Τα Αηδόνια Μας 2024 - Α' Μέρος

 Έχουν αποφασιστεί και οι 37 συμμετοχές.

Τους γνωρίζουμε πια όλους και σε 49 μέρες θα ξέρουμε και ποιος θα κερδίσει τον αγαπημένο μας Διαγωνισμό.

Μου αρέσουν περισσότερο οι μικρές Γιουροβίζιον. Είναι πιο εύκολο να «δεθείς» με τα τραγούδια. Στα ‘90ς που ήταν μόνο 22-23 οι συμμετοχές τις νιώθαμε σχεδόν σαν οικογένεια. Όταν το 2011 πιάσαμε το απόλυτο ρεκόρ με 40+ συμμετοχές ήταν δύσκολο να τις παρακολουθείς όλες με το ίδιο ενδιαφέρον. Τώρα που διανύουμε εποχές ισχνών αγελάδων και πολλές χώρες αποσύρθηκαν τα πράγματα είναι πιο βατά.

Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Μαζευτήκαμε σήμερα να σχολιάσουμε ένα-ένα τα τραγούδια. Θα προσπαθήσω να γράψω λίγα λόγια για κάθε συμμετοχή σε τρεις διαφορετικές αναρτήσεις. Πώς αλλιώς θα βγει ο Μάρτιος και ο Απρίλης; Οι χειρότεροι μήνες! Αυτοί της αναμονής.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε.

Αλβανία – Titan.

Στο σχολείο, στην Α’ Δημοτικού, είχα ένα συμμαθητή που έλεγε ότι «Γιουροβίζιον θα πει γύρος του βυζιού». Ακόμα το θυμάμαι. Βλέποντας την Αλβανίδα στον εθνικό τελικό της χώρας της αυτό θυμήθηκα. Τι βυζάρες είναι αυτές, Παναγία μου! Είναι από τις λίγες φορές που βλέπω συμπαθητικά αλβανική συμμετοχή. Μου άρεσε, αλλά η καινούρια αγγλική δεν είναι το ίδιο ελκυστική με την αυθεντική. Το προτιμούσα δηλαδή όπως ερμηνεύθηκε στον εθνικό τελικό, στα αλβανικά. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, δεν το θεωρώ μέσα στα καλά τραγούδια. Για Αλβανία πάντως, η οποία μας συνήθισε σε βάρβαρους βαλκανικούς ήχους, παρατηρώ μία βελτίωση. 3/10.

Αρμενία – Jako.

Αυτό μου αρέσει και πολύ μάλιστα. Είναι στο στυλ που θέλω κάποτε να δω την Κύπρο. Τιμά την παράδοση της χώρας με έναν μοντέρνο τρόπο και με μία συμπαθέστατη τραγουδίστρια. Το βίντεο κλιπ κινείται στα ίδια μήκη κύματος, πολύχρωμο, χαρούμενο, «εθνικό», και έχει διάρκεια 2’:30’’ τόσο όσο να μην αρχίσεις να κουράζεσαι από τα πολλά κλαπατσίμπαλα. Το έχω στη δεκάδα μου και πιστεύω θα είναι η «Μολδαβία» του 2024. Μπράβο στην Αρμενία. 6/10.

Αυστραλία – One Milkali.

Άβολο. Αυτόν με το τουρμπάνι που είναι σαν να ντύθηκε Βίκυ Σταυροπούλου στα καρναβάλια δεν είμαι σίγουρος αν αντέχω να τον βλέπω. Τον άλλο, πάει κι έρχεται. Το τραγούδι μέτριο, θα χαθεί μέσα στο αιματοκύλισμα του πρώτου ημιτελικού. Αν προκριθεί, θα είναι οριακά και με σπρώξιμο των Σουηδών διοργανωτών ένεκα μεροληψίας προς τη φίλια χώρα. 3/10.

Αυστρία – We Will Rave.

Μόνο και μόνο που πρόκειται περί αντιγραφής όλης της dance σκηνής των ‘90ς, εγώ τους δίνω ψήφο εμπιστοσύνης. Κλεμμένο, χίλιο-ακουσμένο, προβλέψιμο αλλά με ωραία τραγουδίστρια και διάχυτη τη νοσταλγία. Ένοχη απόλαυση και easy listening. Από μένα είναι ένα μεγάλο Ναι. 8/10.

Αζερμπαϊτζάν – Ozunle Apar.

Ουστ βρωμότουρκοι. Δεν μπορώ να κρίνω αντικειμενικά ούτε τη χώρα, ούτε το τραγούδι της. Μηδέν.

Βέλγιο – Before The Party Is Over.

Πολύ ευχάριστη έκπληξη από το Βέλγιο με ένα τραγούδι που θα μπορούσε να ήταν σινγκλ του Φρέντι Μέρκιουρι των Queen – στη δύση της καριέρας του όμως. Η ατμόσφαιρα μου φέρνει λίγο από Show Must Go On και ευρύτερη βρετανική σκηνή της τότε εποχής. Για καλό το λέω. 8/10.

Κροατία – Rim Tagi Dim.

Είναι ο νικητής μου, μετά την Ελλάδα, για την οποία έχω ήδη πει ότι δεν τη βάζω στον ίδιο ντορβά με τους υπόλοιπους. Όσο πάω τον εκτιμώ περισσότερο τον Κροάτη γιατί φαίνεται να ακούει τις γνώμες μας. Έχει δηλώσει ήδη ότι θα αλλάξει κοστούμι και σκηνική παρουσία ώστε να μην θυμίζει τόσο τη Φινλανδία την περσινή. Το τραγούδι είναι καλύτερο όταν το ακούς παρά όταν το βλέπεις, ελπίζω να ευθυγραμμιστούν οι αισθήσεις και να το πάρει η Κροατία φέτος, η οποία σαν χώρα μου είναι συμπαθέστατη, ενώ τη δεκαετία του ’90 ήταν και η αγαπημένη μου όλων. Fingers crossed. 10/10

Κύπρος – Liar.

Τα έχουμε ξαναπεί. Ομολογώ ότι από τα 2-3 ακούσματα συμπάθησα λίγο περισσότερο αυτό το γεύμα McDonald’s που μας ταΐζει ο Κοντόπουλος, ενώ βλέποντας την απήχηση που έχει σε μερίδα του διαταραγμένου, νεανικού κόσμου, δεν αποκλείω πια την πρόκριση. Κάπου διάβασα ότι έχουν ένα σκηνικό εύρημα που θα εκτοξεύσει τη συμμετοχή μας. Κρατώ μικρό καλάθι. Γενικά θεωρώ τόσο generic και πλαστικό όλο αυτό το πράμα, που ακόμη και να επιστρατευτεί η πιο απίθανη και πρωτότυπη τεχνολογία, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πειστήκαμε και το αγοράσαμε. Ο Κοντόπουλος καλά θα κάνει να μας φέρει τη θέση στη δεκάδα που μας έταξε αν θέλει να βγάλει τα λεφτά του και να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του. Πολύ φοβάμαι όμως ότι πάμε για υπόθεση Ντέμυς από το 2017. Δεν μαθαίνουμε! 4/10.

Τσεχία – Pedestal.

Αυτή την Αϊκό, την πώς τη λένε, θέλω απλά να τη χαστουκίσω. Έτσι, χωρίς λόγο. 1/10.

Δανία – Sand.

Δεν ξέρω γιατί δεν αρέσει τόσο η Δανία. ΟΚ, δεν είναι κάποια σύνθεση εκτός του κόσμου τούτου. Όμως και μοντέρνος είναι ο ήχος, και συμπαθητικό ρεφρέν έχει, και η σκηνική παρουσία προσεγμένη, και τα φώτα εντυπωσιακά. Δεν ξέρω δηλαδή τι παραπάνω θέλετε σε μια χρονιά που κυριαρχεί η μετριότητα. Τη Δανία την έχω στο τοπ10 μου. Χαμηλά μεν, αλλά στο τοπ10 μου. 7/10.

Εσθονία – Nendest (Και ένας τίτλος σιδηρόδρομος που δεν έχει καμία σημασία να αναπαράγω).

Για να συμπαθήσω τα comedy acts πρέπει να είναι πολύ έξυπνα και πάνω του μέσου όρου, που στη Γιουροβίζιον είναι ούτως ή άλλως χαμηλός. Δυστυχώς δεν βρίσκω τίποτα το ενδιαφέρον σ’ αυτούς τους κυρίους. Δεν μειδιώ καν με το χορευτικό που υποτίθεται ότι είναι και το κλου της παρουσίας τους. 1/10.

 

Αυτά. Καλύψαμε ήδη το 1/3 των συμμετοχών. Θα επανέλθω την άλλη βδομάδα.