Eurovision Politics

 

Δεν έχει πλάκα που ολόκληρη EBU μπήκε στη διαδικασία να κάτσει να απαντήσει στα σχόλια των φανς στο διαδίκτυο σχετικά με την πρώτη θέση που πήρε το Ισραήλ στην τηλεψηφοφορία;

Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι το Ισραήλ βγήκε 2^ο στην τελική κατάταξη. Κάτι παίχτηκε, λένε, κάποια κομπίνα στήθηκε, ο δε Ανδρέας Μικρούτσικος είναι σίγουρος για τη σκευωρία, βγήκε την επόμενη μέρα σε μια εκπομπή και έλεγε ότι έγινε «πραξικόπημα».

Μάλιστα, πολλοί διερωτώνται πώς είναι δυνατόν το Ισραήλ να βγήκε πρώτο στη ψήφο «του υπόλοιπου κόσμου» (Rest of the world) για τρεις χρονιές συνεχόμενες!

Όλα αυτά αποδεικνύουν αυτό που λέω εδώ και καιρό: Ότι το IQ των ούτων καλούμενων eurofan είναι μονοψήφιο. Έπρεπε να δουν τη Γιουροβίζιον για να αντιληφθούν τη δύναμη του παγκόσμιου εβραϊκού λόμπι και πως αυτό συσπειρώνεται χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια όταν πέσει σήμα. Αν έχετε γνωρίσει Εβραίους κατά τη διάρκεια της ζωής σας θα καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ενωμένοι σαν γροθιά σε όρια αξιοζήλευτα και τα οποία ενίοτε αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας. Εννοείται ότι θα συσπειρωθούν να ψηφίσουν στη Γιουροβίζιον ειδικά σ’ αυτούς τους καιρούς που μία ψηλή θέση σε ένα Διαγωνισμό που τον παρακολουθούν 200 εκατομμύρια τηλεθεατές στέλνει ισχυρό μήνυμα.

Όχι, δεν έγινε πραξικόπημα, όχι δεν ψήφισαν τα bots.

Γελάω και τα απολαμβάνω όλα αυτά, γιατί επαναλαμβάνω, το κοινό της Γιουροβίζιον είναι για πολλές μπάτσες. Όταν το 2022 κέρδισε η Ουκρανία για τους ίδιους λόγους, δηλαδή τη συσπείρωση των χιλιάδων Ουκρανών προσφύγων που κατέφυγαν στις γειτονικές ευρωπαϊκές χώρες για να ζητήσουν άσυλο, ήταν όλα οκ. Slavi Ukraina και άγιος ο Θεός. Τώρα που συμβαίνει το ίδιο από έναν άλλο πολυπληθή λαό, «έγινε πραξικόπημα στη Γιουροβίζιον!» Τώρα θα μου πείτε, δεν είναι το ίδιο. Οι Ουκρανοί ήταν τα θύματα μιας εισβολής, ενώ οι Ισραηλινοί από θύματα έγιναν θύτες. Ναι, θα συμφωνήσω. Ο παρονομαστής όμως είναι ο ίδιος: Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μαζική ψήφο υπέρ μιας χώρας με πολιτικά κίνητρα και όχι με μουσικά. Διότι ούτε η Στεφανία το 2022 άξιζε το χρυσό, ούτε το New Day Will Rise άξιζε το αργυρό μετάλλιο. Δεν είδα όμως κανένα petition για να αποκλειστεί η Ουκρανία από τον Διαγωνισμό.

Οπότε ναι, δεν μπορώ να δείξω καμία συμπαράσταση σε πρωτοβουλίες που βασίζονται σε δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Επιπλέον, ως Έλλην Κύπριος του οποίου η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή για μισό αιώνα, γελάω γάργαρα όταν βλέπω με πόση σπουδή η EBU και οι ξένοι eurofans καλοπιάνουν τη Τουρκία προκειμένου να επιστρέψει στον Διαγωνισμό. Μία χώρα που εισέβαλε όχι μόνο στην Κύπρο το 1974 (που πλέον κοντεύουμε να το ξεχάσουμε κι εμείς) αλλά εισέβαλε και στην Συρία, και σε άλλες περιοχές της μέσης Ανατολής (τι σημασία έχει βέβαια, “I miss Turkish bops like dum tek tek”έγραφε ένας ψωριάρης Εγγλέζος τις προάλλες στο τουίτερ και σωρηδόν οι καρδούλες από κάτω).

Είδατε φέτος στον δεύτερο ημιτελικό το αφιέρωμα προς τους φανς ανά τον κόσμο στο οποίο δέσποζαν φανατικοί οπαδοί από Μάλτα, Αυστραλία και Τουρκία; Πού τη θυμήθηκαν την Τουρκία στα καλά καθούμενα και μπήκαν στη διαδικασία να προβάλουν έναν Τούρκο eurofan; Έλειψαν οι φανατικοί θαυμασταί και έπεσαν στην ανάγκη του Τούρκου; Όχι βέβαια! Όλα ξεπίτηδες γίνονται. Για να τους δελεάσουν να επιστρέψουν, ασχέτως αν οι Τούρκοι απέχουν 13 χρόνια τώρα και λένε ευθαρσώς «εμείς δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση με το μπουρδέλο της Γιουροβίζιον!»

Αλλά εκεί που ξαφνικά αποβάλλονται Ρώσσοι, Λευκορώσσοι και τώρα όλοι μαίνονται εναντίον των Ισραηλινών, ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι κάποτε συμμετείχαν και οι Τούρκοι. Μπορεί να κατέχουν μία χώρα που ανελλιπώς στηρίζει τον Διαγωνισμό, την Κύπρο, αλλά ποιος τον χέζει τον ύφαλο, σάμπως θα κερδίσει ποτέ ή και να κερδίσει θα μπορέσει να τον διοργανώσει; Καλοπιάστε τα εκατομμύρια των Τούρκων. Εξάλλου και οι ηλίθιοι Κύπριοι αυτό κάνουν.

Έτσι που λέτε, κάθομαι στον θρόνο μου με τον ανεμιστήρα και χαζογελάω με όσους θέλουν και ελπίζουν ότι θα αποβληθεί το Ισραήλ.

Δεν έχετε ιδέα σε τι κόσμο ζείτε.