They Have One Job!

 


Μια δουλειά έχουν, όλη κι όλη, οι ξενέρωτοι Ελβετοί!

 

Να φέρουν τη Σελίν Ντιόν ως καλεσμένη στον τελικό της Γιουροβίζιον τον ερχόμενο Μάιο.

 

Τίποτε άλλο δεν τους εξιλεώνει, τίποτε άλλο δεν τους σώζει. 

 

Για τον κόσμο της ηλικίας μου, η Γιουροβίζιον είναι πια μια βραδιά νοσταλγίας και μόνο. Το 2019 το συνειδητοποίησα για πρώτη φορά και έκτοτε το επιβεβαιώνω κάθε χρόνο. Κάθε Μάη βλέπω Γιουροβίζιον γιατί ελπίζω ότι θα επιστρέψω πίσω στον χρόνο. Η Γιουροβίζιον όπως εξελίσσεται δεν με αφορά καθόλου, δεν μπορώ να ταυτιστώ μαζί της σε τίποτα, και το μόνο που με κρατά καθηλωμένο είναι οτιδήποτε έχει να κάνει με το παρελθόν της. 

 

Για παράδειγμα, φέτος, το μόνο που μου άρεσε ήταν οι καρτ ποστάλ που έδειχναν παλιές συμμετοχές της κάθε χώρας, το Καραόκε με την Παπαρίζου και τις άλλες παλιές νικήτριες εκ Σουηδίας και Τουρκίας, καθώς επίσης η εμφάνιση των Χέρρεϊς. Τίποτα άλλο δεν με άγγιξε. Ομοίως, το 2022, το μόνο που με συγκίνησε πραγματικά ήταν η επαναφορά της Τζιτζιόλα Σινκουέττι με το Non ho l’eta, και το 2021 στο Ρότερνταμ, το βίντεο με τους παλιούς νικητές οι οποίοι αναπολούσαν τις δόξες τους μέσα στο γραμμικό, φωτεινό σπιτάκι. 

 

Η δήθεν σύγχρονη μουσική σκηνή όπως αυτή εκπροσωπείται στα τραγούδια της Γιουροβίζιον δεν με αφορά καθόλου, ενώ το διαγωνιστικό κομμάτι άρχισε να γίνεται το πιο βαρετό μέρος της βραδιάς. Δεν είναι τυχαίο που τα μόνα τραγούδια που έχουν κάτι να μου πουν είναι όσα ξεπετάγονται μέσα από το Σαν Ρέμο το οποίο ακόμη «κλασσικίζει». Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια κλέβουν την παράσταση περσόνες όπως του Νέμο, του Κάργια, της σατανίστριας από την Ιρλανδία και τα τοιαύτα, εμένα μου προκαλεί τουλάχιστον απελπισία. 

 

Εκεί που αντιλήφθηκα πλήρως ότι η εποχή με ξεπέρασε όμως, ήταν όταν το 2019 οι Ισραηλινοί ανακοίνωσαν τη Μαντόνα ως γκεστ σταρ και η μαθητειώσα νεολαία δεν ήξερε ποια ήταν αυτή. «Τι τη θέλουμε αυτή τη γριά στη σκηνή του Διαγωνισμού» έγραφαν στο τουίτερ. Εκεί λες «δώστε μου τη σύνταξη να ησυχάσω». 

 

Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μας. Θέλουμε πίσω τη Σελίν Ντιόν. 

 

Τη θέλουμε γιατί είναι η μοναδική ευκαιρία να τη ξαναδούμε πριν αποσυρθεί. Γνωρίζουμε ότι η υγεία της δεν της επιτρέπει να επιστρέψει στις μεγάλες της δόξες. Γνωρίζουμε ότι η καριέρα της απέκτησε μεγάλο hype μετά την εμφάνισή της στην τελετή έναρξης των φετινών ολυμπιακών αγώνων, και είδαμε όλοι το συγκινητικό βίντεο στο σχετικό ντοκιμαντέρ, στο οποίο δηλώνει βουρκωμένη πόσο πολύ επιθυμεί την επιστροφή στη σκηνή. Δεν υπάρχει καλύτερο timing για να τη φέρουν στον τελικό της Γιουροβίζιον για να πει ένα medley των μεγαλύτερων της επιτυχιών, να ολοκληρώσει με το Ne Partez Pas Sans Moi συμβολικά, και να μας αφήσουν όλους ενεούς. 

 

Θα το καταδεχτεί; Η Ντιόν στο παρελθόν σνόμπαρε τη Γιουροβίζιον σε όρια αγένειας. Κάποιοι πιο σκληροπυρηνικοί φαν οι οποίοι την ακολουθούν χρόνια, έγραψαν σε ένα φόρουμ ότι στις αρχές της καριέρας της στην Αμερική, στην εποχή προ-ίντερνετ δηλαδή, αρνιόταν ακόμη και ότι συμμετείχε σε αυτήν. Στα 50χρονα της Γιουροβίζιον όπου το τραγούδι της διαγωνιζόταν μέσα στα 14 πιο επιτυχημένα τραγούδια της ιστορίας του Διαγωνισμού δεν πάτησε το πόδι της. Μέχρι και οι Abba είχαν πάει στην Κοπεγχάγη ως επίτιμοι καλεσμένοι. Η Σελίν, να μην ακούσει λέξη! 

 

Γενικότερα η Σελίν Ντιόν είναι ιδιότροπη καλλιτέχνις. Σε πρόσφατη συνέντευξή της άκουσα να λέει ότι το τραγούδι του Τιτανικού δεν ήθελε να το πει καν. Πήγε να κάνει ένα ντέμο ως χάρη στον παραγωγό της ταινίας και το είπε τόσο διεκπεραιωτικά και ανέπνευστα ξεπίτηδες προκειμένου να μην την επιλέξουν. Έφυγε από το στούντιο εντελώς αδιάφορη για το αποτέλεσμα μέχρι που της τηλεφώνησε ο παραγωγός και της ανακοίνωσε ότι τελικά τη θέλουν, και ότι δεν χρειαζόταν να το ξαναηχογραφήσει γιατί εκείνο το one take που είχε κάνει έφτανε και περίσσευε. Εκείνο χρησιμοποιήθηκε εν τέλει στην ταινία και στο cd! Αν σνόμπαρε το My Heart Will Go On, μπορείτε να φανταστείτε τι θα πρέπει να της τάξουν για να ξαναπεί το νικητήριο του 1988. 

 

Παρόλα αυτά, είμαι αισιόδοξος. Οι παραγωγοί άφησαν να διαρρεύσει ότι βρίσκονται μαζί της σε συζητήσεις αλλά «δεν θέλουν να πουν πολλά». Αυτό εγώ το ερμηνεύω θετικά. Κάποια ειδησεογραφικά πρακτορεία στην Αγγλία επιβεβαίωσαν την είδηση ότι η ίδια βρίσκεται σε συζητήσεις με τους Ελβετούς. Αν η ίδια ήταν αρνητική θα μας το ξέκοβαν εξαρχής. Οι Ελβετοί είναι πλούσιοι, έχουν παραδάκι να της δώσουν για να την πείσουν να κάνει την υπέρβαση, να παρακάμψουν τυχόν ανασφάλειες της. Και θεωρώ ότι και η ίδια μετά την εκδήλωση της ασθένειας της προσγειώθηκε λίγο στην πραγματικότητα και θέλει οπωσδήποτε να επιστρέψει στα πράγματα at any cost. 

 

Ακόμη κι αν πρέπει να ξαναπεί το Ne Partez Pas Sans Moi. 

Σχόλια