Τα Αηδόνια Μας 2023 - Β' Μέρος

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

 Ελλάδα – What They Say: Τι να πουν οι άνθρωποι γι’ αυτό το μπουρδουκλωμένο πράγμα; Εγώ το παιδί το λυπάμαι. Δεκαέξι χρονών έφηβος είναι κρίμα να του κοπούν τα φτερά πριν καλά-καλά του ανοίξουν. Ας όψεται η αλαζονεία της πλούσιας οικογένειάς του που φημολογείται ότι κρύβεται πίσω από τις πιέσεις που ασκήθηκαν στην ΕΡΤ προκειμένου να επιλέξουν το τραγούδι του για το Λίβερπουλ. Είναι χάλια το τραγούδι, δεν μπορώ να βρω μισή καλή κουβέντα να πω. Κατ’ αρχάς δεν καταλαβαίνω την προφορά του, τι προσπαθεί να πει. Το δε ρεφραίν δεν το έχω εντοπίσει ακόμα. Θα το ψηφίσουμε βέβαια, η στήριξη είναι δεδομένη. Αλλά όχι, δεν είναι τραγούδι αυτό το πράμα. Κρίμα για την Ελλάδα, κρίμα για όλους μας! Κρίμα για μια χώρα που έχει τόσο μουσικό πλούτο που αν ήθελε μπορούσε να κερδίζει τη Γιουροβίζιον κάθε χρόνο! Κρίμα, κρίμα, κρίμα! 3/10.

Εσθονία – Bridges: Δεν μπορώ να αντιληφθώ προς τι τόσος ντόρος με το συγκεκριμένο, το οποίο μάλιστα μέχρι πρότινος παιζόταν στα στοιχήματα μέχρι και για τοπ 10! Με ενοχλεί η φωνή της Alika, και το μουσικό μέρος δεν μου λέει τίποτε. Η Εσθονία πάει γενικά καλά για ανεξήγητους λόγους τα τελευταία χρόνια. Συγγνώμη, δεν μπορώ να βγάλω απ’ τη μύγα ξύγκι. 4/10.

Ηνωμένο Βασίλειο – I Wrote A Song: Οι Εγγλέζοι το πήραν πρέφα πέρσι ότι λίγο να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους έχουν στο τσεπάκι τη νίκη, και έτσι φέτος σκέφτηκαν να το κουνήσουν μια ιδέα λιγότερο, μην τυχόν και γίνει καμιά στραβή και αναγκαστούν να διοργανώσουν και δεύτερο Διαγωνισμό στο καπάκι. Είχαν δηλώσει ετοιμότητα βέβαια, είπαν ότι μπορούν οικονομικά να διοργανώσουν δυο διαδοχικούς Διαγωνισμούς, αλλά για καλό και για κακό, φέτος κρατούν μια πισινή. Φυσικά, ακόμα και η «πισινή» τους είναι αξιοπρεπέστατη. Το τραγούδι είναι σύγχρονο, φρέσκο, η τραγουδίστρια ικανή, μόνο τα νύχια μη βάλει εκείνο το βράδυ και σιχαθώ. Εν πάση περιπτώσει, το Γιου Κέι κινείται στη σωστή κατεύθυνση και φέτος, και συνεχίζει απτόητο μία πολιτική σεβασμού απέναντι στον Διαγωνισμό. Αυτό θα εκτιμηθεί και θα ψηφιστεί. Δεν είναι όμως για τοπ 5. Από μένα ένα 7/10.

Ιρλανδία – We’ Re One: Αυτό το τραγούδι δεν ξέρω γιατί δεν αρέσει. ΟΚ, ούτε εγώ τρελαίνομαι αλλά δεν το έχω και για τελευταίο. Είναι λίγο Coldplay από τα Lidl, και ο φρόντμαν τους με νευριάζει όποτε παρατά το μικρόφωνο και τραγουδά μόνος του λες και είναι ο Bono των U2. Έχουμε, όμως, ακούσει και πολύ χειρότερα. Το συγκεκριμένο έχει και ένα φεστιβαλικό χαρακτήρα που ταιριάζει με το ευρύτερο πνεύμα του Διαγωνισμού. Στα ‘90ς θα έσκιζε. Τώρα θα μου πεις, πάνε και 30 χρόνια έκτοτε. Θα συμφωνήσω. 5/10.

Ισλανδία – Power: Εδώ είναι μία που πετά τα ρούχα της και χτυπιέται. Δεν θυμάμαι τίποτε άλλο από αυτό το τραγούδι αν και η αίσθηση που μου άφησε όταν τελείωσε δεν ήταν απόλυτα κακή. Δεν ήταν όμως και απόλυτα καλή. Ουδέποτε επεδίωξα να το ξανακούσω. Κρίμα για την Ισλανδία που συνήθως κατεβαίνει με βαρύ πυροβολικό στον Διαγωνισμό. Για φέτος θα πάρει τα 3/10 μου.

Ισραήλ – Unicorn: Άλλο ένα φρεσκότατο τραγούδι το οποίο θα μπορούσε να ήταν ήδη σουξεδάκι εδραιωμένο από την Ariana Grande, τη Dua Lipa και αυτού του είδους τα κορίτσια. Δεν μπορώ να πω ότι δεν εκτιμάται η ποιότητα του. Φαίνεται ο ζήλος και η δουλειά. Και η Noa, η τραγουδίστρια, ωραιότατη και αποδίδει τα μάλα. Απλώς αυτό το μουσικό είδος, εμένα, τον 42αρη, δεν μου κάνει κλικ πια. Είναι πάντως προσεγμένο κα το αναγνωρίζω. 7/10.

Ισπανία – ΑΕΑΑ: Λοιπόν, αυτό φίλοι μου δεν είναι τραγούδι. Είναι ένα έργο τέχνης. Ένα θεατρικό δρώμενο. Ένα σπουδαίο μοιρολόι, ένα υπόδειγμα λαϊκής κουλτούρας. Είναι η Γιουροβίζιον όπως θα έπρεπε να είναι! Θα ήταν το αγαπημένο μου αν το τραγούδι δεν ήταν τόσο ενοχλητικό στα αφτιά. Ομολογώ ότι αυτό το επαναληπτικό α-ε-α-ε-α που λέει η τραγουδίστρια και ο χορός μου τρυπά τα αφτιά. Φλαμένκο, θα μου πεις. Τι περίμενες; Ε, όχι. Έχω ακούσει και πολύ καλύτερα. Αν ακούσατε ποτέ σας Ojos De Brujo ή Estopa, ξέρετε σε τι αναφέρομαι. Μια φορά χαιρετίζω την προσπάθεια και εύχομαι να εκτιμηθεί και να ψηφιστεί. Ορθότατη η κατεύθυνση της Ισπανίας, τέτοια έπρεπε να στέλναμε κι εμείς οι μαλάκες που δεν ξέρω τι πάθαμε τα τελευταία χρόνια και θεωρούμε το έθνικ μίασμα. Αυτό είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, ας το χωνέψουν κάποτε οι ιθύνοντες που έχουν βαλθεί να μας χαντακώνουν με τραγούδια που δεν έχουν το παραμικρό ίχνος από το DNA μας. 8/10!

Ιταλία – Due Vite: Το δεύτερο αγαπημένο μου. Το έχω ακούσει ήδη 500 φορές, έχω μάθει και τα λόγια απέξω. Στο αυτοκίνητο παίζει στο repeat καθοδόν προς το γραφείο και το απόγευμα προς το σπίτι. Είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουνε πάει ποτέ στη Γιουροβίζιον! Ελπίζω η νέα του έκδοση, η τρίλεπτη να αναδεικνύει εξίσου τη μελωδία και την ατμόσφαιρα του. Για κάποιο λόγο αυτό το τραγούδι δεν αρέσει ιδιαίτερα στο συρφετό. Το έχουν για εκτός δεκάδας και πραγματικά απορώ με τα γούστα τα σημερινά. Εγώ είχα χρόνια να πωρωθώ τόσο με γιουροβιζιακό τραγούδι σε βαθμό που το περσινό αγαπημένο, Space Man, να μοιάζει φτηνό. Οι Ιταλοί δεν πιάνονται στις μπαλάντες, μάνα μου. Διδάσκουν! 10/10.

Κύπρος – You Can´t Break A Broken Heart. Η Κύπρος δεν σώζεται δυστυχώς. Θα προκριθεί, πιστεύω, αλλά όσο πάει τόσο σιγουρεύομαι ότι θα καταλήξει στις πέντε τελευταίες θέσεις. Εκτός κι αν σκαρφιστεί κάτι μεγαλειώδες να κάνει στη σκηνή. Έχει δηλώσει ήδη ο αοιδός ότι η σκηνική του παρουσία θα είναι «epic», αλλά πόσο επική ακριβώς; Δεν το σηκώνει και το τραγούδι το πολύ το κυρελέησον. Είναι δύσκολα τα πράγματα, μην κοροϊδεύομαστε και μεταξύ μας, παρόλο που το τραγούδι ως τραγούδι δεν είναι κακό. Δεν πειράζει, να μάθουμε να διαλέγουμε τραγούδια με χαρακτήρα και προσωπικότητα άλλη φορά, μάλλιασε η γλώσσα μου πια. 7/10.

Κροατία – Mama SC: Είναι που δεν επιτρέπονται τραγούδια με πολιτικό περιεχόμενο στη Γιουροβίζιον. Μόνο όποτε μας συμφέρει! Τέλος πάντων, εγώ αυτό το τραγούδι παρόλο που με εκνευρίζει ως παρουσίαση (νευριάζω όταν ντύνονται οι διαγωνιζόμενοι πειρατές, αεροσυνοδοί, πιγκουίνοι, μαθητές, δικτάτορες, κτλ), και παρόλη τη ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση, το βρίσκω ενδιαφέρον. Το κουπλέ είναι τρομερά εθιστικό και το εύρημα με το SC που ρίχνουν στο τέλος του κάθε στίχου σε προκαλεί να το ψάξεις περαιτέρω. Το ρεφραίν δεν μου αρέσει και η όλη σκηνική παρουσία απλά τσίρκο. Προσωπικά δεν θα εκπλαγώ πάντως αν προκριθεί και μάλιστα αν πάει και καλά. 3/10.

Λετονία – Sudden Lights: Αυτό το τραγούδι δεν το θυμάμαι παιδιά. Θυμάμαι ότι είχε κάτι το εναλλακτικό που μου άρεσε όταν το πρώτο-άκουσα αλλά έκτοτε δεν ένιωσα καμία ανάγκη ή επιθυμία να κάτσω να το ανακαλύψω περισσότερο. Αυτό ίσως να λέει πολλά και για το πόσο αξίζει. Θυμάμαι ότι δεν το βρήκα κακό, ούτε όμως μετακίνησα το χέρι μου να βάλω να το ξανακούσω ποτέ. 4/10.

Λιθουανία – Stay: Ένα τραγούδι του οποίου το ρεφραίν θα μπορούσε να χρησιμοποιείται ως κινέζικο βασανιστήριο. Please, don’t stay. 3/10.

Η συνέχεια και το τέλος στο επόμενο επεισόδιο.