Η Επιστροφή Του Λουξεμβούργου

 Μέσα στον ορυμαγδό της βδομάδας της Γιουροβίζιον που διανύσαμε τις προάλλες ξεχάσαμε να ασχοληθούμε με μία σούπερ είδηση η οποία πέρασε στα ψιλά ένεκα της αγωνίας για τον μεγάλο τελικό του 2023. Κι αυτή η είδηση αφορούσε στην επιστροφή του Λουξεμβούργου στον Διαγωνισμό μετά από 30 χρόνια. Θα διαγωνιστούν ξανά το 2024 στη Σουηδία!

Από αλλού το περιμέναμε, κι απ’ αλλού μας ήρθε! Ενώ όλοι αναμένουμε πώς και πώς την επιστροφή του Μονακό (είναι θέμα χρόνου να ανακοινωθεί κι αυτή η επιστροφή επίσημα), ξυπνήσαμε το Σάββατο 13 Μαΐου και μάθαμε ότι επιστρέφει το αγαπημένο δουκάτο του Λουξεμβούργου!

Το Λουξεμβούργο το ζηλεύουμε ούτως ή άλλως για 150 λόγους εμείς οι Κύπριοι, μα εγώ έχω έναν λόγο περισσότερο. Πώς τα κατάφερε αυτό το μικρό κρατίδιο και κέρδισε τον Διαγωνισμό 5 φορές και γενικά ήταν κι ένα από τα χαϊδεμένα της EBU με πολλές κατατάξεις στην πρώτη δεκάδα, ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Το Λουξεμβούργο έχοντας κερδίσει 5 φορές τον Διαγωνισμό βρίσκεται στην τρίτη θέση μετά την Ιρλανδία και τη Σουηδία που έχουν κερδίσει από επτά φορές, ισοβαθμώντας με τη Γαλλία, την Ολλανδία και το Η. Βασίλειο. Αδιανόητα μεγάλος αριθμός νικών για μία χώρα πολύ μικρότερη της Κύπρου. Τρώω τις σάρκες μου από ζήλεια.

Ο λόγος που απουσίαζε από τον Διαγωνισμό αυτά τα 30 χρόνια ήταν επειδή το κρατικό κανάλι της χώρας, το RTL είχε συρρικνωθεί οικονομικά από την κυβέρνηση και δεν διέθετε προϋπολογισμό για να μπορέσει να πληρώσει τη συμμετοχή του. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο προϋπολογισμός του συγκεκριμένου καναλιού ίσα που αρκούσε για να παρέχει στους πολίτες της χώρας ένα αξιοπρεπές Δελτίο Ειδήσεων καθημερινά. Κατά τα άλλα, δεν είχαν μπάτζετ για άλλου είδους παραγωγές, πόσο μάλλον να πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους για έναν Διαγωνισμό τον οποίον αν ξανακερδίσουν δεν θα έχουν και πού να τον φιλοξενήσουν. Πάνε οι εποχές που ένα θέατρο των 500-1000 θέσεων αρκούσε ώστε να στηθεί ο Διαγωνισμός.

Η τελευταία φορά που το Λουξεμβούργο κέρδισε ήταν το 1983 με το “C-est la vie, est cadeaux” με τη Γαλλίδα τραγουδίστρια Κορίν Ερμές. Μνημειώδες τραγούδι και το προσωπικά αγαπημένο μου από τη συγκεκριμένη χώρα. Το 1983 φαντάζει προϊστορικό πια, αν και εμένα που είμαι παλιός, μου ακούγεται σαν πριν δεκαπέντε χρόνια. Το έχω και σε κασέτα εννοείται, να’ ναι καλά η γιαγιάκα μου. Το Λουξεμβούργο έστειλε κι άλλα αγαπημένα, όπως το Cuand je te reve το 1990, τα τραγούδια της Βίκυ Λέανδρος παλιότερα, το Parlez-vous francais το 1978 που έμεινε επίσης κλασικό, αλλά και το Puppe de Cire, Puppe De Son το οποίο λέγεται ότι στα ‘60ς άλλαξε και το ρουν του Διαγωνισμού φέρνοντας έναν πολύ μοντέρνο αέρα στις πάλαι ποτέ κλασσικίζουσες και οπερετικές συμμετοχές των άλλων χωρών.

Δεν ξέρω τί θαύμα έγινε και ξαφνικά το RTL απόκτησε προϋπολογισμό για τη Γιουροβίζιον, δεν ξέρω πώς έγινε και έβρεξε χρήμα, ξέρω όμως ότι η EBU κάνει αμάν να επαναφέρει πίσω τα μικρά κράτη που αυτομόλησαν, όπως η Ανδόρρα, το Μαυροβούνιο και το Μονακό, και πιστεύω, χωρίς να μπορώ να το αποδείξω, ότι η Γαλλία η οποία διακαώς επιθυμεί σύντομα μία νίκη στη Γιουροβίζιον θέλει όσον το δυνατόν περισσότερους δορυφόρους της πίσω, ώστε να την πριμοδοτούν με λαχταριστές ψήφους.

Ομολογώ ότι χάρηκα με την επιστροφή των Λουξεμβουργιανών παρόλο που η παρουσία των μικρών κρατών δεν μας συμφέρει. Πιο εύκολα χωρά η Κύπρος στον τελικό όταν οι υπόλοιπες χώρες έχουν τηλεοπτικό πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου και δυσκολότερα όταν αυτός απαρτίζεται από την Ισλανδία, το Μονακό, το Σαν Μαρίνο, την Ανδόρρα, το Μαυροβούνιο, τη Μάλτα και το Λουξεμβούργο. Αν προστεθούν και τα νησιά Φαρόε καθώς φημολογείται, χαιρέτα μου τον πλάτανο!

Ας κάνουμε μία αναδρομή στις συμμετοχές του Λουξεμβούργου, όλες του προηγούμενου αιώνα! Δεν πίστευα ποτέ μου ότι θα επέστρεφαν πίσω μετά από τόσο καιρό!