Τα Αηδόνια Μας 2023 - Γ' Μέρος

 Μάλτα – Dance (Our Own Party): Αυτό όταν είχε επιλεγεί δεν μου άρεσε καθόλου, όμως άρχισα να το συνηθίζω. Τις προάλλες μάλιστα δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί κόλλησε στο μυαλό μου ο ήχος του σαξόφωνου και δεν έλεγε να μου φύγει. Από την ώρα που είδα το αναβαθμισμένο τους βίντεο κλιπ (γιατί η εμφάνιση στον μαλτέζικο τελικό ήταν ομολογουμένως τραγική), ναι, αποφάσισα ότι εντέλει τους πάω τους τύπους. Και τον σαξοφωνίστα (epic sax guy δεν είναι, αλλά δεν πειράζει το παλεύει ο καημένος), και τον φρόντμαν που θα μπορούσε να ήταν συμμαθητής μου από το λύκειο τόσο σαν φάτσα, όσο και στυλιστικά. Τα ‘90ς τα αγαπούμε και τα τιμούμε. Ο κύριος τραγουδιστής όταν χτυπιέται στα χορευτικά σημεία του τραγουδιού δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν μου αρέσει ή όχι. Κάποτε νιώθω ότι είναι για μπάτσες και κάποτε ότι έχει πολύ στυλ. Όπως και να ‘χει, θεωρώ ότι σιγά-σιγά με πήραν με το μέρος τους. 7/10.

Μολδαβία – Soarele Si Luna: Εγώ με αυτές τις μαλακίες με τα δήθεν μυσταγωγικά τραγούδια που παραπέμπουν σε σπονδές και τις θυσίες παρθένων στον τράγο του Μεντές, δεν μπορώ να ασχοληθώ πάνω από ένα δευτερόλεπτο. Ήδη σπατάλησα τόσο για να γράψω αυτές τις γραμμές. Μία βλακεία και μισή, και το τραγούδι και ο τραγουδιστής που μου ήταν αχώνευτος από το 2012. Εύχομαι να έχει τη μοίρα του αντίστοιχου, περσινού, γαλλικού Fullen. Σόρρι, 2/10.

Νορβηγία – Queen Of The Kings: Θα πω δυο καλά λόγια για την Αλεσσάντρα, την Ιταλίδα τραγουδίστρια της Νορβηγίας, πρώτα. Μα τι πουρέκκα! Μπουτάκια αφράτα, σφιχτά, γυαλιστερά, μαγουλάκια ό, τι πρέπει, γενικά μοιάζει με κρουασανάκι που μόλις βγήκε απ’ το φούρνο! Την παντρεύομαι! Το ντύσιμο της σαν βασίλισσα των φιόρδ της προσδίδει κάτι έξτρα φαντασιακό το οποίο λειτουργεί περαιτέρω υπέρ της. Ας αφήσουμε όμως τα κρουασάν και ας πάμε στο τραγούδι. Είναι ήδη μεγάλη επιτυχία στο spotify, ήταν επιτυχία πολύ πριν επιλεγεί για να εκπροσωπήσει τη Νορβηγία. Και τι μ’ αυτό; Το Snap της Αρμενίας πέρσι ήρθε 20^ο! Όχι ότι αμφιβάλλω πως θα τα πάει καλά, αλλά δεν θέλω να κερδίσει η Νορβηγία. Αυτά τα φεμινιστικά που έγιναν ξαφνικά της μόδας τα τελευταία χρόνια δεν τα πιάνω. Τι πάει να πει woman empowerment song? Η Λυσιστράτη έδειξε τον δρόμο από τον 5^ο αιώ. Προ Χριστού. Τώρα θυμηθήκατε οι υπόλοιπες να ανακαλύψετε τις δυνάμεις σας; Αργήσατε κάτι αιώνες. Τραγικό το concept. Τουλάχιστον έχει μία ατμόσφαιρα που παραπέμπει στους βίκινγκς και την τοποθετεί στον χάρτη. 7/10.

Ολλανδία – Burning Daylight: Δεν έχω κάτι κακό να πω γι’ αυτό το ντουέτο, αλλά ούτε και κάτι καλό. Παρόλο που το άκουσα δυο φορές για να το προσέξω, εντούτοις δεν μου κόλλησε τίποτα. Για σύνθεση του Duncan Lawrence περιμέναμε σαφώς περισσότερα. 5/10.

Ουκρανία – Heart Of Steel:  Αυτό είναι ένα αρκετά σύγχρονο και μοντέρνο τραγούδι το οποίο θα πάει καλά. Θα πριμοδοτηθεί περαιτέρω λόγω του πολέμου και μάλλον το βλέπω για τοπ 5. Το μόνο αρνητικό αυτού του τραγουδιού είναι ότι δεν έχει ιδιαίτερο εθνικό χαρακτήρα και δεν μπορώ να το συνδέσω μουσικά και χρωματικά με την Ουκρανία. Από την άλλη δεν ξέρω αν θα άντεχα αυλούς και πυδκιάβλια για τρίτη χρονιά συνεχόμενη. Μια φορά, η έντονη αμερικανιά του τραγουδιού με ξενίζει. Εννοείται ότι αν ξανακερδίσει η Ουκρανία φέτος τιμής ένεκεν, απλά παρατώ να βλέπω Γιουροβίζιον. Και πολύ το αργήσαμε. 6/10.

Πολωνία – Solo: Η Πολωνία στέλνει την ομόλογο της Πέγκυ Ζήνα από το αλησμόνητο 2002, μ’ ένα τραγούδι αντίστοιχο του Love Is A Wonderful Thing. Ναι, για τόσο παλιά μιλάμε. Η τραγουδίστρια αν κρίνω και από το λάιβ του πολωνικού τελικού δεν θα φτάσει μακριά, ομολογώ όμως πως πρόκειται για συμπαθεστάτη νεαρά, ένα κορίτσι να το πιεις στο ποτήρι, απ’ αυτά που πεθυμήσαμε να ερωτευτούμε και τα οποία πλέον η πολιτική ορθότητα τα καταδιώκει. Πλέον, για να αφήσεις στίγμα στη Γιουροβίζιον πρέπει να είσαι άσχημη, χοντρή, κοντή, ή τέλος πάντων να έχεις ένα εμφανές κουσούρι για να κάνεις τη διαφορά. Η Πολωνή δεν έχει κανένα. Κι αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο της πρόβλημα. Το τραγούδι, γιατί γι’ αυτό πρέπει να την κρίνουμε, είναι ευχάριστο, αλλά φτηνό και αδιάφορο. 5/10.

Πορτογαλία – Ai Coracao: Ωωωω, πολύ φίλη μου η κυρά Mimicat! Τη λάτρεψα από την πρώτη φορά που την είδα. Τι μπρίο, τι σκέρτσο, τι σαρωτικός αέρας! Το σύνολο είναι λίγο παλιακό, λίγο 2005, αλλά… αξιαγάπητο! Μου αρέσει η θεατρικότητα του τραγουδιού, μ’ αρέσει η χρήση της πορτογαλικής γλώσσας, μ’ αρέσει το ταμπεραμέντο της τραγουδίστριας, το στυλιστικό του πράγματος, συμπαθέστατο και το τραγούδι το οποίο μυρίζει Πορτογαλία από το χιλιόμετρο, ε, τι άλλο να θέλεις; Τέτοια αναμένω και από εμάς στο μέλλον. 8/10!

Ρουμανία – (G.T.O.) On And Off: Ο ορισμός του trash. Δεν έχω να πω κάτι άλλο πέραν του ότι στην ηλικία των 27 είχα το ίδιο άθλιο μαλλί με τον νεαρό Ρουμάνο τραγουδιστή, και έχω να του πω ότι το μέλλον του, τουλάχιστον το τριχωτό, προδιαγράφεται λαμπρό. 1/10.

Σερβία – Samo Mi Se Spava: Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο κομμάτι, φτάνει να το ακούς και όχι να το βλέπεις. Θεωρώ το στήσιμο, τουλάχιστον όπως το είδα στον σερβικό τελικό πολύ κιτς. Και ο τραγουδιστής είναι πολύ τρυφερούλης για να υποστηρίξει ένα τόσο σκοτεινό θέμα. Με τα σωστά γραφικά και στήσιμο θεωρώ ότι θα μπορούσε να κερδίσει. Από αυτό το σαδομαζοχιστικό που βλέπω προς το παρόν, νίκη δεν βλέπω. Θα πάει καλά όμως. 7/10.

Σλοβενία – Carpe Diem: Αυτοί οι τύποι μου θυμίζουν εμένα και τους φίλους μου όταν ήμασταν ακόμα «γκρουπ» στην ηλικία των 20-25. Το τραγούδι παρόλο που δεν είναι η σύνθεση του αιώνα, είναι πιασάρικο και σύγχρονο, μου θυμίζει ήχο από τις δικές μας «Μέλισσες» του Χρήστου Μάστορα. Τα σλοβένικα κατ’ εμέ προσθέτουν στο σύνολο. Τα αγόρια του συγκροτήματος έχουν το χάρισμα να εμφανίζονται σαν χίπηδες των βαλκανίων χωρίς να εκπέμπουν βλαχιά ή κακομοιριά. Άργησα να το συμπαθήσω, αλλά τελικά μπήκε στη δεκάδα μου και, μάλιστα, ανέβηκε και απότομα. 8/10. 

Σουηδία – Tattoo: Τα είπαμε. Θέλω να συμπληρώσω ότι όσο το ακούω τόσο περισσότερο βεβαιώνομαι ότι είναι φτυστό το Euphoria κι ας μας προϊδέαζαν για «το κάτι άλλο» οι Σουηδοί. Επίσης να πω ότι η οπερετική κορώνα που βγάζει η Λορίν στην κατάληξη του tattoo (εκείνο το ΟΥ-ου-ΟΥ-ου, δηλαδή) απλά μου σπάει τα νεύρα. Cancel Laurin! Η βαθμολογία 8/10 είναι μόνο για το οπτικό αποτέλεσμα που αν και κλειστοφοβικό εντούτοις είναι και πάλι πρωτοπόρο. Το τραγούδι αυτό καθεαυτό δεν το έχω καν στο τοπ 10 μου!

Τσεχία – My Sister’s Crown: Αυτό το τραγούδι αν παρακάμψεις το φεμινιστικό μήνυμα που ως γνωστόν μου σπάει τα νεύρα, είναι τρομερά ενδιαφέρον. Η χρήση της τσεχικής γλώσσας, το οπτικό και η αισθητική του βίντεο κλιπ μου αρέσουν. Θεωρώ επίσης εθιστικό το ρεφραίν. Το κουπλέ, το ραπ, στα αγγλικά με χαλά το ομολογώ. Αν στηθεί σωστά όμως, αν βγουν δηλαδή με τις παραδοσιακές στολές και τα άνθη στα μαλλιά, βαμμένες έντονα, και παρουσιάσουν κάτι στατικό και λιτό, συνδυασμένο με τα σωστά γραφικά και φώτα, θα φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα που είδε ποτέ η Τσεχία. Το θεωρώ πρόταση. Μπράβο. 8/10.  

Φινλανδία – Cha, Cha, Cha: Τα ξαναείπαμε. Και ιδού το δίλημμα. Να υποστηρίξω Φινλανδία που έχει μόνο μία νίκη και να της δώσουμε το τρόπαιο με ένα τραγούδι που λατρεύουν τα παιδάκια, ή να το πάρει η Σουηδία που έχει ένα σαφώς ανώτερο τραγούδι (ασχέτως αν είναι μια απ’ τα ίδια) και η οποία χόρτασε από νίκες; Δεν μπορώ να αποφασίσω. Ανάμεσα στις δύο θέλω Φινλανδία, αλλά με άλλο τραγούδι. Τόσα ωραία τραγούδια στέλνουν οι Φινλανδοί (είμαι φαν), και πάντα κερδίζουν με τη μεγαλύτερη τους μαλακία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος; Όπως και να’χει, μια φορά το ΝΑΤΟ θα μείνει ικανοποιημένο. Η Φινλανδία θα γίνει μέλος του και ίσως η επόμενη Γιουροβίζιον να πρέπει να γίνει όσο πιο κοντά στη Ρωσία γίνεται, να της την τρίψουν στη μούρη, χωρίς να υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να σκάσει κάποια βόμβα μέσω drone και να ψαχνόμαστε να μετρηθούμε. Όπως και να ‘χει, εγώ ελπίζω στα θαύματα, ότι στην τελική θα μας βγει από την εξωτερική καμιά Γαλλία καμιά Ιταλία και θα το πάρει και θα ησυχάσουμε. Εδώ να πω ότι το cha, cha, cha, από το πολύ το άκουσμα άρχισα να το συμπαθώ. Υπήρχε μια διαφήμιση πριν 20 χρόνια για το παριζάκι Υφαντής, ίδιο είναι! 6/10.

Αυτά! Ας κερδίσει και μια φορά ο καλύτερος. Δηλαδή, η Γαλλία!