Τα Αηδόνια Μας 2024 - Γ' Μέρος

Τρίτο μέρος και φαρμακερό. 

 

Νορβηγία – Ulveham

 

Το μόνο που μου αρέσει από αυτό το τραγούδι είναι ότι έχει τον δέοντα χαρακτήρα και ατμόσφαιρα. Το βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι χωρίς να ξέρεις ότι πρόκειται για τη Νορβηγία. Κάπως έτσι θα ήθελα όλα τα τραγούδια που συμμετέχουν. Να έχουν έναν εθνικό χαρακτήρα, τόσο-όσο. Κατά τα άλλα, πρόκειται για τεράστια δηθενιά. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω ποτέ το παραμικρό πλην κάποιων ουρλιαχτών της τραγουδίστριας που μου προκαλούν πονοκέφαλο. Οι φανς το αγαπούν, αλλά ξέρετε τη γνώμη μου για τους φανς. 3/10

 

Πολωνία – The Tower

 

Αχρείαστο πλην ευχάριστο τραγουδάκι. Δεν με ενοχλεί, ούτε με τρελαίνει. Δεν έχω ιδέα ποιον μπορεί να αφορά στα σοβαρά αυτή η συμμετοχή. 5/10

 

Πορτογαλία – Grito

 

Η Πορτογαλία είχε υπέροχα τραγούδια στον εθνικό τελικό της. Παρόλα αυτά, επέλεξε να εκπροσωπηθεί απ’ αυτό, το οποίο δεν άντεξα να ακούσω ουδέποτε ολόκληρο. Λυπάμαι. 1/10. 

 

Άγιος Μαρίνος – 11:11

 

Το κρατίδιο αυτό πρέπει κάποτε να αποφασίσει την ταυτότητα του και να αρχίσει να την υπερασπίζεται. Δεν είναι δυνατόν να βρίσκεσαι εγκλωβισμένος μέσα στην ομορφότερη χώρα του κόσμου, την Ιταλία, και να μην επιζητάς να βγάλεις προς τα έξω κάτι απ’ αυτή τη χώρα. Δεν ξέρω αν οι Αγιομαρινέζοι αισθάνονται Ιταλοί. Πάντως δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν σώφρων άνθρωπο που δεν θα ήθελε να ήταν Ιταλός, αν μπορούσε. Δεν βλέπετε τι γίνεται στην Κύπρο και στην Ελλάδα που σε κάθε σπίτι υπάρχει πια ένας Ματέο και ένας Μάξιμος; Με αυτή την προσωπική εντύπωση, απορώ πώς οι Αγιομαρινέζοι καταδέχονται τόσα χρόνια να εκπροσωπούνται από Τούρκους, Γερμανούς, Ισπανούς, και δεν ξέρω και ‘γω τι άλλοι πολίτες τρίτων χωρών προσπάθησαν μέχρι τώρα να τους εκπροσωπήσουν. Πάρτε, αγάπες μου τα απόνερα του Σαν Ρέμο και χρησιμοποιείστε τα μπας και δείτε άσπρη μέρα. Τι; Καλύτερα είναι τώρα που θα βγείτε πάλι τελευταίοι; Το φετινό τους τραγούδι, άλλη μια μαλακία στο ράφι. 1/10. 

 

Σερβία – Ramonda

 

Μία που μοιάζει με τη Λορίν και προσπαθεί να αντιγράψει το στυλ και την ενέργεια της. Δεν θα τα καταφέρει. Ούτε το τραγούδι της μου λέει τίποτα. Βαρετό, επιτηδευμένο. 2/10.

 

Σλοβενία – Βερόνικα

 

Μία που προσπαθεί να μοιάσει με τη Lady Gaga και προσπαθεί να αντιγράψει το στυλ και την ενέργειά της. Δεν θα καταφέρει. Ούτε το τραγούδι της μου λέει τίποτα. Εκνευριστικό και επιτηδευμένο. 2/10.

 

Ισπανία – Zorra

Πολύ μου αρέσει η Θόρρα! Όπως έχω αναφέρει και παλιότερα βρίσκω πανέξυπνο τον στίχο και η ρετρό ατμόσφαιρα είναι πάντα ένα συν. Πάνω απ’ όλα όμως μου αρέσει γιατί αυτό το τραγούδι θεωρώ ότι θα μπορούσε να το έχει πει η Άννα Βίσση. Σαν να τη βλέπω, κατ’ ακρίβεια, στην εμφάνισή της στον Βοτανικό το 2006 όπου είχε βγει με δύο χορεύτριες οι οποίες έκαναν ένα μίνι λεσβιακό δρώμενο με μαστίγια, κορσέδες κτλ, και την Άννα στη μέση ντυμένη υπέρλαμπρα. Το τραγούδι το ίδιο ως ιδέα και ως σύλληψη θα μπορούσε να το είχε πει η Βίσση, αφού μου θυμίζει κάτι από «τσούλες» ενώ τα επαυξημένα συνθεσάιζερ στη μουσική μου θυμίζουν Αγάπη Υπερβολική. Ναι, οι άντρες που πατσίζουν τα κωλαράκια τους είναι too much, αλλά είναι όλο τόσο ωραίο το υπόλοιπο που είμαι έτοιμος να το παραβλέψω. Αν η 55χρονη τραγουδίστρια αποδόσει στο λάιβ και δεν το πει ξεψυχισμένα θα πάει καλά. 8/10. 

Σουηδία – Unforgettable

 

Το έχω παρατηρημένο, οι Σουηδοί γουστάρουν να κερδίζουν μια φορά κάθε δεκαετία, αλλά όταν διοργανώνουν δεν θέλουν να ρισκάρουν να ξανακερδίσουν. Εξ ου και όσες φορές διοργάνωσαν τον Διαγωνισμό, είχαν αδιάφορο τραγούδι ή τέλος πάντων τραγουδί που δεν θα μπορούσε να κερδίσει. Έτσι και φέτος. Αυτά τα δίδυμα δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσουν το Melodifestivalen υπό άλλες συνθήκες. Το κέρδισαν για να χάσουν στη Γιουροβίζιον. Φυσικά, οι Σουηδοί θα χάσουν αξιοπρεπέστατα αφού πέραν της μετριότητας της σύνθεσης, το οπτικό είναι όπως κάθε χρόνο όλα τα λεφτά. Θα ανοίξουν και τον Διαγωνισμό το βράδυ του τελικού, ποιος στη χάρη τους. Ομολογουμένως θα έχουμε ένα πολύ θεαματικό opening. 5/10. 

 

Ελβετία – The Code

 

No, thank you. 1/10.

 

Ουκρανία – Teresa & Maria

 

Δύο φορές μου άρεσε τόσο η Ουκρανία. Το 2004 με τη Ρουσλάνα που η Γιουροβίζιον ήταν σε μεταβατική φάση και δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο το πρωτόγονο δρώμενο με τα μαστίγια και τα γδαρμένα μαμούθ, και φέτος. Εννοείται δεν θέλω να ξανακερδίσουν οι Ουκρανοί, αλλά φέτος έχουν ένα τραγούδι μια χαρά, με πολύ όμορφο ρεφρέν. Και μ’ αρέσει που οι τραγουδίστριες είναι απλές, καθημερινές, κοπέλες της δίπλα πόρτας και δεν είναι «χαρακτήρες» που επιβάλλονται με οτιδήποτε άλλο πέραν της φωνής τους. Γράφεται στα σάιτ ότι ο Διαγωνισμός είναι ανοιχτός και ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα ο νικητής. Πολύ φοβάμαι ότι αν δεν βρεθεί ένα τραγούδι να σαρώσει, η Ουκρανία θα το πάρει με τον συμψηφισμό επιτροπών και τηλεψηφοφορίας και θα μείνουμε πάλι να χάσκουμε. Και δεν θα διαμαρτυρηθώ κιόλας, γιατί μετά την ανεκδιήγητη Στεφανία, αυτό το τραγούδι ως νικητήριο, φαντάζει βάλσαμο. Το είπε ο Ζελένσκι το 2022 «θα ξανακερδίσουμε τη Γιουροβίζιον πολλές φορές στο μέλλον» και το θυμάμαι γιατί το εξέλαβα ως απειλή. Μπορεί να μην του στέλνουν τανκς, αλλά του δίνουν βραβεία στη Γιουροβίζιον. Αυτά ακούω και φοβάμαι. 8/10.

 

Ηνωμένο Βασίλειο – Dizzy

 

Το Ηνωμένο Βασίλειο, το ξέρει και το ξέρουμε, ότι το κερδίζει όποτε θέλει και το προσπάθησε το 2022 για να εξυπηρετήσει τους Ουκρανούς συμμάχους του, στέλνοντας ένα τραγούδι που ακούω μέχρι σήμερα μανιωδώς. Έκτοτε, συνειδητοποίησε ότι «ακόμα το ‘χει», ότι «το κερδίζουν όποτε θέλουν με συνοπτικές» και έριξε το επίπεδο, το είδαμε και πέρσι, το βλέπουμε και φέτος. Όχι αγαπημένα Αγγλάκια μου. Ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε. Πίσω στα μηδενικά, να μάθετε ότι δεν είμαστε δεδομένοι. Ευχαρίστως να σας υποστηρίξω με όλο μου το είναι όταν προσπαθείτε αλλά αυτή τη μετριότητα και αυτόν τον αντιπαθητικό, όχι. 4/10 και πολύ σας πέφτει. 

 

Με τούτα και μ’ εκείνα, το φετινό μου τοπ διαμορφώνεται ως εξής: 

 

Ελλάς 12

Κροατία 10

Γαλλία 8

Αυστρία 7

Ουκρανία 6

Ισπανία 5

Αρμενία 4

Ιταλία 3

Βέλγιο 2

Ολλανδία 1

 

Την Κύπρο την έχω για 16^η

Τελευταίο έχω το Σαν Μαρίνο.