Παρουσιάστε Αρμ!

 

Πόσους παρουσιαστές χρειάζεται η Γιουροβίζιον;

Κατά τη γνώμη μου έναν.

Δεν χρειάζεται πάνω από ένας άνθρωπος για να πει μια καλησπέρα, να μας δείξει την κάρτα των συμμετεχόντων, να εξηγήσει πώς θα ψηφίσει ο κόσμος και να αποχωρήσει. Στα διαφημιστικά διαλείμματα, ο ίδιος άνθρωπος, μπορεί να παίρνει συνεντεύξεις από τους συμμετέχοντες (αχρείαστο καθότι στην πλειοψηφία τους όλοι απαντούν τα γνωστά και τετριμμένα, πόσο τέλεια περνούν και πόσο τέλεια είναι η ατμόσφαιρα στα παρασκήνια – πολλοί ούτε αυτά δεν μπορούν να αρθρώσουν στα εγγλέζικα και απλά αλαλάζουν σαν χαζοί), ενώ η διαδικασία της ψηφοφορίας είναι επίσης μηχανική και εύκολη, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να την διεκπεραιώνει πάνω από ένας.

Μπορώ να δεχτώ την παρουσίαση από ένα ζευγάρι, ανεξαρτήτως φύλου, ράτσας, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού και τα τοιάυτα, για σκοπούς συμμετρίας. Ως εκεί. Οι υπερβολές που είδαμε τα τελευταία χρόνια με τρεις και τέσσερεις παρουσιαστές, εμένα με παραπέμπουν σε κάτι βουκολικές καταστάσεις ελληνικού και κυπριακού Δημοσίου όπου για να γίνει μια απλή δουλειά προσλαμβάνονται 15 κομματικοί παρατρεχάμενοι για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι.

Διάβαζα προ ολίγου στα σχόλια του επίσημου καναλιού της Γιουροβίζιον, κάποιον που έλεγε ότι αισθάνεται «under-represented» από τις δύο παρουσιάστριες του φετινού Διαγωνισμού, δηλ. την Petra Mede και την Malin Akerman. Ο κόσμος είναι ηλίθιος. Δεν έχουν καταλάβει ότι μια δουλειά ήρθαν να κάνουν οι κυρίες. Δεν μας ενδιαφέρουν τα ταυτοτικά τους χαρακτηριστικά. Ούτε τι ψηφίζουν, ούτε τι νούμερο παπούτσι φορούν. Ο κόσμος θεωρεί ότι εδώ είναι τίποτις ψηφοδέλτιο και πρέπει όλα τα νούμερα να κερδίζουν, λες και αν ο παρουσιαστής είναι, λόγου χάριν, μαύρος, γκέι, βίγκαν, σατανιστής, θα αποκτήσει άλλη αίγλη το σόου. Αχ, στα υπέροχα χρόνια προ 2000, δεν μας ενδιέφεραν τέτοιες παπαριές!

Εν πάση περιπτώσει. Χάρηκα με την επιστροφή της Πέτρα. Είναι λίγο «παλιά» πια, αλλά καλύτερα στα σίγουρα. Ευκαιρία να δούμε και τι χημεία θα έχει με τη Malin. Είχα διαβάσει στο Eurovision-Spain ότι ενδέχεται να δούμε και τα άβαταρ των Abba να λαμβάνουν μέρος στην παρουσίαση και ενθουσιάστηκα. Δεν ξέρω αν ευσταθεί. Ήμουν σίγουρος ότι μετά την τεράστια επιτυχία του Voyage στο Λονδίνο θα χρησιμοποιούνταν και σε άλλες περιστάσεις η εν λόγω τεχνολογία, αλλά δεν ανέμενα μία τόσο γρήγορη υιοθέτησή της και στη Γιουροβίζιον. (Οι Νορβηγοί ήδη τη χρησιμοποίησαν για να αναστήσουν τον Γιαν Βέρνερ Ντάνιελσεν και να πει με την Ελίζαμπεθ Αντρέασσεν το "Ντουέτο" τους από το 1994 στα πλαίσια του ιντέρβαλ ακτ, ενός εκ των εθνικών ημιτελικών τους). Μακάρι να «γράψει» καλά επί της οθόνης και να γίνει της μόδας. Να παρουσιάζει κάθε χρόνο τον Διαγωνισμό ένα άβαταρ να γλιτώσουμε από τη woke σχιζοφρένεια.

Αυτά περί παρουσίασης.

Μιας και είμαστε εδώ, να σας πω και το εξής. Το σαββατοκύριακο πήγαμε οικογενειακώς στη Λεμεσό για βόλτα. Δεν ξέρω πώς μας ήρθε και περάσαμε από το ξενοδοχείο City Of Dreams για καφέ. Με το που καθίσαμε εκεί, παρατήρησα ότι στο διπλανό τραπέζι καθόταν ο Ηλίας Κοκοτός, ο Δημήτρης Κοντόπουλος και μερικοί δημοσιογράφοι και συζητούσαν για τη Γιουροβίζιον. Θεώρησα σημαδιακό τον συγχρονισμό. Αυτό το πράγμα με κυνηγά! Κοίταξα να δω αν ήταν και η εκπρόσωπός μας στα πέριξ αλλά δεν την έπιασε το μάτι μου. Δεν ήξερα προς τι έγινε η μάζωξη, σήμερα όμως άνοιξα το ίντερνετ και έμαθα ότι στο εν λόγω ξενοδοχείο γυρίζεται το βίντεο κλιπ της συμμετοχής μας και θα παρουσιαστεί στο ευρύ κοινό περί τα τέλη Φεβρουαρίου.

Κάνε Θεέ μου να το συμμάζεψαν λιγάκι και να είναι κάτι που θα βλέπεται και θα ακούγεται γιατί αν κρίνω από το υποτιθέμενο διαρρεύσαν υλικό, δεν προβλέπω εξιλέωση, ούτε λύτρωση.

Υπομονή.