και με τον αποκλεισμό της Γερμανίας που είχε στείλει μία γελοιότητα. Όχι μόνο μια χαρά έγινε η Γιουροβίζιον τότε, αλλά το 1996 εμένα είναι και από τις αγαπημένες μου χρονιές!

Με αυτά και μ’ αυτά, θέλω να πω ότι ωραία είναι να κλαίγεστε, αλλά ο Διαγωνισμός θα γίνει. Μπορεί να έχει μειωμένο μπάτζετ αλλά σιγά τα ωά. Το 2027 πάλι όλοι εδώ μαζί θα είμαστε.

Επίσης να σας πω ότι κάποτε πρέπει να προσγειωθείτε και στην πραγματικότητα. Το Ισραήλ χέστηκε για το αν θα το αποκλείσετε από τη Γιουροβίζιον. Όπως η Ρωσία δεν τερμάτισε τον πόλεμο επειδή την απέκλεισαν από ένα σωρό διοργανώσεις και οργανισμούς, το ίδιο θα κάνει και το Ισραήλ. Nobody cares για ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα όπως τη Γιουροβίζιον πλην μίας χούφτας διαταραγμένων, εμού συμπεριλαμβανομένου που για κάποιο λόγο τον έχουμε αναγάγει σε επιστήμη. Δυστυχώς δεν θα σταματήσουν οι μεγάλοι της υφηλίου τις επιδιώξεις τους επειδή δεν θα τους αφήσετε να πουν ένα τραγούδι τον Μάιο. Είναι αστείο στα μάτια τους.

Επομένως, deal with it, ο πλανήτης θα συνεχίσει να γυρίζει και παρά να χάσετε την ευκαιρία να είμαστε όλοι μαζί απαρτία στη σκηνή της Γιουροβίζιον με ό,τι κι αν σημαίνει ή δεν σημαίνει αυτό, ας εργαστούμε ώστε να δημιουργήσουμε ένα σόου τίγκα στην ίντριγκα και την αγωνία. Γιατί μη μου πείτε ότι δεν ήταν μεγαλειώδες το φετινό φινάλε με το split screen μεταξύ Ισραήλ και Αυστρίας και με όλο το στάδιο να ζητωκραυγάζει: Austria – Austria πριν την ανακοίνωση της τήλε-ψηφοφορίας τους.