Τα Αηδόνια Μας 2023 - Α' Μέρος

 Ολοκληρώθηκε η φετινή επιλογή όλων των τραγουδιών, από όλες τις χώρες, οπότε μπορώ να προχωρήσω ακάθεκτος στην αξιολόγησή τους.

Πριν από όλα να επαναλάβω ότι πρόκειται περί δυνατής χρονιάς. Τα τελευταία χρόνια μετά βίας συμπλήρωνα δεκάδα, φέτος όμως έχω τουλάχιστον 18 τραγούδια τα οποία τα βρίσκω από καλά έως συμπαθητικά. Αυτό δεν συμβαίνει συχνά. Υπάρχουν βέβαια και τα σκουπίδια, αλλά είναι κι αυτά μέρος της ζωής.

Ας δούμε τι θα δούμε. Με αλφαβητική σειρά:

Άγιος Μαρίνος – Like An Animal: Τι είν’ αυτό Τέτη μου; Πώς τους ήρθε να στείλουν τέτοιο πράμα στη Γιουροβίζιον; Μια φορά μόνο άντεξα να το ακούσω και λυπήθηκα τα τρία λεπτά που ξόδεψα. Μακράν από τις χειρότερες συνθέσεις που θα ακούσουμε φέτος. Ο κεντρικός τραγουδιστής είναι κάπως εμφανίσιμος, οι μουσικοί που τον πλαισιώνουν όμως μου θυμίζουν κάτι κυπριακά εγχώρια συγκροτήματα που πασχίζουν να γίνουν γνωστά μέσα από κομματικά φεστιβάλ. 1/10.

Αζερμπαϊτζάν – Tell Me More: Θα είναι η 3^η φορά στην ιστορία του Διαγωνισμού που μου αρέσει τραγούδι του Αζερμπαϊτζάν. Οι άλλες δύο ήταν το 2009 και το 2013. Το φετινό το βρίσκω τρομερά όμορφο. Είναι βέβαια κλεμένο από χίλια άλλα δυο τραγούδια (αναγνωρίζετε προφανώς κάποιες αρμονίες από το My Way του Frank Sinatra, συνδυασμένες με κάποια brit pop στοιχεία). Δεν με χαλά καθόλου! Φυσικά, αυτούς τους τουρκόσπορους δεν τους χωνεύω καθόλου, αλλά το σωστό-σωστό! 7/10!

Αλβανία – Duje: Η οικογένεια Λαχανά από τα Τίρανα σε ένα αυθόρμητο μουσικό ενσταντανέ από το γλέντι του γάμου της κόρης της, με πλούσιο γιδοβοσκό των αλβανικών προαστίων. 1/10.  

Αρμενία – Future Lover: Ισχύουν τα όσα γράφω πιο κάτω και για το Ισραήλ. Ένα τραγούδι έξω από τα δικά μου γούστα, χωρίς όμως να μην αναγνωρίζω τη «σημερινότητα» του. Ξεκινά πολλά υποσχόμενο με μία ωραία μελωδία, εξελίσσεται όμως σε ένα μπουρδουκλωμένο πράγμα που εγώ αδυνατώ να κατανοήσω. Τελειώνει και απότομα. Η τραγουδίστρια προσπαθεί να το παίξει spiritual, χωρίς όμως να με πείθει. Το βαριέμαι. 4/10. 

Αυστραλία – Promise: Εγκρίνω και επαυξάνω. Το ροκ λείπει από τη Γιουροβίζιον και όταν το βλέπω το χαίρομαι. Το τραγούδι δεν είναι και καμιά αποκάλυψη, αλλά έχει το ενδιαφέρον του, ειδικά η γέφυρα πριν το τελευταίο ρεφραίν. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι επειδή η Αυστραλία δυσκολεύεται με την τήλε-ψηφοφορία παίζει και να αποκλειστεί. Ένα 6/10 τους το δίνω εύκολα.

Αυστρία – Who The Hell Is Edgar? Το μισώ. Αυτά τα εξυπνακίστικα κατάστρεψαν τη Γιουροβίζιον. “It’s a bop” γράφει ο μέσος γιούροφαν και θέλω να του αστράψω δυο μπάτσες να του φύγουν τα δόντια. Α, ναι, εκτός από τα εξυπνακίστικα τραγούδια, θεωρώ ότι τη Γιουροβίζιον την κατάστρεψαν περαιτέρω και οι Γιούροφανς. 4/10 μόνο και μόνο για τη σύγχρονη παραγωγή.

Βέλγιο – Because Of You: Παρόλο που στον βελγικό τελικό υπήρχαν και καλύτερα τραγούδια χαλάστηκα στην αρχή με την επιλογή, εντούτοις κατέληξα να συμπαθώ το συγκεκριμένο. Το τραγούδι εκπέμπει μία 80τίλα η οποία μου φέρνει νοσταλγία και με συνεπαίρνει. Οι γυναίκες στα φωνητικά συμβάλλουν και εντείνουν περαιτέρω την όλη ατμόσφαιρα και είναι σαν να βλέπω pop of the pops από το ΡΙΚ στο σπίτι της γιαγιάς μου κάποιο χριστουγεννιάτικο απόγευμα του 1986. Μοναδική παραφωνία κατ’ εμέ, οι άσχημες χορεύτριες που εμφανίζονται στις μεγάλες οθόνες στο φόντο. 5/10.

Γαλλία – Evidemment: Το μέχρι στιγμής αγαπημένο μου! Η Λαζάρα σούπερ γυναικάρα, καλλιτεχνάρα, τα πάντα όλα. Άγιε μου Λάζαρε βάλε το χέρι σου να εκτιμηθεί, να τιμηθεί και να έρθει πρώτη η συνονόματή σου! Τραγούδι, αυτό που λέγαμε κάποτε: «πολύ καλό για να πάει Γιουροβίζιον», δηλαδή υψίστης αισθητικής από κάθε πιθανή άποψη, μουσική, κινησιολογική, ενδυματολογική, στιχουργική, ενορχηστρωτική! 10/10.  

Γερμανία – Blood And Glitter: Ο τίτλος είναι εντελώς σουρεάλ! Παραπέμπει σε κάτι τριτοκοσμικά θρίλερ που στο τέλος τα βλέπεις μόνο ως κωμωδία. Παρόλα αυτά, όπως και με την Αυστραλία εγκρίνω και υπερθεματίζω τέτοια μουσικά είδη στον Διαγωνισμό. Ο κεντρικός τραγουδιστής βρίσκω πως έχει και ωραία φωνή. Το τραγούδι σαν τραγούδι ωραιότατο, εντέλει μόνο ο στίχος με ξενίζει. Θέλω να πάει καλά. 7/10!

Γεωργία – Echo: Θορυβώδης, φασαριόζικη δηθενιά. Μαλακία. 2/10.

Δανία – Breaking My Heart: Αυτό είναι ένα πολύ σύγχρονο και συμπαθητικό τραγούδι. Είναι όμως over-produced. Δεν ξέρω αν μπορεί να αποδοθεί ζωντανά και να μεταδώσει τη φρεσκάδα που αποπνέει το στούντιο τρακ. Από ό,τι είδα στον δανέζικο τελικό, ο τραγουδιστής μάλλον θα δυσκολευτεί στο λάιβ. Όπως και να ‘χει, συνολικά, πρόκειται για κάτι πολύ ραδιοφωνικό και ευχάριστο. 6/10.

Ελβετία – Watergun: Η Ελβετία έρχεται με φόρα τα τελευταία χρόνια, μα φέτος προβλέπω κατρακύλα παρόλο που το Watergun το βρίσκω ανώτερο τραγούδι από το περσινό Boys Don’t Cry. Ακούγεται ένα πιάνο μέσα στο τραγούδι, μία μελωδία πολύ όμορφη που του προσδίδει κάποιο ενδιαφέρον. Πέραν τούτου όμως, πρόκειται για πολύ μπερδεμένο τραγούδι, αχταρμά τολμώ να πω. Έχει κληρωθεί με τα μεγαθήρια του πρώτου ημιτελικού, δεν αναμένω θαύματα ή υπερβάσεις στη ψήφο. 4/10.  

Το β' μέρος σε λίγες μέρες.