Ας μιλήσουμε περί ανέμων και υδάτων.
Όπως γνωρίζετε θεωρώ τη Γιουροβίζιον Τζούνιορ ένα ελεεινό πρόγραμμα που δεν θα έπρεπε να υφίσταται. Το γεγονός ότι παίρνουν τα παιδάκια, ειδικά τα κοριτσάκια, και τα στυλιζάρουν σαν βίζιτες -στην καλύτερη περίπτωση- μου προκαλεί εμετό. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει να υπάρχει και 2η Γιουροβίζιον κάθε χρόνο. Ακόμη δεν συνήλθαμε από την ενήλικη, δεν είναι ανάγκη να δεχόμεθα πολλαπλά πλήγματα κάθε χρόνο. Όταν θα γίνω Πρόεδρος της EBU θα την καταργήσω. Μέχρι τότε απλά θα υποφέρουμε.
Φέτος, όμως, επέστρεψε στον Διαγωνισμό η Κύπρος. Δεν ξέρω πώς μας ήρθε και πετάξαμε λεφτά σε αυτόν τον οχετό. Κάπου διάβασα ότι μια ανεξάρτητη εταιρεία που προωθεί νέα ταλέντα ανέλαβε τα έξοδα, οπότε το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο, αφού το ΡΙΚ βάζει πλάτη στο να εξωθούνται μικρά παιδιά σ’ αυτό το ρεζιλίκι. Τουλάχιστον δεν τα βάλαμε οι φορολογούμενοι από τη τσέπη μας.
Crystal Waters λεγόταν το τραγούδι. Μην επιχειρήσετε να το ακούσετε. Λυπηθείτε τον εαυτό σας και τον χρόνο σας. Το κοριτσάκι που εκτέθηκε δεν θέλω να το σχολιάσω αφού δεν έχω κάτι θετικό να πω. Να πω μόνο ότι ήρθαμε στην πολύ τιμητική 13η θέση, από 17 χώρες, μία ανέλπιστα καλή θέση σε σχέση με το τουλάχιστον άβολο θέαμα που παρουσιάστηκε.
Τον Διαγωνισμό κέρδισε για 4η φορά στην ιστορία της η Γεωργία με ένα αγοράκι που εκ πρώτης όψεως κι αυτό εξέπεμπε μια κακομοιριά. Είχε πάντως ωραία φωνή. Τώρα για τραγούδι, δεν θα σχολιάσω. Πιστεύω ότι κανένα τραγούδι σ’ αυτόν τον Διαγωνισμό δεν είναι πραγματικό τραγούδι, αλλά είδος ακουστικής κακοποίησης. Η Γεωργία που τα πάει χάλια στην ενήλικη Γιουροβίζιον, εδώ για κάποιο λόγο σκίζει. Δεν ξέρω πώς τους κάθεται κάθε φορά. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον το στατιστικό.
Αρκετά με αυτό το γελοίο πρόγραμμα.
Είμαι πολύ ευχαριστημένος με τον τρόπο που χειρίζεται φέτος η ΕΡΤ το θέμα Γιουροβίζιον. Το ότι θα διοργανώσει Εθνικό Τελικό μετά από 10 χρόνια το βρίσκω πολύ ελπιδοφόρο. Βέβαια, η πλειοψηφία των καλλιτεχνών που έστειλαν συμμετοχή είναι κάτι πουθενάδες, αλλά τί να κάνουμε; Οι φίρμες, τρομάρα να τους έρθει, θέλουν απευθείας ανάθεση. Έτσι θα φάμε στη μάπα τη Σούλα και τη Μπούλα. Ακόμη και τα πιο γνωστά ονόματα που έστειλαν τραγούδι, βλέπε Evangelia, Γκάνος, Κωνσταντίνος Χριστοφόρου, Καραφώτης, κτλ, τα βρίσκω τραγικά για άλλους λόγους.
Όπως και να ‘χει, ελπίζω ότι μέσα στα 200 τραγούδια που εστάλησαν θα ξεμυτίσουν μικρά διαμαντάκια τα οποία θα αναστήσουν περαιτέρω το ενδιαφέρον του κοινού για τον Διαγωνισμό. Ξέρετε τι έχει να γίνει άπαξ και ανακοινωθεί η τελική δωδεκάδα; Δεν θα ασχολούνται με άλλο θέμα τα πρωινάδικα. Έτσι ανακάμπτει το προϊόν και έρχονται νίκες. Όπως έπρεπε να πάνε οι Antique για να ανακαλύψουν οι σύγχρονοι Έλληνες τη Γιουροβίζιον, και όπως έπρεπε να πάει η τουρκολάγνα Σάττι για να τη ξαναθυμηθούν 20 χρόνια μετά, έτσι θα γίνει και φέτος. Αν χτιστεί το hype, είναι θέμα 3-4 ετών να έρθει μία νέα νίκη.
Είδα τα αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Σάττι στη Λυμπερακάκη. Εκεί δηλαδή που εξηγούσε περί χασμουρίσματος για το Ισραήλ κτλ, κτλ. Τι να πω πια. Αν εκτρέφουμε άτομα σαν τη Σάττι, δεν θα υπάρχει Ελλάδα σε 50 χρόνια. Οι Τούρκοι θα έχουν πιάσει τον Παρθενώνα μέσα σε μισή ώρα άπαξ και μας κυβερνήσει ποτέ πλάσμα που ενστερνίζεται τις απόψεις της. Δεν πρέπει να εκφράζουν πολιτικές απόψεις οι τραγουδιστές. Τελεία. Ο καθένας στον πάγκο του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου