Νεκροτομή Δευτέρου Ημιτελικού 2023

Δεν υπάρχει ωραιότερο πρόγραμμα από τη Γιουροβίζιον! Δεν υπάρχει. Όσο κι αν μεγαλώνω, όσο κι αν δυσκολεύομαι πλέον να ταυτιστώ με το θέαμα και την τροπή που παίρνει κάθε χρόνο με τη δήθεν κοινωνική πρόοδο, οφείλω να το παραδεχτώ. Δεν υπάρχει πιο λαμπρή παραγωγή, δεν υπάρχει πιο συγκινητικό πράμα από το να βλέπεις τη χώρα σου να προκρίνεται. Τόσο πολύ χάρηκα (παρόλο που θεωρούσα ότι θα προκρινόμασταν έτσι κι αλλιώς εύκολα, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να πάει λάθος με την τήλε-ψηφοφορία), που από την υπερένταση πήγε δύο το πρωί να κοιμηθώ και ξύπνησα στις έξι απ’ τη χαρά μου. Η υπόλοιπη μέρα, σήμερα, προβλέπεται σκληρή!

Έχω τα άπειρα να σχολιάσω, οπότε πάμε:

Η Κύπρος πήγε πολύ καλά. Ο Άντριου Λάμπρου μας έβγαλε ασπροπρόσωπους και η φωνητική του βελτίωση σε σχέση με πέρσι είναι εμφανής. Ας είναι καλά και τα προ-ηχογραφημένα φωνητικά που του έδιναν περαιτέρω ώθηση. Το έχασε κάποια στιγμή, και φάλτσαρε σε ένα σημείο, αλλά ήταν μικρό το κακό. Η παρουσία του είναι επιβλητική και σε ένα διαγωνισμό που πλέον θεωρείται κανόνας να εμφανίζεσαι ως ανδρόγυνος το ότι εμφανίστηκε σαν άντρας της διπλανής πόρτας, του έκανε καλό. Η επιτυχία βέβαια είναι σύνθετη υπόθεση και θεωρώ ότι έκανε περίπατο επειδή διαγωνίστηκε σε έναν ημιτελικό όπου βαριόσουν να μετράς άχρηστα τραγούδια και με όλους τους παραδοσιακούς συμμάχους της Κύπρου στο πλάι του. Ελλάδα από τη μια, Αυστραλία από την άλλη, βάλε και λίγη Αρμενία μέσα, ε, δεν ήθελε και πολύ. Στον τελικό θα τα βρούμε σκούρα, αλλά δεν πειράζει, με τόσα μεγαθήρια να διαγωνίζονται, σημασία έχει πια το ότι θα είμαστε απλά παρόντες.

Το γεγονός ότι αναγνωρίζω την επιτυχία της Κύπρου και κατ’ επέκταση του ΡΙΚ, και παραδέχομαι ότι απέδωσε η προσπάθεια (συγχαρητήρια και στον Dietman ο οποίος έκανε καταπληκτική δουλειά με την ατμόσφαιρα του τραγουδιού, τους καταρράκτες και τις φωτιές), δεν σημαίνει ότι αναιρώ τα όσα έχω πει περί της ανάγκης να μας εκπροσωπούν καλλιτέχνες που είναι ήδη γνωστοί και αγαπητοί στο ευρύ κοινό και όχι κάποιοι που ξεφύτρωσαν από το φυτώριο της Γιουροβίζιον εν γένει. Μπράβο στον Άντριου, και εις ανώτερα, αλλά θέλουμε να μας εκπροσωπούν φίρμες! Δεν γίνεται να φτάνει η μέρα του ημιτελικού και η ολόκληρη η χώρα να διερωτάται «ποιος είναι αυτός που μας εκπροσωπεί» και μάλιστα με τα αποφάγια του melodifestivalen. 

Για την Ελλάδα δεν έχω να πω κάτι, δυστυχώς. Με πονά κιόλας να την κατηγορώ. Έχω, όμως, να συμπαθήσω ελληνική συμμετοχή από τον καιρό των Κόζα Μόστρα και του Αγάθωνα. Δέκα χρόνια! Όσο δεν καταλαβαίνουν εκεί στην ΕΡΤ ότι Ελλάδα = ντιριντάχτα και λαϊκή παράδοση, αυτά θα έχουμε και χειρότερα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η άρνηση των Ελλαδιτών γιούροφαν που μέχρι και την τελευταία στιγμή υποστήριζαν τη φετινή βλακεία με νύχια και με δόντια και χρύσωναν το χάπι με κάθε ευκαιρία. Φανατισμός κερκίδας. Λίγη αυτοκριτική και ειλικρίνεια δεν βλάπτει. Ήταν άβολο το πόσο κακή ήταν η ελληνική συμμετοχή φέτος, από κάθε άποψη. Περισσότερα για τον Βερνίκο και το συνάφι του όμως, στο άλλο μου μπλογκ.

Τώρα απομένει ο τελικός και μετά θα πέσουμε στην παραδοσιακή μας κατάθλιψη μέχρι τον Σεπτέμβρη. Είδα τη σειρά εμφάνισης του Σαββάτου και θέλω να σχολιάσω τα εξής:

·        Η Κύπρος ατύχησε να κληρωθεί στο πρώτο μισό. Εμφανίζεται πολτοποιημένη ανάμεσα σε συμπληγάδες, Γαλλία και Ισπανία. Δεν θα μείνει ούτε κολυμπηθρόξυλο! Το είχα πει ότι αν περάσουμε θα βολευτούμε κάπου μεταξύ 20^ης και 26^ης θέσης. Άντε να μας ευνοήσει ελαφρώς ο αποκλεισμός της Ελλάδος και να καρπωθούμε κάποιες ψήφους του ευρύτερου ελληνισμού και να πάμε 18^οι στην καλύτερη περίπτωση. Κατά τα άλλα, μην έχετε προσδοκίες. Να χαίρεστε που προκριθήκαμε και σπάσαμε την περσινή γκίνια.

·        Η Αυστρία θα ανοίξει τον τελικό. Κι αυτή τον ήπιε, και καλά να πάθει γιατί το τραγούδι της το απεχθάνομαι μετά βδελυγμίας. Η Έλενα Τσαγκρινού γελά σατανικά από το καμαρίνι της.

·        Την Πορτογαλία μου την πυροβόλησαν στο πόδι. Γνωρίζετε την κατάρα που ακολουθεί όποια χώρα εμφανίζεται δεύτερη στη σειρά. Φυσικά, η Αρμενία φέτος προκρίθηκε κανονικά από τη δεύτερη θέση και απέδειξε ότι αν είσαι καλός ξεχωρίζεις έτσι κι αλλιώς, όμως, κακά τα ψέματα, κανένας δεν θέλει να εμφανιστεί δεύτερος. Ρωτάτε και τους Μαλτέζους.

·        Ποιος ψήφισε την αηδία της Αλβανίας είναι πραγματικά άξιον απορίας.

·        Η Κροατία πρέπει να έσκισε στον ημιτελικό της. Το γεγονός ότι την έβαλαν να εμφανιστεί προτελευταία λέει πολλά. Ελπίζω οι επιτροπές να την αναχαιτίσουν αρκετά το Σάββατο γιατί από του χρόνου προβλέπω να επιστρέφουμε στο 2008!

·        Η Σλοβενία πρέπει να τα πήγε επίσης πολύ καλά χθες βράδυ. Και τους έσκασαν μέχρι να τους ανακοινώσουν, και τους εμφανίζουν προς το τέλος. Αρχίζει και γυρίζει η τύχη των Σλοβένων στη Γιουροβίζιον από φέτος. Ας εκμεταλλευτούν το μομέντουμ.

·        Η Ιταλία 11^η και η Γαλλία 6^η. Δεν κρατώ πια μεγάλο καλάθι. Η δε Λα Ζαρά είναι τρομερά ασταθής στο λάιβ εξαιτίας της κολώνας που την έβαλαν να στέκεται, δεν τρέφω πια καμία ελπίδα για ανέλπιστη νίκη. Ο Μεγκόνι θα πάει καλά, αλλά δεν τη γλιτώνει την εξάδα. Γενικά, από τις μεγάλες χώρες μόνο η Ισπανία θα πάει καλά λόγω επιτροπών. Θεωρώ ότι το τρόπαιο θα κριθεί ανάμεσα σε Σουηδία και Φινλανδία, με τη Λορίν να έχει την εύνοια των επιτροπών και τον Κάργια να σαρώνει στον λαουτζίκο.

 

Είναι καταπληκτική η Γιουροβίζιον φέτος!