Καφέδες Δεν Πίνω, Αλλά...

 …Έναν εσπρέσσο μακιάτο τον έπινα, πορ φαβόρε!

 

Διακόπτουμε την κανονική ροή του προγράμματός μας, και αφήνουμε στην μπάντα για λίγο το 1994 για να σχολιάσω το κάτωθι άσμα, που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει την Εσθονία στη Γιουροβίζιον του 2025 και κατά πάσα πιθανότητα να την κερδίσει κιόλας. 

 

Ακούστε το και επανερχόμαστε.

Να πω ότι μου είναι αδιάφορο, θα ήταν ψέμα. Το βρήκα πάρα πολύ καλό! Το άκουσα τρεις φορές συνεχόμενες, σπάνιο πράγμα για Γιουροβίζιον. Του Μαυροβουνίου φερ’ ειπείν, δεν άντεξα να το τελειώσω (αναφέρομαι στο νέο τραγούδι μάλιστα, εκείνο της Νίνας). Κάτι αντίστοιχο είχα πάθει και φέτος με την Κροατία που όταν βγήκε το τραγούδι του Λαζάνια το άκουσα στην καθισιά μου τρεις φορές συνεχόμενες. Τα νιώθω στο πετσί μου τα winner vibes που λέει και η νεολαία. 

 

Άλλο θέλω να σχολιάσω εγώ. Πόσο δόκιμο είναι να εκπροσωπεί την Εσθονία ένα αμιγώς ιταλικό τραγούδι; Εντάξει, ξέρω ότι βάσει κανονισμών μια χαρά επιτρέπεται, αλλά αυτό δεν προκαλεί αμηχανία; Να κερδίσει μια χώρα οικειοποιούμενη την κουλτούρα μιας άλλης; Δεν είναι ότι έχει ιταλικό ρεφρέν ή τίτλο ή κάποιο διακριτικό στοιχείο στην ενορχήστρωση. Όλο είναι ιταλικό. Από πάνω μέχρι κάτω, το τραγούδι είναι ιταλικό. Και γι’ αυτό μας αρέσει. Προσωπικά δεν βγάζω σκάρτο τίποτα που προέρχεται από την Ιταλία. Φαγητά, ρούχα, αυτοκίνητα, γυναίκες, γλώσσα, ιστορία. Η Ιταλία είναι από τις ωραιότερες χώρες του κόσμου, για να μην πω η ωραιότερη και προσβάλω την Ελλάδα μου. 

 

Η Εσθονία τώρα με τι μούτρα θα διοργανώσει αύριο τον Διαγωνισμό έχοντας κερδίσει με κάτι που δεν της ανήκει; Φαντάζεστε αύριο να βγάλει η Αγγλία ένα τραγούδι με τίτλο “Καρυάτιδες” και να έχει στίχο Ελληνικό, συρτάκι για ρυθμό και να το λέει ένας τυχαίος Άγγλος ράππερ και να βγει και πρώτος; Δεν είναι κάπως; Και εντάξει, η Εσθονία δεν έχει και πολλά να επιδείξει. Οι μισοί δεν ξέρουν καν πως υφίσταται ως χώρα. Γι’ αυτό το κάνουν, θα μου πεις. Για να τους μάθουν. Ε, μα δεν πάει έτσι. Να μπεις στον χάρτη με την κουλτούρα άλλου; Και εντάξει. Η Εσθονία δεν είναι εχθρική χώρα για να της προσάψουμε αλλότρια κίνητρα. Σκεφτείτε αύριο να κάνει κάτι ανάλογο η Β. Μακεδονία. Να βγάλει τραγούδι “μακεδονικός χαλβάς” ή “Μέγας Αλέξανδρος” και να κάνει σάλο, ό, τι κάνει ο Tommy Cash εις βάρος της Ελλάδας. 

 

Γιουροβίζιον είναι, χαλάρωσε, θα μου πείτε. Όχι δεν χαλαρώνω. Όπως το είχα βρει κουφό που στα καλά καθούμενα η Κύπρος έστειλε τραγούδι με γαλλικό στίχο το 2007, με ιταλικό το 2000, έτσι και χειρότερα κι εδώ. Τα Αγγλικά δεν τα υπολογίζω, είναι πλέον διεθνής γλώσσα, φυσικό είναι να τα χρησιμοποιούμε. Αλλά τα Ιταλικά πώς μας ήρθαν; Αν ήμουν εγώ προϊστάμενος της EBU θα επέβαλλα εκ νέου τις εθνικές γλώσσες. Αλλά δυστυχώς δεν είμαι. 

 

Εν πάση περιπτώσει, πολύ ωραίος ο καφές του κυρίου Cash. Δεν θα διαμαρτυρηθώ αν κερδίσει. Αλλά να μου αρέσει κάτι επειδή είναι ιταλικό και στο τέλος να σηκώνει το βραβείο η Εσθονία; 

 

Θα μου πεις, μόνο έτσι δύναται να ξανακερδίσει η Ιταλία. Τη RAI μετά το 1991 και κυρίως μετά την τραγική διοργάνωση του 2022 δεν τη θέλουν.

 

Απέκτησε ενδιαφέρον το 2025 ακόμη δεν ξεκίνησε!