Ελληνοκυπριακή Διπλωματία

 Έβλεπα προ ολίγου τον Ανδρέα Μικρούτσικο σε ένα απόσπασμα από την πρωινή εκπομπή της Καινούριου στην οποία εμφανίζεται να ομιλεί περί της εμπειρίας του στη Γιουροβίζιον. Επειδή δεν βρίσκω το βιντεάκι να το παραθέσω, παραθέτω αυτούσιες τις δηλώσεις του:

"Εμείς δώσαμε 12 στην Κύπρο, εκείνοι μας έδωσαν δέκα. Ήταν μετά τον πόλεμο, όλοι ψήφιζαν Τουρκία, Ισραήλ, ήταν τότε με τις βόμβες. Με τη Σοφία είχαμε επιλέξει τότε να κάνουμε Πάσχα στην Κύπρο. Πήγαμε στο κρατικό ραδιόφωνο και κάναμε εκπομπή. Έπαιρνε όλος ο κόσμος και μας έλεγε "Καλή επιτυχία". Η επιτροπή, είναι η μόνη χρονιά, δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη, δεν μας έδωσε 12 για την "Άνοιξη", ο νοών νοείτω!"

Ποιος νοών και ποιος νοείτω; Κατ’ αρχάς δεν πήρατε δωδεκάρι γιατί κακά τα ψέματα δεν είχατε το καλύτερο τραγούδι. Το 1991 ήταν μία πάρα πολύ δυνατή χρονιά, υπήρχαν πολύ καλύτερα τραγούδια από την Άνοιξη, άσχετα αν το συγκεκριμένο αγαπήθηκε πολύ στον ελληνικό χώρο και θεωρείται πλέον κλασικό. Και οι Ισλανδοί λατρεύουν το τραγούδι που έστειλαν το 1991 αλλά πήραν μία από τις τελευταίες θέσεις, έτερον εκάτερον. Επίσης, αφήνεται να νοηθεί ότι ο λόγος που δεν σας δόθηκε το δωδεκάρι ήταν σχετικός με τον πόλεμο και ότι όλοι «τότε ψήφιζαν Τουρκία και Ισραήλ». Δεν ψηφίσαμε Τουρκία, προφανώς, και στο Ισραήλ δώσαμε μόνο οκτώ. Το δωδεκάρι πήγε στην Ισπανία η οποία ουδεμία σχέση είχε με τον πόλεμο του Κόλπου, ενώ είχε στείλει και τραγουδάρα που ακόμη και σήμερα τη θεωρώ θρυλική. Το Bailar Pegados με τον Sergio Dalma.

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος (τον οποίο κατά τα άλλα απολαμβάνω να ακούω και λατρεύω το λέγειν του το οποίο συχνά πυκνά μου θυμίζει τον πατέρα μου), γέρασε και δεν είναι η πρώτη φορά που λέει ανακρίβειες. Αυτό το «νοών νοείτω» λες και υπήρχε κάποια συνομωσία από πλευράς Κύπρου εναντίον της Ελλάδας, με ενοχλεί. Αφήνεται να εννοηθεί κάποιου είδους υπόσκαψη και δεν βλέπει τη μεγαλύτερη εικόνα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Πριν λίγα χρόνια είχα δει μία εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού την οποία έχω εντοπίσει και σας την παραθέτω, μάλιστα την έχω προγραμματίσει στο επίμαχο σημείο για να το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι, τον Χρήστο Κάλοου να παραπονιέται ότι το 1990 πήρε μόνο έξι βαθμούς από την κυπριακή επιτροπή, κάτι που αναφέρει ότι τον καταδίκασε στη 18^η θέση, ενώ αν του έδιναν δώδεκα θα ανέβαινε πολύ ψηλότερα. Φυσικά, ο ίδιος δεν αναφέρει ότι τη συγκεκριμένη χρονιά και η Ελλάδα έδωσε μόνο έξι βαθμούς στην Κύπρο, οπότε πήγαμε πάτσι. Θεωρεί όμως ότι η Κύπρος όφειλε να του δώσει δωδεκάρι και το λέει με παράπονο. Το ότι όφειλε ίσως και η Ελλάδα να δώσει δωδεκάρι στην Κύπρο το παραβλέπει, ίσως να θεωρεί ότι η μαμά Ελλάδα αξίζει το δωδεκάρι με κλειστά μάτια, ενώ η κόρη, Κύπρος, οφείλει να αποδείξει εαυτόν. 

Αυτό το κόμπλεξ δεν παρατηρείται μόνο στη Γιουροβίζιον. Γενικότερα το έχω παρατηρήσει. Η Κύπρος οφείλει να στέκεται σπαθί δίπλα στην Ελλάδα. Η Ελλάδα όταν έρχεται η σειρά της ανταποδίδει τις πλείστες των περιπτώσεων, αλλά θα πει κι ένα «Η Κύπρος κείται μακράν», διότι ένα νησάκι πάνω, ένα νησάκι κάτω, δεν χάλασε και ο κόσμος.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Μπορεί ο πολύς ο κόσμος να θεωρεί ότι η Ελλάδα και η Κύπρος ανταλλάζουν κάθε χρόνο το δωδεκάρι τους και αυτό είναι αλήθεια. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Την εποχή που εγώ μεγάλωνα, το ελληνικό δωδεκάρι δεν ήταν δεδομένο. Πολλές φορές μάλιστα θυμάμαι τον εαυτό μου να αναρωτιέμαι και αν θα πάρουμε τουλάχιστον το δεκάρι. Δεν είχε επισφραγιστεί η συμμαχία μέχρι πολύ αργότερα, από τα 90ς και μετά. Για να καταλάβετε, και όπως δείχνουν οι πίνακες που σας έχω ετοιμάσει, τρομάρα να σας έρθει, το 1981 όταν η Κύπρος και η Ελλάδα πρώτο-συναντήθηκαν σε τελικό της Γιουροβίζιον η Κύπρος έδωσε μόνο έξι βαθμούς στη συμμετοχή της Ελλάδος, της οποίας δικαίως της κακοφάνηκε. Λέγεται, αν και δεν μπορούμε να ξέρουμε κατά πόσον ισχύει, ότι η ΕΡΤ θύμωσε και έτσι όταν το 1983 ξαναβρέθηκαν αμφότερες σε τελικό, η Ελλάδα αγνόησε πλήρως την Κύπρο, δίνοντας της ένα τεράστιο μηδέν, έτσι για να μάθει.

Το «Η Αγάπη Ακόμα Ζει» μπορεί να μην είναι για δώδεκα, δεν είναι πάντως και για μηδέν. Και το να αγνοήσεις την αδελφή χώρα κατ’ αυτόν τον τρόπο το βρήκα τα μάλα προκλητικό. Τότε βέβαια δεν είχα δει ακόμα Γιουροβίζιον στη ζωή μου, το έμαθα αργότερα. Πόσο μάλλον όταν η Ελληνική συμμετοχή εκείνης της χρονιάς ήταν το εξίσου μέτριο «Μου Λες» το οποίο πήγε πολύ χειρότερα από την Κύπρο και το οποίο ακόμη και η Κρίστυ Στασινοπούλου που το είχε ερμηνεύσει έχει δηλώσει σε συνέντευξη της ότι «αναγκάστηκε να το πει και ότι θέλει να ξεχάσει τη συμμετοχή της» στη Γιουροβίζιον.

Όπως βλέπετε τα πράγματα ήταν πολύ τεταμένα στα 80ς. Πλην του 1987 δεν ανταλλάχθηκε ποτέ δωδεκάρι, και ακόμα και το 1989 που η Κύπρος το έδωσε απλόχερα, πήρε για αντάλλαγμα ένα χλιαρότατο εφτάρι. Παρόλα αυτά, ο κύριος Κάλλοου χαλάστηκε με το εξάρι της επόμενης χρονιάς. 

Στα 90ς τα πράγματα πήγανε πολύ καλύτερα. Η Κύπρος ανταλλάζανε υψηλές βαθμολογίες αλλά κρατούσαν και τους τύπους. Όταν η μία εκ των δύο έστελνε μαλακία έπαιρνε δεκάρι. Όταν έστελνε τραγούδι της προκοπής και άνω του μετρίου έπαιρνε το δωδεκάρι. Μόνη παραφωνία το 1995 όταν ο Άλεξ Παναγή πήρε οχτάρι εξαιτίας του «εθνικιστικού στίχου», κάτι που καθώς σχολίασα και παλιότερα είναι για γέλια αφού την ίδια χρονιά η Ελλάδα έστελνε το «Ποια Προσευχή».

Από το 2000 και μετά, το γλυκό έδεσε. Εξάλλου οι δυο χώρες δεν βρίσκονταν συχνά μαζί στον τελικό μιας και η Κύπρος, ειδικά τη δεκαετία των ‘00ς, δεν έβλεπε και πολύ συχνά τελικό, εξαιτίας του televoting που απέκλειε τα μικρά κράτη, καθώς επίσης και εξαιτίας του κατακλυσμού βαλκανικών χωρών οι οποίες με τις συμμαχίες τους καπάρωναν τις θέσεις πρόκρισης για τους εαυτούς τους. Όταν ισορρόπησε λίγο το πράγμα με την επιστροφή των κριτικών επιτροπών και την 50% βαρύτητα των ψήφων τους, Ελλάδα και Κύπρος επέστρεψαν αμφότερες στο παιχνίδι. Έκτοτε, με μοναδική παραφωνία το 2015, το οποίο δεν με χάλασε κιόλας, οι δυο χώρες αντάλλαζαν κανονικά το δωδεκάρι τους με τα γνωστά γιουχαΐσματα των ηλιθίων της αρένας οι οποίοι μόνιμα χλευάζουν εμάς και δεν βλέπουν τα χάλια τους.  

Επομένως κ. Μικρούτσικε και κύριε Κάλλοου, αν συνοψίσουμε. Η Κύπρος έχει δώσει στην Ελλάδα 264 βαθμούς, ενώ η Ελλάδα στην Κύπρο 251 βαθμούς. Μας χρωστάτε 13 βαθμούς! Και ο νοών νοείτω!

Θεωρώ ανώριμη αυτή την ανταλλαγή 12αριών, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν ζεσταίνεται η καρδούλα μου όταν η Ελλάδα μας το δίνει. Σημαίνει πολλά για την κυπριακή συνείδηση αυτό το δωδεκάρι, σημαίνει αποδοχή, σημαίνει χαιρετισμούς, σημαίνει πολλά κι ας είναι απλά ένας χαζό-διαγωνισμός. Εμείς ως Κύπριοι, ή τουλάχιστον εγώ, αισθανόμαστε την αγκαλιά. Αν που και που παίρνουμε λιγότερους βαθμούς επειδή κάποια άλλα τραγούδια είναι πολύ καλύτερα δεν χάλασε ο κόσμος. Δεν θα λυπηθώ δηλαδή αν πάρει δεκάρι ένα μέτριο κυπριακό τραγούδι. Ούτε θα θυμώσω αν δεν δώσουμε δώδεκα εμείς στο φετινό του Βερνίκου. Αλλά, κακά τα ψέματα, μία αγαλλίαση την νιώθω όταν βλέπω αυτή τη σιωπηρή συμμαχία να υφίσταται, την νιώθω.