Αγόρασα το βιβλίο που γράφτηκε για τη Μαρινέλλα χθες.
Από τον Γιάννη Ξανθούλη.
Δεν το διάβασα ακόμα. Αλλά μετροφυλλώντας το έπεσε το
μάτι μου στο κεφάλαιο Γιουροβίζιον. Μην φανταστείτε, τρεις παράγραφοι όλοι κι
όλοι τις εντόπισε το μάτι μου σαν λέιζερ.
Παραθέτω:
«Το 1974 φρεσκοπαντρεμένη πηγαίνεις στη Γιουροβίζιον.
Ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα συμμετείχε σ’ αυτό το πανηγύρι».
«Ναι. Το τραγούδι ήταν το Λίγο Κρασί Λίγο Θάλασσα Και Τ’
Αγόρι Μου των Κατσαρού και Πυθαγόρα. Τότε δεν έδιναν σημασία στη Γιουροβίζιον.
Μην κοιτάς που τώρα το κάνουν μείζον θέμα. Πήγαμε και σκασίλα μας αν δεν
παίρναμε την πρωτιά. Ο διαγωνισμός γινόταν στο Μπράιτον».
«Είχαν ειπωθεί πολλά για την επιλογή του συγκεκριμένου
τραγουδιού. Πως ήταν μια ελαφρώς διαφημιστική απόπειρα για την Ελλάδα που
πήγαινε από το κακό στο χειρότερο».
«Οι συγκυρίες έδιναν αφορμές για πολλά σχόλια, όμως εγώ
είπα ένα τραγουδάκι που ακόμη το θυμάται ο κόσμος. Έγινε και λιγάκι σαν σλόγκαν».
«Πανηγύρι», «σκασίλα μας», «τραγουδάκι». Αυτές οι λέξεις
τα λένε όλα.
Η Μαρινέλλα ποτέ δεν χώνεψε την 11η θέση. Όμως,
θεωρώ ότι πήγε και λίγο ξυπόλυτη στ’ αγγούρια. Πιστεύω ότι η ΕΡΤ δεν της είχε
εξηγήσει ακριβώς πού θα πήγαινε, μην σας πω ότι ούτε η ίδια η ΕΡΤ δεν είχε
αντιληφθεί το μέγεθος του Διαγωνισμού. Έπρεπε να μπει η νέα χιλιετία για να
εκτιμήσει το προϊόν της.
Ενδεικτικό είναι πάντως ότι ουδέποτε είδα τη Μαρινέλλα να
τραγουδά στην σύγχρονη ιστορία της το εν λόγω τραγουδάκι παρόλο που και έγινε
σλόγκαν και παρόλο που η Γιουροβίζιον διανύει μία ανθηρή περίοδο τα τελευταία
είκοσι χρόνια και θα μπορούσε να έκανε μία δεύτερη καριέρα μέσω αυτής. Πήγανε
κι άλλοι στη Γιουροβίζιον και τους βγήκε ξινή μα δεν κάνανε έτσι.
Αγαπούμε Μαρινέλλα όπως και να ‘χει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου