Τα Παίρνω Στο Ουκρανίο!

 Τι θα γίνει χρυσοί μου; Ως πού θα πάει η βαλίτσα;

Καλά, μέρα με τη μέρα οι Ουκρανοί πέφτουν όλο και περισσότερο στην εκτίμησή μου και αρχίζω να κάνω δεύτερες σκέψεις ως προς το ποιος φταίει με όλο αυτό. Ναι, τους συμπονέσαμε, ναι τους βοηθήσαμε, ναι καταραστήκαμε τον Πούτιν και τη γενιά του, ναι σηκώσαμε το μεσαίο δάκτυλο σε όποιον Ρώσο βρέθηκε μπροστά μας, αλλά πάνε τώρα τέσσερεις μήνες σχεδόν από τότε που άρχισε ο πόλεμος, οι Ουκρανοί έχουν χάσει το 20% των εδαφών και της επικράτειάς τους και αντί να κάτσουν να συνθηκολογήσουν ώστε να σώσουν ό, τι σώζεται, η έγνοια τους είναι ότι η EBU τους πήρε τη Γιουροβίζιον και την ανέθεσε στο Η.Β.

«Δώστε μας πίστωση χρόνου να σας αποδείξουμε ότι μπορούμε» δήλωναν χθες στα σχετικά σάιτ. Τι πίστωση χρόνου, βρε κακομοίρηδες; Το καταλάβατε ότι η παραγωγή της Γιουροβίζιον αρχίζει 365 μέρες πριν; Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό, πότε ακριβώς λογαριάζετε να τελειώνετε με τον πόλεμο; Θα μου πεις, εδώ το 2017 είχε πάει Φεβρουάριος και ακόμα δεν είχαν έτοιμο κανένα σχέδιο, τώρα θα τους πάρει ο πόνος που είναι και ιδιάζουσες οι συνθήκες; Κι ακόμη κι αν τελειώσει ο πόλεμος. Είστε σε θέση να οργανώσετε ένα τόσο μεγάλο event; Μέσα από τις στάχτες και τα αποκαΐδια της Μαριούπολης; Πραγματικά, απορώ με την οπτική τους και τις προτεραιότητες τους. Να είσαι σε πόλεμο και η έννοια σου να είναι η Γιουροβίζιον. Εγώ που μεγάλωσα με αυτό το πράμα, αν η Κύπρος ήταν σε πόλεμο, δεν θα είχα όρεξη να δω τηλεόραση. Όχι να κάτσω να κλαίω που μας την πήρανε και τη δώσανε αλλού. Στα τσακίδια η Γιουροβίζιον!

Βέβαια, απορώ και με τους άλλους. Οι Πολωνοί είναι έξαλλοι με την απόφαση της EBU και την καλούν να αναθεωρήσει, ενώ ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον ανέφερε ότι παρόλο που μας έγινε πρόταση να αναλάβουμε τον Διαγωνισμό, εντούτοις πιστεύω ότι οι Ουκρανοί τον αξίζουν, τον κέρδισαν, πρέπει να βρουν μια ασφαλή πόλη και να τον διοργανώσουν! Να σου προσφέρουν γάιδαρο και εσύ να τον κοιτάς στα δόντια! 

Η Ουκρανία κακώς κέρδισε, πόσες φορές να το πούμε. Κέρδισε με ψήφους οίκτου και το τραγούδι ήταν μετριότατο. Μην ακούω μαλακίες ότι ήταν «καλό τραγούδι». Μόνον ο κώλος της Τσανέλ άξιζε δέκα φορές παραπάνω από την παπάρα αυτών των μαντράχαλων με το σουραύλι, οι οποίοι ακούγονταν σαν οπαδοί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από την κερκίδα του ΓΣΠ να φωνάζουν συνθήματα. Το δε ροζ καπελάκι που έγινε και μόδα και το φοράει ακόμα και η Βίσση, ασχολίαστο. Είχα χρόνια να δω τέτοιο κιτσαριό! Από τον καιρό που με έπαιρνε η γιαγιά μου στη θάλασσα όταν ήμουν τεσσάρων χρονών και μου το φορούσε με το ζόρι.

Ο πραγματικός νικητής ήταν ο Εγγλέζος, και στον λαιμό μου κάθεται το γεγονός ότι παρότι είχαμε χρόνια να ακούσουμε τραγούδι της προκοπής από το Η.Β. και παρότι είχα κι εγώ προσωπικά χρόνια να βρω τραγούδι της Γιουροβίζιον να ταυτιστώ τόσο, και παρότι οι επιτροπές τον έφεραν πρώτον υποδεικνύοντας έμμεσα πού πρέπει να στραφεί το πράμα, έπεσαν οι πάντες να ψηφίσουν βάσει συναισθήματος και πολιτικής κατάστασης. Τώρα το Η.Β. θα επωμιστεί το κόστος, θα διοργανώσει τρία σόους με «ουκρανικό άρωμα» (αν είναι δυνατόν, να πληρώνουν οι Εγγλέζοι για να προβάλλονται οι Ουκρανοί!), και να έχω και το τιμώμενο πρόσωπο να γκρινιάζει ότι «του πήρανε το σόου μέσα απ’ τα χέρια και δεν του έδωσαν την ευκαιρία να αποδείξει τον εαυτό του». Δεν σας άρεσε; Αποσυρθείτε! Πάρτε και τους Ρώσους και τους Τούρκους, κι άντε στο καλό. 

Ζούμε σε σχιζοφρενικούς καιρούς, αυτό έχω να πω. Τα παίρνω στο Ουκρανίο με αυτά που ακούω!

Λοιπόν, αν τελικά η Γιουροβίζιον γίνει όντως στο Η.Β. γιατί χθες άκουσα κάτι φήμες για Βρυξέλλες, λέω να πάω για πρώτη φορά στη ζωή μου να τον παρακολουθήσω από κοντά. Για πολλά χρόνια με ρωτούν φίλοι και γνωστοί γιατί το αποφεύγω και η απάντηση είναι κάθε χρόνο η ίδια: Δεν θέλω να τον απομυθοποιήσω. Ξέρω ότι από κοντά δεν έχει την τηλεοπτική του μαγεία και στο στάδιο δεν είναι και τόσο οικογενειακή η ατμόσφαιρα. Πρέπει να μπεις με τσίγγινο εσώρουχο. Όμως άρχισα να το σκέφτομαι, να το ζήσω μια φορά, να πάει στα κομμάτια. Έχω φίλες και φίλους οι οποίοι μάλιστα δεν είναι και τόσο φανατικοί του Διαγωνισμού, οι οποίοι τον έχουν δει από κοντά, συγκεκριμένα τις διοργανώσεις της Λισσαβόνας, της Αθήνας και του Βελιγραδίου, και μου είπαν τα χειρότερα όσον αφορά την ποιότητα θέασης και ήχου. Έχω παραστεί κι ο ίδιος στα Mad Awards πριν πολλά χρόνια και ξέρω τι πάει να πει τηλεοπτική κάλυψη μουσικού γεγονότος. Αλλά, ας το ζήσουμε κι αυτό. Ειδικά αν ο Διαγωνισμός πάει στα βόρεια, σε πόλη του Η.Β. που δεν έχω επισκεφτεί ενόσω ήμουν φοιτητής και το έχω μετανιώσει, νομίζω θα το τολμήσω.

Ίδωμεν.

Τώρα καλοκαίριασε αγαπητοί αναγνώστες. Δεν ξέρω πώς θα βγει το καλοκαίρι μέχρι τον Σεπτέμβρη που θα αρχίσουν να έρχονται στην επιφάνεια νέα επί του Διαγωνισμού. Λέω να αρχίσουμε τα αφιερώματα σε παλιούς Διαγωνισμούς. Να επαγρυπνείτε παρακαλώ.