Σκοτεινό Δουβλινάκι '95 (Β' Μέρος)

Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά σε όλους.

Ας συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε, έχω ήδη βαρεθεί να γράφω για το 1995.

Μείναμε στην Ουγγαρία.

 Ουγγαρία – Uj Neb Egy Regi Haz Falan

Όταν ο Κρίστερ Μπιόρκμαν σχολίασε κάποτε ότι τα 90ς του έπεφταν βαριά, μάλλον αυτό το τραγούδι εννοούσε. Πιο σκοτεινό, βαρύ, ίσως και βαρετό, πεθαίνεις. Για κάποιο ανώμαλο λόγο εμένα αυτό το τραγούδι μου αρέσει. Μου πήρε όμως χρόνια για να το αγαπήσω, στην αρχή κι εγώ το απεχθανόμουν και το περνούσα στο γρήγορο στο βίντεο. Ο τραγουδιστής ήταν τυφλός, μόλις ο 2^ος που διαγωνίστηκε στη Γιουροβίζιον από τους 5 συνολικά στην ιστορία του Διαγωνισμού.

Βέλγιο – La Voix Est Libre

Ωραιότατη φεστιβαλική μπαλάντα, δυναμικό ρεφραίν, ό,τι πρέπει. Το έχω στο τοπ10 μου.

Ηνωμένο Βασίλειο – Love City Groove

Pretentious μοντερνιές της εποχής οι οποίες, ευτυχώς, πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Δεν ήταν έτοιμη η Γιουροβίζιον να εκσυγχρονιστεί με τη ποπ μουσική της εποχής. Κι όταν έγινε, έγειρε προς της Σκανδιναβική συνταγή παρά οτιδήποτε άλλο. Το συγκεκριμένο τραγούδι το σιχαινόμουν και το είχα καταχαρεί όταν η Κύπρος τους πέρασε και ήρθαν 10^οι και καταϊδρωμένοι.

Πορτογαλία – Baunhilla e Chocolate

Πορτογαλικό γκόσπελ, βανίλια και σοκολάτα. No thank you!

Κύπρος – Στη Φωτιά

Όταν ξεκίνησε το τραγούδι και είδα το λευκό σεντόνι να ανεμίζει και να πετάγεται στον αέρα, είπα: Θεέ μου, δεν μπορούμε να βγάλουμε το χωριό απ' τον χωριάτη. Στην πορεία όμως ίσιωσε ο δρόμος. Το camera work ήταν εξαιρετικό – το επεσήμανε και η Άντζι Ρήγα στο Ευχάριστο Σαββατόβραδο το επόμενο Σάββατο και ο Άλεξ Παναγή επιβεβαίωσε ότι «μας ευνόησε ο σκηνοθέτης». Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα ζωντανά να αναγνωρίζεται μέρος της επιτυχίας του τραγουδιού στον σκηνοθέτη και έπρεπε να καταλάβω ότι επρόκειτο για προοίμιο των μελλοντικών Γιουροβίζιον. Η ερμηνεία του Παναγή ήταν θεατρικότατη, δραματική τόσο-όσο, το ζούσε ο άνθρωπος και ήταν ολοφάνερο ότι ξεπερνούσε κάθε γιουροβιζιακή νόρμα που είχαμε συνηθίσει μέχρι τότε. Τα τύμπανα, τα φώτα, το βελούδινο σακάκι, το ισιωμένο μαλλί, τα φωνητικά που εξέπεμπαν αυτοπεποίθηση, το επικό τέλος, όλο ένα θαύμα με πλήρη άγνοια κινδύνου! Όταν τελείωσε το τραγούδι έμεινα άναυδος και είπα «αυτό το πράμα πρέπει να κερδίσει». Δεν ήμουν σίγουρος αν ήταν καλό ή κακό, κιτς ή νέα πρόταση. Ό,τι κι αν ήταν, ως επίγευση ήταν ΤΡΟ-ΜΕ-ΡΟ! Το ότι ήρθαμε 9^οι ήταν λίγο, αλλά ευχάριστη έκπληξη δεδομένου ότι στην αρχή πίστευα ότι θα ερχόμασταν τελευταίοι. More like this please.

Σουηδία – Se Pa Mig

Άντε τώρα μετά την Κύπρο να συγκεντρωθείς στη Σουηδία. Ομολογουμένως επρόκειτο για μία γλυκήτατη μπαλάντα από συνθέτες – μαέστρους του είδους. Ο τραγουδιστής μου ήταν αντιπαθής γιατί εξέπεμπε μία ωραιοπάθεια που στα μάτια μου ήταν αδικαιολόγητη. Έπρεπε να τον δω στο YouTube πολλά χρόνια μετά να μιλά Ελληνικά στο μικρόφωνο της Μπόκοτα για να τον συμπαθήσω. Το τραγούδι το ακούω και σήμερα και μου ακούγεται σύγχρονο. Οι Σουηδοί και οι Ιταλοί ήταν ανέκαθεν «πολλοί» για τον Διαγωνισμό.

Δανία – Fra Mols Til Skagen

Οι χώρες που καταφεύγουν σε αμερικανιές δεν μου είναι συμπαθείς. Το μπάντζο και η country τους μάρανε τους Δανούς. Καταλαβαίνω γιατί άρεσαν, καταλαβαίνω γιατί διακρίθηκαν, αλλά δεν τους αντέχω. Τη δε τραγουδίστρια που μου θύμιζε μία παρουσιάστρια ειδήσεων από το ΡΙΚ, ουδέποτε τη χώνεψα. Θεωρείται Eurovision classic και πλέον το ακούω με περισσότερη ανοχή. Το 1995 όμως, ούτε να το δω μπροστά μου!

Σλοβενία – Prisluhni Mi

Μπαλάντα συνταγής, αδιαμφησβήτητης φωνητικής δεινότητας από τη Ντάρια Σβάγκερ, μα κάπου ήταν «γνωστό» όλο αυτό και «χιλιό-παιγμένο». Δεν διαμαρτύρομαι. Εξακολουθεί να μου αρέσει.

Ισραήλ – Amen

Ομιλώντας για «χιλιό-παιγμένο»… Την ισραηλινή χορογραφία την εμπεδώσαμε άπαντες όλα αυτά τα χρόνια. Το Duo Datz που είχε διαπρέψει με το ΚΑΝ το 1991 επέστρεψε να βολέψει και το υπόλοιπο σόι. Το τραγούδι είχε μία δυναμική επί σκηνής η οποία απογειώθηκε περαιτέρω από τη σειρά παρουσίασης. Δεν ήθελε και πολύ το Ισραήλ να βρεθεί στη δεκάδα.

Μάλτα – Keep Me In Mind

Ήταν οι εποχές που η Μάλτα ήταν EBU-Darling και ό,τι και να έστελνε πριμοδοτούνταν για ανεξήγητους λόγους. Εγώ πέραν του ότι το τραγούδι το έλεγε ένας καραφλός, ουδέν θυμάμαι από το εν λόγω τραγούδι.

Ελλάδα – Ποια Προσευχή

Η συνταγή της ΕΡΤ ήταν η ίδια με του 1993. Θα πάρουμε την πιο επιτυχημένη τραγουδίστρια της εποχής και θα τη στείλουμε στη Γιουροβίζιον με ένα τραγούδι που ουδόλως μας ενδιαφέρει αν της πηγαίνει ή όχι. Η Ελίνα Κωνσταντοπούλου μεσουρανούσε τότε με το «όταν το τηλέφωνο χτυπήσει», όπως και η Γαρμπή το 1993 με το «πες το μ’ ένα φιλί». Αμφότερες εκπροσώπησαν την Ελλάδα με τραγούδια πολύ κατώτερα των δυνατοτήτων τους κατά τη γνώμη μου, ασχέτως αν στην πορεία και εκ του αποτελέσματος τα αγαπήσαμε και τα δύο. Το «Ποια Προσευχή» ήταν μία συνέχεια του «όλου του κόσμου την ελπίδα». Αξιοπρεπέστατο, αλλά ως εκεί. Η πινελιά των αρχαίων Ελληνικών στην αρχή, ευχάριστη έκπληξη. Η τελευταία θέση εμφάνισης στον τελικό, μεγάλο ατού. Κατετάγη 12^η, διόλου άσχημα. Θεωρώ όμως ότι όταν έχεις στη διάθεσή σου την Κωνσταντοπούλου δεν της αναθέτεις τέτοιο τραγούδι. Έκαστος στο είδος του. Η ελληνική επιτροπή τότε έδωσε 8 βαθμούς στην Κύπρο, γιατί έκρινε ότι ο στίχος «είμαι ο Έλληνας που πολεμά» ήταν «εθνικιστικός». Το ότι η ίδια η Ελλάδα εκπροσωπούνταν από ένα αμιγώς πολιτικό τραγούδι που ήταν διαμαρτυρία για το μακεδονικό ζήτημα, ψιλά γράμματα! Διχασμός εθνικός και στη Γιουροβίζιον.

Αυτό ήταν το 1995.

Ένα μουντό και βαρετό πράγμα με μόνες αναλαμπές κατ’ εμέ, την Ισπανία, την Κύπρο, την Κροατία και το novelty της Νορβηγίας που δεν είχε πολλούς στίχους. Κατά τα άλλα χάρηκα που έφυγε παίρνοντας μαζί του και τα αβάσταχτα χρόνια του Γυμνασίου.