Φινλανδία – No Rules
Αυτή η μαλακία θα προκριθεί. Θα προκριθεί γιατί ευνοείται από πολλούς παράγοντες. Συμμετέχει στο β’ μισό του πρώτου ημιτελικού όπου όλα τα τραγούδια είναι τεράστιες δηθενιές. Μέσα στην απόλυτη σοβαροφάνεια θα πεταχτεί ο ξεβράκωτος απ’ το αβγό και με το χιούμορ του θα κερδίσει τη συμπάθεια του τηλεθεατή. Το τραγούδι δεν είναι τραγικό, η σκηνική παρουσία είναι αρκετά what the fuck ώστε να σε κρατήσει τρία λεπτά, ε, είναι και οι Φινλανδοί που έχουν τη φόρα την περσινή. Θα προκριθεί. Αλλά, όντως, πρόκειται περί τεράστιας μαλακίας. Αμαρτία εξομολογημένη, την ώρα που υποκρίνεται ότι παθαίνει ηλεκτροπληξία με τα σύρματα, γελώ. 3/10.
Γαλλία – Mon Amour
Mon amour, αν η Γιουροβίζιον ήταν Διαγωνισμός τραγουδιού και μουσικής, η Γαλλία θα κέρδιζε φέτος. Αλλά δυστυχώς δεν είναι. Μία απλή μελωδία, μία ωραία μουσική, μία φωνάρα, μία παρουσίαση χωρίς ιδιαίτερες φαμφάρες. Τι άλλο να θέλει ο πραγματικός φιλόμουσος; Είναι μέσα στο τοπ3 μου. Και πιστεύω θα κερδίσει τις επιτροπές. Και αν η Κροατία μας προκύψει μάπα σκηνικά, δεν θα με χαλούσε να κερδίσει η Γαλλία μια και καλή. Το παλεύουν χρόνια. Ο Σλιμέν είναι σπουδαίος, ακόμα και τη στιγμή που πωρώνεται και φτύνει στο μικρόφωνο τη βρίσκω εμβληματική. Κι άλλα τέτοια παρακαλώ. 10/10.
Γεωργία – Firefighter
Βαριέμαι. 2/10.
Γερμανία – Always On The Run
Another zero points. Δεν βαρέθηκαν οι Γερμανοί; Δεν βαρέθηκαν. Τους βαρεθήκαμε εμείς και το έχουν εμπεδώσει αλλά δεν φαίνεται να πτοούνται. 3/10.
Ελλάδα – Ζάρι
Έχω τοποθετηθεί εκτενώς και δεν αλλάζω ούτε λέξη από όσα έχω πει. Το Ζάρι είναι εξαιρετική πρόταση. Ειδικά το σημείο που λέει «μόνη κι αν μένω, πάντα σε περιμένω...» είναι το κάτι άλλο. Δεν ξέρω αν θα βγει πρώτο ή όχι, πάντως δεν μπορώ να το συμπεριλάβω μέσα στο genre της Γιουροβίζιον. Είναι πολύ μπροστά από κάθε άποψη. Αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο, και από τη θετική, και από την αρνητική του πλευρά. Μια φορά, είναι αναμφισβήτητα ό,τι καλύτερο έστειλε η Ελλάς τα τελευταία δέκα χρόνια. Ελπίζω να δω και μια σκηνική παρουσία αντάξια του άσματος και όχι κάτι σαν αυτό που είδα από τη Σάττι στα τελευταία Mad Awards για το Tucutum. 10/10.
Ισλανδία – Scared Of Heights
Όλοι ξέρουμε γιατί κατά βάθος η Ισλανδία στέλνει αυτή τη μετριότητα. Δεν ήθελε μπλεξίματα και ανακατώματα με τον υποψήφιο της Παλαιστίνης που ήταν φαβορί. Ομολογουμένως, ο Παλαιστίνιος είχε τραγούδι υψηλών αξιώσεων και τώρα η Ισλανδία θα φλέρταρε με τη νίκη. Όμως για πολιτικούς λόγους μαγειρεύτηκε το αποτέλεσμα και ιδού τα χάλια μας. Εντάξει, υπερβάλλω. Το τραγούδι είναι μέτριο. Δεν είναι και για τελευταίο όπως το έχουν στα στοιχήματα. Υπάρχουν πολύ χειρότερα. Εγώ οριακά θα το πρόκρινα και τον τελικό. Αλλά όχι, οι eurofans δεν μπορούν να χωνέψουν τον καταποντισμό του Παλαιστίνιου. Θέλουν να εξευτελιστεί η χώρα. Δεν ξέρω αν η θεά Ήρα θα τους το επιτρέψει. 4/10.
Ιρλανδία – Dumsday Blue
Αυτή είναι η δεύτερη τραγουδίστρια που θέλω να αρχίσω στα χαστούκια από τη φετινή διοργάνωση. Η πρώτη ήταν η εκπρόσωπος της Τσεχίας. Δίπλα, δίπλα θα της έχω και θα πέφτουν οι φάπες κατά ριπάς. Η Ιρλανδέζα ομολογουμένως θα τις τρώει λιγότερο, γιατί μπήκε στον κόπο να επινοήσει τον ρόλο της σατανισμένης. Ο βαθμός λοιπόν προσαρμόζεται κυρίως στην προσπάθεια. 2/10.
Ισραήλ – Hurricane.
Βρε άντε από κει που μου θέτε και Γιουροβίζιον δεν βλέπετε τα χάλια σας. Αρνούμαι. 1/10.
Ιταλία – La Noia
Η Ιταλία είναι η αγαπημένη μου χώρα στη Γιουροβίζιον, μαζί με τη Σουηδία. Η Ιταλία στέλνει πιο καλλιτεχνικές συμμετοχές και η Σουηδία πιο σύγχρονες. Φέτος δεν τρελαίνομαι, και συνήθως άμα δεν τρελαίνομαι το τραγούδι πάει καλά. Θέλω να πω, λάτρεψα το Due Vite και βγήκε 4ο (αίσχος!), ενώ το Zitti E Buoni που μου ήταν απλά συμπαθές βγήκε πρώτο. Έτσι και φέτος. Η κοπέλα τα σπάει, είναι μια κούκλα, να την πιεις στο ποτήρι. Το στυλ της επίσης εξαιρετικό, αλλά το τραγούδι δεν μου λέει και πολλά. Άσε που δεν ξέρω ποιος θα έγραφε τραγούδια για την «ανία». Η Ιταλία έρχεται πρώτη στα charts των φανς, και σίγουρα θα πάει καλά, άλλωστε η Ιταλία τα τελευταία 13 χρόνια μόνο τρεις φορές τερμάτισε εκτός τοπ10. Αλλά ναι, δεν καταλαβάινω το hype. Όπως και να ‘χει, ένα 6/10 το δικαιούται.
Λετονία – Hollow
Εμένα αυτό το τραγούδι μου αρέσει. Και η φωνή του κυρίου, του πώς τον λένε, πάλι μ’ αρέσει. Απλώς φοβάμαι ότι δεν αρέσει σε κανέναν άλλον. Κρίμα να χαντακώνονται οι συμμετοχές απλά και μόνο επειδή δεν υπακούουν στους κανόνες του θεάματος που επιβάλλει δικτατορικά το σύγχρονο συρφετό του Διαγωνισμού. 6/10.
Λιθουανία – Luktelk
Μέτριο τραγούδι, αντιπαθητική φάτσα τραγουδιστή. Από μένα είναι όχι.
2/10.
Λουξεμβούργο – Fighter
Έχω καταλήξει πως η μοναδική γοητεία αυτού του τραγουδιού είναι το τσιφτετελέ ρεφρέν στα Γαλλικά. Κατά τα άλλα, δεν πρόκειται περί άσματος – θαύματος. Φυσικά θα το προκρίνουν. Δεν τους πήρε 30 χρόνια να βρουν φόρμουλα να επιστρέψει το Λουξεμβούργο για να το αφήσουν στην απέξω ελαφρά τη καρδία. 6/10.
Μάλτα – Loop
Δεν βγαίνεις με τέτοια αραίωση στα δόντια να το παίξεις Φουρέιρα και Chanel. Κάθεσαι σπίτι σου. 2/10.
Μολδαβία – In The Middle
Ευτυχισμένον νέο έτος το 2002! 1/10.
Ολλανδία – Europapa
Αυτό το φαινομενικά εύπεπτο και σαχλό τραγουδάκι, το οποίο εκ πρώτης όψεως θα κατατάσσαμε εύκολα στα comedy acts, έχει πολλή σκέψη από πίσω του. Είναι σατιρικό, ναι, αλλά περνά και το μήνυμα του. Είναι το Insieme:1992 από την ανάποδη. Δηλαδή, «καλά ενωθήκαμε, καλά γίναμε ένα, και τώρα τι;» Πρέπει να το ψάξεις λίγο για να το εκτιμήσεις. Δεν πρόκειται απλά για έναν τρελό με βάτες και ξανθές αφέλειες που χορεύει σαν να κάνει σχοινάκι. Ειδικά η τελευταία σκηνή στο βίντεο κλιπ του, με άφησε άναυδο. Εκεί που σου λέει ότι το εγχείρημα κατέρρευσε. Φυσικά, το κλουβί με τις τρελές θα ψηφίσει τον ξανθό με τις βάτες και τις αφέλειες που χορεύει σαν να κάνει σχοινάκι. Δηλαδή θα πάει καλά, για τους λάθος λόγους. Αυτή είναι η τραγικότις και συνάμα το μεγαλείο αυτού του Διαγωνισμού. 6/10.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου