Ψηφοφορία Για Όλους, Ψοφοφορία Για Εμάς


Μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο η Γιουροβίζιον μου λέει με τον τρόπο της «παράτα με!»

Προ ολίγου ανακοινώθηκαν τα πιο πάνω.

Απολύονται οι κριτικές επιτροπές από τους ημιτελικούς, συνεχίζουν να ψηφίζουν μόνο στον μεγάλο τελικό, ενώ στα καλά καθούμενα, από το πουθενά, αποκτά ψήφο και ο υπόλοιπος κόσμος! Δηλαδή, θα τραγουδά η Κύπρος, η Μάλτα, η Ισλανδία, αλλά θα καθορίζει εν μέρει το αποτέλεσμα και ο Κινέζος την ώρα που τρώει τη νυχτερίδα του. Ή ακόμα χειρότερα, όλη η λατινική Αμερική που θα ψηφίζει την Ισπανία, της μόνης χώρας το τραγούδι που θα καταλαβάινει.  

Τι να πω πια! Είδαμε και πάθαμε να πείσουμε την EBU να επαναφέρει τις κριτικές επιτροπές επειδή τη δεκαετία του 2000 είχαμε τα πιο εξωφρενικά αποτελέσματα από πλευράς νικητών, αλλά και από πλευράς προκριθέντων στους τελικούς. Τα βαλκάνια αλληλοψηφίζονταν, οι λαοί του καυκάσου το ίδιο, δεν έμενε χώρος στο τοπ10 για μικρότερα κράτη. Δεν είναι τυχαίο που η Κύπρος εκείνη τη δεκαετία είχε τα χειρότερά της αποτελέσματα. Μπορεί να μην έστελνε τραγουδάρες, αλλά πολλές φορές άξιζε την πρόκριση και την έχανε εξαιτίας των ψήφων της διασποράς. Η Ευρυδίκη το 2007, η Αννέτ Αρτάνι τ0 2006, η αδελφή του Μεταξά το 2009, έπρεπε να ήταν στους τελικούς τους οπωσδήποτε.

Φυσικά, αλληλοψηφίζονται και οι σκανδιναβικές μεταξύ τους, αλλά εκεί δεν φέρω ένσταση γιατί γενικά οι σκανδιναβοί στέλνουν τραγούδια άλλου επιπέδου. Τώρα, θα βλέπουμε ξανά κάτι βλαχαδερά της βορείου Μακεδονίας και της Βοσνίας να προκρίνονται μόνο και μόνο γιατί στους ημιτελικούς τους θα τους σπρώχνουν μέσω τηλεψηφοφορίας οι συγγενείς τους που διαμένουν στις γειτονικές πρώην γιουγκοσλαβικές χώρες. Ο Θεός έδωσε και πτώχευσαν αμφότερες και αποσύρθηκαν, αλλιώς θα τις τρώγαμε στη μάπα κάθε χρόνο να προκρίνονται. Τραγούδια όπως του Πορτογάλλου το 2017, ή της Ολλανδίας φέτος, ούτε με τα κυάλια δεν θα βλέπουν πια τελικό. Θα επανέλθουν οι κωμικές συμμετοχές που είδαμε και πάθαμε να εξαλείψουμε, και γενικότερα θα γίνει ο Διαγωνισμός ένα "Ευρώπη Έχεις Ταλέντο". Πόσο λυπάμαι!

Από την αλλαγή, βέβαια, θα επωφεληθεί η Ελλάδα. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η Ελλάδα μεσουρανούσε με το televoting τω καιρώ εκείνο. Όπως προείπα και στο προηγούμενο κείμενο μου προχθές, τη δεκαετία του 2000, η Ελλάδα τερμάτισε στο τοπ10 7 στις 9 φορές που έλαβε μέρος! Όλο το φοιτητομάνι, όλοι οι μετανάστες ξεσκίζονταν να ψηφίζουν την πατρίδα. Και καλά έκαναν. Δυστυχώς, όμως, άλλες χώρες που δεν έχουν δυνατή διασπορά, κάτι Τσεχίες, Αυστρίες, Βέλγια, Σαν Μαρίνο, Μάλτα και Κύπρος, δεν θα βλέπουν τελικό, και τον Μπετόβεν τον ίδιο να στείλουν.

Power to the people μας λένε οι Εγγλέζοι κατά τον στίχο της συμμετοχής τους από το 2014. Μα δεν έχουμε εκλογές, μωρά μου. Δεν ψηφίζουμε για το ευρωκοινοβούλιο. Ψηφίζουμε το καλύτερο τραγούδι με μουσικούς όρους. Κανονικά εγώ κι εσύ δεν θα έπρεπε καν να έχουμε δικαίωμα να ψηφίζουμε. Αν μας αρέσει κάτι διαφορετικό ας πάμε να το αγοράσουμε και να το ακούμε σπίτι μας. Η Γιουροβίζιον και γενικά οι εθνικές τηλεοράσεις έπρεπε να προωθούν την αξιοκρατία μέσω αυτών των προγραμμάτων. Όχι να επικροτούν τη διάδραση απλά και μόνο χάριν τηλεθέασης και είσπραξης. 

Για μένα η Γιουροβίζιον πέθανε μέσα μου με την κατάργηση της εθνικής γλώσσας, το 1999 και την κατάργηση της ζωντανής συμφωνικής ορχήστρας. Μπορεί να πέθανε και εξαιτίας της ενηλικίωσής μου και να μην ήθελα να το παραδεχτώ. Έκανα, και κάνω, κάθε χρόνο ό,τι μπορώ για να την κρατήσω μέσα μου ζωντανή με το ζόρι. Έφτασα στην ηλικία που αδυνατώ. Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα!

Τέλος πάντων.


Σχόλια