Ό, Τι Να' Ναι!

 Σύλια Καψή λέγεται, είναι Κύπρια της Αυστραλίας.

Και είναι δεκαέξι χρονών. 

Αυτό λένε τα σάιτ που παρακολουθώ.

Μπορείς να γράψεις κακή κουβέντα για ένα κορίτσι δεκαέξι χρονών; Όχι δεν μπορείς. Βέβαια τον Βερνίκο πέρσι μια χαρά τον ξεσκίσαμε, αλλά, άλλο πράμα τα κοριτσάκια. Και να μη θέλεις, λίγο να σου κουνηθούν, σε ρίχνουν.  

Δεν μπορείς να πεις κακή κουβέντα για τη μικρή, που λέτε. Τη τσέκαρα στο Youtube προ ολίγου. Μου θύμισε την αδελφή μου και τις ξαδέλφες μου που όταν ήταν μικρές ντύνονταν και βάφονταν και έκαναν σόου στις οικογενειακές συνάξεις. Αυτή είναι λίγο καλύτερη, βέβαια, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου έπεσε και το σαγόνι. Ούτε μπορώ να συμμεριστώ όσους έγραψαν ότι πάμε να φάμε τη Chanel και τη Noa του Ισραήλ. Ας πούμε ότι ακόμη και η Καλομοίρα το 2008 ήταν κλάσεις ανώτερη και ας το κλείσουμε εδώ. Το κορίτσι θα μπορούσε να ήταν κόρη μου, και δεν με παίρνει να εκφραστώ.

Μπορώ όμως να εκφραστώ για το Ίδρυμα. Το ΡΙΚ.

Τι κανάλι κι αυτό! Αφού χάρηκα που γλιτώσαμε από τα πλοκάμια του Κοκλώνη και απαλλαγήκαμε από τα All Together Now και τα ανεκδιήγητα Fame Story και ένιωσα ότι ο Θεός μας λυπάται και θα μας φέρει στον ίσιο δρόμο, διαβάζω από όλα τα σάιτ ότι το ίδρυμα κατέληξε στη Σύλια Καψή, η οποία μάλιστα θα πει τραγούδι από συνθέτη-έκπληξη (για να γράφουν έτσι, πάει να πει ότι έρχεται και δεύτερο, απανωτό εγκεφαλικό).

Άλλη μια χρονιά που έρχεται ουρανοκατέβατος ο εκπρόσωπος από άλλη ήπειρο. Άρχισα να πιστεύω ότι το κάνουν επίτηδες πια, δεν θέλουν να έχουμε την παραμικρή σχέση με τον εκπρόσωπο μας. Δεν θέλουν να έχουμε την παραμικρή ταύτιση. Να μου το θυμηθείτε του χρόνου θα είναι ακόμη πιο άσχετη η σύνδεση, θα μας φέρουν κανένα Κινέζο ή κανέναν εξωγήινο και θα μας πουν «Ο Τάο Μάο, Κύπριος της Γιουχάν, με συνθέτη έκπληξη στη Γιουροβίζιον».

Έχει σημασία η καταγωγή και η διασημότητα του εκπροσώπου; Και ναι και όχι. Είδαμε και την Τάμτα και τη Τσαγκρινού τι θέσεις έφεραν. Δεν αποτελεί η διασημότηα εγγύηση επιτυχίας. Κι όμως, προτιμώ εκατό φορές να μας εκπροσωπούν φίρμες (ή έστω ανθυποφίρμες, άλλωστε ζούμε σε εποχή που δεν υπάρχει τίποτα το λαμπερό και ουσιώδες στο καλλιτεχνικό στερέωμα), ώστε να δημιουργείται ένα υποτυπώδες εγχώριο hype και να χτίζεται ώσπου πλησιάζει το Μεγάλο Σάββατο. Δεν γίνεται να φτάνει το Σάββατο του Διαγωνισμού και εμείς να διερωτώμαστε «ποια είναι αυτή», και «που τον βρήκαμεν αυτόν;». Το δοκιμάσαμε πέρσι με τον Λάμπρου, ήταν τυχερός και του έκατσε αφού έφερε μία αξιοπρεπή θέση, αλλά δεν είναι κάθε μέρα του Άη Γιαννιού.

Εμείς που μεγαλώσαμε σε εποχές που στη Γιουροβίζιον βλέπαμε Ρουβάδες, Ρακιντζήδες, Παπαρίζου, Βίσσες και Καλομοίρες, πώς θα συμβιβαστούμε σήμερα με ένα άγνωστο κοριτσάκι 16 ετών που ζει σε άλλη ήπειρο; Τι μας κόφτει, πώς μας αφορά;!

«Μπορεί να φέρει καλή θέση», ναι δεν είπα ότι δεν μπορεί να φέρει τη θέση. Η θέση ούτως ή άλλως είναι και συνάρτηση του ανταγωνισμού. Αλλά στη Γιουροβίζιον δεν αρκεί μόνο η θέση. Χρειάζεται να γίνει εθνική υπόθεση για να έχει αξία η θέση. Πέμπτη θέση μας έφερε και η Λίζα Αντρέας το 2004, αλλά ουδείς συγκινήθηκε, ουδείς τη θυμάται. Και δεν αναφέρομαι στους Eurofans που ούτως ή άλλως θυμόμαστε τους πάντες. Τράβα έξω στον δρόμο και ρώτησε πέντε τυχαίους νοματαίους αν ξέρουν ή αν θυμούνται ποια είναι η Λίζα Αντρέας. Πέμπτη θέση έφερε και η Βίσση όμως, και μάλιστα πολύ παλιότερα, και κανένας δεν τη ξέχασε. Βλέπετε τη διαφορά. Έτσι πάει. Όγδοη θέση έφερε και ο Αλκαίος για την Ελλάδα, όγδοη έφερε και η Αμάντα η ομογενής της Νορβηγίας, ποιον θυμάται ο κόσμος; Στοχεύεις και στην καλή θέση, αλλά και στον εκπρόσωπο καθολικής αποδοχής.

Onirama, Melisses, Αργυρός, Σαμπάνης, τόσοι και τόσοι υπάρχουν εκεί έξω. Όχι! Εμείς θα πάμε με μία Κύπρια της ομογένειας από την άλλη άκρη της γης. ΟΚ! Τουλάχιστον αυτή ομιλεί Ελληνικά ή θα της μάθουμε τελευταία στιγμή να λέει «πάμε Κύπρο» όπως ολίγον τι άτσαλα και λανθασμένα έλεγε ο περσινός;

Δεν αμφιβάλλω ότι το αποτέλεσμα θα είναι συμπαθητικό. Ούτως ή άλλως μας έχουν αναλάβει 100% οι ξένοι και δεν πρόκειται να δούμε κάτι που να μας προσβάλλει. Το βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ότι οι κυπριακές εμφανίσεις είναι αξιοπρεπέστατες και επαγγελματικές οπτικά. Ας πετύχαιναν και τη σύνδεση του δρώμενου με τον κυπριακό λαό, με τον τηλεθεατή, ώστε να δέσει το γλυκό. Δεν ζητούμε κάτι παράλογο ούτε κάτι δύσκολο. Για το δε τραγούδι δεν το συζητώ, ουδεμία πλέον προσδοκία για κάτι έθνικ και ελληνικό, το ξέρουμε από τώρα ότι θα είναι σουηδικό, κονσέρβα, στην καλύτερη περίπτωση κάτι που με χαμηλό ανταγωνισμό θα περάσει στην αριστερή πλευρά του βαθμολογικού πίνακα.

«Λάμπρου να μας κάψει» έγραψα πέρσι στο αντίστοιχο κείμενο, «Λαμπρό να μας Καψή» στο φετινό. Μου το έχουν ταμένο.