Όχι Άλλες Διασκευές, Μον Αμούρ!

 Έφριξα ακούγοντας τη διασκευή του Mon Amour από τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου τις προάλλες. 

Απορώ αν οι Έλληνες καλλιτέχνες γνωρίζουν τη σημασία της λέξης «διασκευή». «Διασκευάζω», θα πει τροποποιώ ένα υφιστάμενο έργο, τις περισσότερες φορές για να το ανανεώσω, να το φέρω στο σήμερα, να του δώσω μια πιο ενδιαφέρουσα πνοή, γενικότερα να το κάνω καλύτερο από ό,τι ήταν πριν. 

 

Τώρα πώς τα καταφέρνουν οι Έλληνες καλλιτέχνες και παίρνουν τα καλύτερα Γιουροβίζιον χιτς και απλά τα ρημάζουν και τα γελοιοποιούν, ένας Θεός ξέρει. Είναι τέτοια η δίψα για εφήμερη δημοσιότητα που δεν τους ενοχλεί αν το αποτέλεσμα που προκύπτει απλώς τους εκθέτει. 

 

Διασκευές τραγουδιών της Γιουροβίζιον γίνονταν ανέκαθεν. Δεν είναι καινούριο το φρούτο. Ειδικά τη δεκαετία του ’70 η Μπέσσυ Αργυράκη, ο Πασχάλης και ο Ρόμπερτ Ουίλλιαμς δεν άφησαν τραγούδι απείραχτο. Ακόμη και τραγούδια που βρέθηκαν στη μέση της τελικής κατάταξης. Είχα πάθει πλάκα όταν ανακάλυψα ότι ακόμη και το σουηδικό «Τζέννυ-Τζέννυ» από το 1975 είχαν διασκευάσει στα Ελληνικά αλλά και το παλιότερο, αγγλικό, «Power To All Our Friends» ως «Φίλοι Και Αδελφοί». Όμως τη δεκαετία του εβδομήντα οι διασκευές είχαν κάποιο νόημα αφού η ελληνική αγορά δεν ήταν εξοικειωμένη με τα αγγλικά όπως σήμερα και αν δεν τους μετέφραζες ένα τραγούδι δεν μπορούσε να «αγκαλιαστεί» εύκολα. 

Εν έτει 2024 όπου ο μέσος Έλληνας μιλά ξένες γλώσσες καλύτερα από τη μητρική του γλώσσα, τι νόημα έχουν οι διασκευές; Ειδικά στην εποχή του Youtube όπου με ένα απλό search εντοπίζεις όποιο τραγούδι θέλεις, ποιος ο λόγος να προχωρήσεις σε διασκευή αν δεν είσαι 100% σίγουρος ότι το αποτέλεσμα είναι κλάσεις ανώτερο της αρχικής έκδοσης;

 

Έχουμε δει τρομερές γελοιότητες τα τελευταία χρόνια. Τι να πρωτοθυμηθώ; Το ρουμάνικο Tornero (2006) που η Τάμτα έκρινε ότι έπρεπε να διασκευαστεί σε «Τρομερό;» Τρομερό! Που έλεγε και ο Μπονάτσος! Διασκευή υψηλής ευφυίας. Το βουλγάρικο If Love Was A Crime (2016) το οποίο έπιασε η Demy και το μετέφρασε αυτολεξεί «Αν Η Αγάπη Ήταν Έγκλημα»; Ούτε καν χωρούσε η μετάφραση στο ρεφραίν. Το έμπηξαν όπως-όπως κι όποιον πάρει ο Χάρος! Από την άλλη, η Κατερίνα Στικούδη πέρσι που μαγάρισε το Evidement ήταν αρκετά έξυπνη ώστε να μην το μεταφράσει. Το άφησε όπως ήταν, ασύνδετο με όλο το υπόλοιπο τραγούδι και, δεν βαριέσαι, αν βγάλει νόημα έβγαλε. 

Μεγάλο κρίμα ήταν και η διασκευή του Grande Amore (2015) από τον Αντώνη Ρέμο. Το ιταλικό έπος μεταφράστηκε σε «Όλα Περνούν». «Και Δεν Ακουμπούν» θα πρόσθετα. Αν είναι ποτέ δυνατίον, να είχαν στα χέρια τους άδεια να διασκευάσουν ένα από πιο μνημειώδη τραγούδια του Διαγωνισμού των τελευταίων ετών και να έκριναν ότι ο στίχος «Όλα Περνούν» διαπνέεται από μία δυναμική που θα μπορούσε να αποδώσει δικαιοσύνη στο αρχικό τραγούδι. Ο Μωραΐτης έγραψε τον στίχο, τι περιμένεις από δηλωμένο Συριζαίο, θα μου πεις. Για πολλές φάπες ο στίχος. Και για ακόμη περισσότερες ο Ρέμος που πάνω στην απελπισία του δέχτηκε να το πει. Στη θέση του θα ντρεπόμουν να κυκλοφορήσω. 

Και φτάνουμε στο σήμερα. 

 

Ανοίγω προχθές το ίνσταγκραμ και ακούω αυτό το πράμα. Ακόμη δεν κρύωσε ο μακαρίτης, αμέσως να γίνει η τυμβορυχία! Τρομερά συγκινημένος ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου που εκτίθεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Το τραγούδι του Σλιμάν παίζει παντού από τη μέρα που τελείωσε ο Διαγωνισμός. Έσπασε κάθε γαλλικό ρεκόρ, στην Κύπρο και την Ελλάδα το κάνουν απανωτά share στα ΜΚΔ, τον Χριστοφόρου περιμέναμε να μας το μεταφράσει. Γιατί μας κάνει τρομερή διαφορά το Mon Amour, από το Πάλι Εσύ. Κάθισα και το άκουσα ολόκληρο. Ο στίχος είναι κατά τη γνώμη μου παιδικότατος. Ένα παιδί του Δημοτικού θα έγραφε κάτι βαθύτερο. Έψαξα να δω ποιος είναι ο ποιητής. Κοιτάζω, βλέπω, Ροδούλα Παπαλαμπριανού. 

 

Θυμάστε τη Ροδούλα Παπαλαμπριανού; Έγραψε τον στίχο στο επίσης ανεκδιήγητο «Μη Σταματάς» το 1993. Έγραψε και δύο άλλα σουξέ του Χριστοφόρου πριν πάει Ελλάδα να γίνει φίρμα, το «Σ’ αγαπώ Που Μ’ αφορά» και το «Χρώμα Μαύρο» νομίζω. Είχαν περιληφθεί στο σινγκλ που είχε κυκλοφορήσει το 1996 πριν πάει στο Όσλο για το «Μόνο Για Μας». Έκτοτε, η κυρία Ροδούλα δεν ανασύρθη στην επιφάνεια. Έμαθα μάλιστα ότι δουλεύει κάπου στο κυπριακό Δημόσιο. Κανένα πρόβλημα, όλοι από κάπου ζούμε. Άκουσαν όμως αυτήν την τραγουδάρα και έκριναν ότι πρέπει να την διασκευάσει στιχουργός που έχει να επιδείξει κάτι καλό από το 1993; Μόνο και μόνο απ’ αυτό, πάρε και κατάλαβε την σοβαρότητα με την οποία προσεγγίζουν την καλλιτεχνική τους πορεία. 

 

Ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου, μου είναι τρομερά συμπαθής. Αλλά θεωρώ ότι σαν τραγουδιστής η λέξη που τον περιγράφει είναι σιασιούρης. Τα κάνει όλα τόσο βιαστικά που εκπέμπει απελπισία. Βιαστικά έφυγε από τους ΟΝΕ, βιαστικά επανενώθηκε μαζί τους όταν είδε ότι η σόλο καριέρα δεν τραβούσε όσο έπρεπε. Βγάζει ένα καλό λαϊκό τραγούδι και από τη βιασύνη του για να κάνει ένα καλό follow up βγάζει απανωτά δυο μέτρια. Γενικά δεν έχει καλό μάνατζμεντ! Φυσικά, στην Ελλάδα εργάζεται, πού να το βρει το καλό το μάνατζμεντ; Αλλά θεωρώ ότι είχε όλα τα φόντα να κάνει πολύ ανώτερα πράγματα απ’ αυτά που έκανε. Με τη Ροδούλα να διασκευάζει Σλιμάν, δεν προβλέπω μεγαλεία. 

 

Είδα ότι έλαβε αντικρουόμενες κριτικές. Μέχρι και η στήλη «Μικροπράγματα» στη Lifo του έκανε ειδική μνεία. Στη γυναίκα μου άρεσε το τραγούδι. Βασικά δεν το βρήκε «τόσο τραγικό». Εγώ το βρήκα. 

 

Stay away όλοι σας από τη Γιουροβίζιον. 

 

Για το καλό όλων μας.