Είμαι πολύ μανικωμένος με τη Γιουροβίζιον φέτος. Έχω καλό προαίσθημα, είμαι σίγουρος ότι οι Εγγλέζοι θα διοργανώσουν τον καλύτερο Διαγωνισμό από τον καιρό του 2019, μην πω από το 2014, που προσωπικά ήταν ο τελευταίος Διαγωνισμός που μου γούρλωσε τα μάτια. Τα όσα παρακολουθώ παρασκηνιακά μέχρι τώρα, από τη σκηνή μέχρι τις καρτ-ποστάλ με προϊδεάζουν για ένα εξαιρετικό θέαμα από βδομάδας. Το γεγονός και μόνο ότι έφεραν το βασιλικό ζεύγος να εγκαινιάσει τη σκηνή μαρτυρεί ότι το BBC όχι απλά παίρνει πια τον Διαγωνισμό στα σοβαρά (το καταλάβαμε από πέρσι άλλωστε), αλλά ότι τον θέτει ως προτεραιότητα και του αποδίδει τις τιμές που του αξίζουν. Πάντα τέτοια!
Όσον αφορά τα αποτελέσματα του Διαγωνισμού να σας εξομολογηθώ το κρίμα μου. Έχω αποδεχτεί και πλέον μπορώ να πω ότι εξοικειώθηκα πλήρως με την ιδέα ότι αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα σε Σουηδία και Φινλανδία, θέλω να κερδίσει ο χαζός με το τσα-τσα-τσα. Είναι κατάντια το ότι έφτασα στο σημείο να υποστηρίζω μια τέτοια συμμετοχή, αλλά την προτιμώ έναντι της Λορίν. Η Λορίν μου είναι συμπαθέσταση ως προσωπικότητα, μάλιστα την έβλεπα προ ολίγου να ομιλεί και την Ελληνική και να εξηγεί πόσο της αρέσει να τρώει ελληνική φέτα, αλλά το τραγούδι της το βρίσκω μεγάλη δηθενιά και επανάληψη.
Το τσα-τσα-τσα θα είναι ένα τραγούδι που αν μη τι άλλο θα δημιουργήσει ντόρο και θα ακουστεί το καλοκαίρι. Οι νεαροί το λατρεύουν και θα το αναδείξουν. Θα είναι άλλο ένα party song, στα πρότυπα του Toy (2018) με άλλο ένα φρικιό να το τραγουδά. Η αντρική Νέττα. Συνηθισμένη από τέτοια η Γιουροβίζιον. Ως του χρόνου δεν θα θυμάται κανένας τον Κάργια ο οποίος το πολύ πολύ να βγάλει άλλο ένα σίνγκλ στα ίδια πρότυπα και μετά να εξαφανιστεί στη λήθη του χρόνου. Αν πρέπει όμως να νικήσει η Σουηδία, εκατό φορές να συνταχθώ με τη Φινλανδία.
Κατά τα άλλα να επαναλάβω την αμέριστη υποστήριξη μου στην Ιταλία και τη Γαλλία. Οι Ιταλοί όπως πάντα εστιάζουν στην ουσία. Ούτε χορευτικά, ούτε γραφικά, ούτε μαλακίες. Ένας ικανός άντρας να τραγουδά μια υπέροχη μπαλάντα και αυτό είναι. Το Due Vite δεν το έχω βαρεθεί ακόμα, αντιθέτως όσο πάω κολλώ περισσότερο με τη μελωδία του. Όσον αφορά το Evidemment, τι να πω. Μέχρι και η κορούλα μου, ενάμιση έτους, έμαθε και το αναγνωρίζει και όποτε το ακούσει σηκώνεται όρθια και χορεύει ειδικά στο σημείο που αρχίζει το ντίσκο κομμάτι του. Είδα την πρόβα της La Zarra, και αισθάνθηκα περήφανος. Πέραν του όλου στυλ, το γεγονός ότι στο τέλος εμφανίζεται η γαλλική σημαία, το βρήκα κορυφαίο. Γιατί; Είσαι τίποτα Γάλλος θα μου πεις; Όχι, δεν είμαι. Αλλά αγαπώ τους λαούς που τιμούν τα σύμβολα τους. Επίσης το θεωρώ πανέξυπνη κίνηση μιας που φέτος θα ψηφίσουν και μη Ευρωπαίοι και θα έχουμε επιτροπή Rest Of The World να συσπειρώσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο τους Γάλλους ή και γαλλόφωνους ανά την υφήλιο. Ξέρουν τι κάνουν οι Γάλλοι. Επενδύουν στη Grande France όπως λέει και ο στίχος στο τραγούδι.
Κατά τα άλλα, έχω καταλήξει ότι υπάρχουν τραγούδια που ακούγονται μα δεν βλέπονται και τραγούδια που βλέπονται μα δεν ακούγονται. Η Ισπανία φερ’ ειπείν, παρέχει καταπληκτικό θέαμα αλλά το τραγούδι της δεν αντέχω να το ακούσω. Παρόλο που τη θεωρώ και διεκδικήτρια του τρόπαιου, απορώ πώς θα ακούμε στο μέλλον αυτή την ιαχή χωρίς να κλείνουμε τα αφτιά μας. Από την άλλη θεωρώ καθηλωτική την αισθητική και την ερμηνεία της Παλόμα. Ομοίως, μου αρέσει πάρα πολύ το Αζερμπαϊτζάν και το ακούω πάρα πολύ ευχάριστα στο αυτοκίνητο. Αυτοί οι δύο αδελφοί όμως δεν βλέπονται. Είναι σαν τον Στάθη Ψάλτη εμφανισιακά, μοιάζουν σχεδόν άρρωστοι. Και επειδή δυστυχώς η Γιουροβίζιον είναι τηλεοπτικός Διαγωνισμός όλα παίζουν ρόλο. Δικαίως θα αποκλειστούν, αν και με την τηλεψηφοφορία δεν ξέρουμε τι θα παίξει όταν θα αφηνιάσουν οι απανταχού Τούρκοι της Ευρώπης.
Επίσης, ακούω πολύ ευχάριστα και εύκολα την Πολωνία (μάλιστα τις προάλλες είχα πάει σε ένα φεστιβάλ βιβλίου με τα μωρά σε ένα πάρκο, και το συγκεκριμένο έπαιζε από τα μεγάφωνα κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης), αλλά αναγνωρίζω ότι δεν είναι τραγούδι της προκοπής και ότι η Μπιάνκα, παρά τις βελτιώσεις στην ερμηνεία και τη σκηνική της παρουσία, δεν τραβά για πολλά, ούτε για τοπ10. Είναι ενδιαφέρον όμως να βλέπεις πώς ένα τραγούδι σε κερδίζει όταν δεν το βλέπεις, και ανάποδα. Η κατάταξη των φετινών τραγουδιών βάσει του play count του αυτοκινήτου μου, είναι η εξής:
Τι άλλο; Διάβασα χθες ότι η αποκάλυψη των φιναλίστ δεν θα γίνει με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά α λα X Factor με όλες τις χώρες επί σκηνής να τους ανακοινώνεται κατ’ ιδίαν η πρόκριση ή ο αποκλεισμός. Δεν είμαι σίγουρος αν μου αρέσει αυτή η προσέγγιση τύπου reality show, από την άλλη όμως αναγνωρίζω ότι θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Πώς φτάσαμε από το να μεταδίδεται στην τηλεόραση ένας Διαγωνισμός Τραγουδιού να φτιάχνουμε ένα Διαγωνισμό για την τηλεόραση, πραγματικά, αχώνευτο.
Happy Eurovision everybody, φέτος ή Γιουροβίζιον μου ήρθε πιο νωρίς από άλλες χρονιές. Μεγαλώνοντας ασχολείσαι όλο και λιγότερο, υποθέτω. Χα, χα, χα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου