Σλάβι Ουκραΐνα Κι Άγιος ο Θεός

Σήμερα τολμώ να πω ότι μπορώ να ξανασυζητήσω για το θέμα του τελικού.

Μου πήρε πέντε μέρες να μου φύγει ο θυμός. Η απογοήτευση βέβαια είναι ακόμα εκεί.

Είδα τα αναλυτικά αποτελέσματα όμως, χθες το βράδυ, και εκτίμησα την EBU.

Η EBU κράτησε όντως τα προσχήματα. Όχι μόνο αναχαίτισε την Ουκρανία στην τέταρτη θέση προκειμένου να αποκτήσει κάποιο είδος αξιοπιστίας ο Διαγωνισμός, αλλά ακύρωσε και τα αποτελέσματα έξι επιτροπών οι οποίες λογάριαζαν, κατόπιν συνεννόησης μεταξύ τους, να δώσουν δωδεκάρι στην Ουκρανία, κερδίζοντας έτσι και το λεγόμενο jury vote. Ο Διαγωνισμός θα είχε τελειώσει πριν καν την ανακοίνωση της τηλεψηφοφορίας και θα έμπαινε και επίσημα η ταφόπλακα του, πριν καν συμπληρωθούν οι τέσσερεις ώρες που διήρκησε το σόου. Τραγικά πράγματα.

Χθες βράδυ παρατηρούσα αναλυτικά τα αποτελέσματα της τηλεψηφοφορίας! Από τις 39 χώρες (εφόσον η Ουκρανία δεν μπορούσε να ψηφίσει τον εαυτό της), οι 28 έδωσαν δωδεκάρι στην Ουκρανία! Άλλες 8 χώρες έδωσαν δεκάρι, ενώ η χαμηλότερη βαθμολογία που πήρε η χώρα ήταν το 7! Πρωτοφανή πράγματα! 

η φωτογραφία παρμένη από το www.eurovisionworld.com

Εγώ εξακολουθώ να κοιτάζω σαν χάνος. Αυτά τα αποτελέσματα μου φαίνονται αδιανόητα. Και μην ακούσω υπονοούμενα ότι τάχα μου υποστηρίζω τον Πούτιν, όπως έγραψε ένα δημοσιογράφος στον Φιλελεύθερο ότι δήθεν «όσοι χαλάστηκαν με την νίκη της Ουκρανίας είναι οπαδοί του Πούτιν!» Χεσμένο τον έχω τον Πούτιν. Αλλά, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι σε διαγωνισμό τραγουδιού κερδίζει μία χώρα με ένα απλά ΟΚ τραγούδι χάριν πολιτικών εξελίξεων, όταν ειδικά υπήρχαν τουλάχιστον 5-6 καλύτερα τραγούδια. Ναι, η Γιουροβίζιον είναι και πολιτική, και εγώ πρώτος και καλύτερος ισχυρίζομαι ότι δεν μπορείς να απεμπολήσεις το πολιτικό στοιχείο από καμία δράση ή πτυχή της ζωής. Αλλά όχι κι έτσι. Δηλαδή, what’s next? Να κερδίσει διαγωνισμό ομορφιάς η Μις Ουκρανία χάριν αλληλεγγύης; Δεν αφήσατε τίποτα όρθιο!

Φυσικά, ενός κακού μύρια έπονται. Να πω ότι δεν έχω χειρότερο από το να διοργανώνει Διαγωνισμό η Ουκρανία; Πλην του 2005 που κερδίσαμε και το φχαριστηθήκαμε, το 2017 υπήρξε ανεκδιήγητο από κάθε άποψη. Ανέμπνευστο, μουντό, φτωχό, μίζερο! Θυμάστε και το παρασκήνιο, φυσικά. Που είχε πάει Φεβρουάριος και ακόμα δεν ήταν σίγουρο αν η χώρα θα μπορούσε να ανταποκριθεί επειδή δεν έβρισκε στάδιο κατάλληλο να το φιλοξενήσει. Ο Ζελένσκι είπε θα διοργανώσει τον Διαγωνισμό στη Μαριούπολη συμβολικά. Καλά ο Ζελένσκι ξεμωράθηκε πρόωρα. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν θα πάει κανένας στο τέλος;

Πολλές χώρες έχουν προσφερθεί να φιλοξενήσουν τον Διαγωνισμό του χρόνου. Μεταξύ αυτών, ξανά η Ιταλία που όμως δεν νομίζω να ξαναδεί Γιουροβίζιον για τα επόμενα 30 χρόνια μετά τα φετινά χάλια, η Ισπανία, η Ισλανδία (!), η Σουηδία και η Πολωνία. Εγώ θεωρώ ότι ο Ζελένσκι θα πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα και να συνδιοργανώσει τον Διαγωνισμό στην Πολωνία η οποία συνορεύει με την Ουκρανία. Όπως είχαν πράξει κάποτε με τη συνδιοργάνωση του ποδοσφαιρικού Euro Cup το 2012 ή ’13 αν δεν απατώμαι. Πρέπει να διασφαλιστεί η σωματική ακεραιότητα των αποστολών, και στο ουκρανικό έδαφος δεν προβλέπω καλά ξεμπερδέματα. Ο πολωνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας διοργάνωσε τη Γιουροβίζιον Τζούνιορ πρόπερσι και έχει εμπειρία και τεχνογνωσία, οπότε είναι εφικτό.

Ο τελικός της Γιουροβίζιον ήταν πολύ καλύτερος σε ποιότητα περιεχομένου από τους ημιτελικούς, ως άλλωστε είθισται. Ήταν όμως κι αυτός μία κακομοιριά συγκριτικά με το τι συνηθίσαμε να βλέπουμε από Γιουροβίζιον στις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες. Είχαμε τη Παουσίνι σχεδόν να λιποθυμά και να απουσιάζει από τα 2/3 της ψηφοφορίας, είχαμε την ακύρωση των έξι επιτροπών και την επιβολή άλλων βαθμολογιών από την EBU, είχαμε το σκανδαλώδες λογύδριο του Ουκρανού μετά την εκτέλεση του κομματιού του. Τύφλα να ‘χει το 1991, οι Ιταλοί συνέχισαν επάξια την παράδοση. Το μόνο που άξιζε και το ανέφερα ήδη στο άλλο μου μπλογκ ήταν η Τζιτζιόλα Σινκουέττι, να ‘ναι καλά η γυναίκα που με συγκίνησε και έδωσε λίγη αίγλη στο μαύρο χάλι που παρακολουθήσαμε.

Η Ελλάς τα πήγε περίφημα. Πόσο καιρό είχαμε να χαρούμε τόσα απανωτά δωδεκάρια και μάλιστα από χώρες που σπάνια τη ψηφίζουν, ήτοι τη Δανία, τη Νορβηγία και την Ελβετία. Τώρα που η χώρα ξαναπήρε φόρα και η ΕΡΤ δηλώνει ανοιχτά τη βούληση της για φιλοξενία του Διαγωνισμού, να ξέρετε ότι έρχεται άμεσα νίκη τα επόμενα 2-3 χρόνια. Ελπίζω μόνο αυτή να επιτευχθεί μέσω κάποιου γνωστού και αγαπητού καλλιτέχνη και όχι μέσω μιας άγνωστης καινούριας τραγουδίστριας που απλά είδε φως και μπήκε.

Τσακωνόμουν πάλι τις προάλλες, (αλήθεια απορώ με την ενέργεια που βρίσκω για να λέω τα αυτονόητα), ότι το έθνικ πάντα κερδίζει. Πέσαν να με φάνε κάτι ηλίθιοι Γιούροφαν που θεωρούν το έθνικ ξεπερασμένο και έδωσαν ως παράδειγμα την Ανδρομάχη και την Κύπρο για να με πείσουν. Το γεγονός ότι φέτος κέρδισε έθνικ (άσχετα αν κέρδισε για άλλους λόγους), το γεγονός ότι ακόμα και η Μολδαβία, η επιτομή του έθνικ, φέτος πέρασε την Ελλάδα και παρά τα προγνωστικά που την ήθελαν να μην προκρίνεται καν, βρέθηκε 7^η δεν το βλέπουν. Το βλέπουν, μάλλον, αλλά το προσπερνούν. Επίσης, στη δεκάδα βρέθηκε η Ισπανία με λάτιν-ποπ, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί κι αυτό ως έθνικ για τα ισπανικά δεδομένα, ενώ και το τραγούδι της Πορτογαλίας στην ένατη θέση είχε έθνικ ατμόσφαιρα και στοιχεία. Ο τηλεθεατής εκτιμά τις χώρες που τιμούν τις κουλτούρες τους. Μην το ξεχνάτε ποτέ. Αγαπά τα στερεότυπα. Έγραφε προχθές ένας άλλος βλάκας, Γάλλος τουιτεράς, ότι τώρα που η Γαλλία ήρθε προτελευταία «ετοιμαστείτε να φάτε πύργο του Άιφελ και french chanson στη μάπα για τον επόμενο αιώνα». Του απάντησα «και ποιος σου είπε ότι μας χαλάει;» Αυτό είναι η Γαλλία! Πύργος του Άιφελ και βουαλά! Νόμιζαν οι Γάλλοι θα μας εντυπωσίαζαν με τη μαλακία που έστειλαν; Εκτιμήστε τις ρίζες σας, μη σας πάρει και σας σηκώσει.

Το κακό είναι ότι η πλειοψηφία των Γιούροφαν είναι γκέι, οι γκέι συνήθως είναι αριστεροί, και οι αριστεροί διαχρονικά μισούν την κουλτούρα της χώρας τους. Αυτή είναι μια υπέρ-απλουστευμένη σκέψη, αλλά αν το παρατηρήσετε θα το δείτε, ότι πάντα έτσι πάει. Γκέι – Φαν της Γιουροβίζιον – Φαν του Τσίπρα – Μίσος κατά του εθνικού στερεοτύπου. Εξ ου και άμα ακούσουν για πύργο του άιφελ και κρητική λύρα τραβούν τα μαλλιά τους. Ας τα τραβούν, το απολαμβάνω.

Θέλω να σχολιάσω ακόμη κάτι. Το βούρλο την Ανδρομάχη! Αν είναι δυνατόν! Αν είναι δυνατόν! Έβλεπα τις δηλώσεις της μετά τον αποκλεισμό της. Έλεγε στις κάμερες ότι «δεν θα άλλαζε τίποτα από την εμφάνισή της» και ότι «όλα ήταν τέλεια». Μα καμία επαφή με την πραγματικότητα; Ούτε ένα «λυπάμαι που σας απογοήτευσα» παρά μόνο σέλφις και χαχανητά με τα παρτσακλώ του χορευτικού; Στη φαντασία μου είναι ήδη δεμένες με σχοινί και οι τρεις και σιγοψήνονται πάνω από φωτιά που ετοιμάζεται να τις καταπιεί. Έχει και η ηλιθιότητα όρια, κορίτσια. Και το ΡΙΚ καλό θα ήταν να στήσει και λίγο πόδι και να μην καταπίνει αμάσητο ό, τι του προτείνει η Πάνικ. Ναι, η Πάνικ βάζει τα λεφτά και έχει το πάνω χέρι, αλλά καιρός να στέλνουμε και καλλιτέχνες με υποτυπώδη προσωπικότητα. Νόμιζα ότι πέρσι με τη Τσαγκρινού που δεν ήξερε να απαντήσει μισή ερώτηση πιάσαμε τον πάτο, αλλά το πηγάδι είναι απύθμενο εν τέλει.  

Έχω χαλαστεί και ομολογώ ότι δεν αγωνιώ καθόλου για την επόμενη Γιουροβίζιον. Όταν κέρδισε πέρσι η Ιταλία είχαμε σασπένς ολόχρονα παρακολουθώντας λεπτό προς λεπτό το στήσιμο του επόμενου Διαγωνισμού. Τώρα δεν έχω την παραμικρή καούρα. Θέλω να τελειώσει και το 2023 και να έρθει το ’24 να γκαζώσουμε ξανά. Έχω ξαναπεράσει φάση απαξίωσης και άρνησης του Διαγωνισμού. Το 1994 και το 1995 βαριόμουν τη Γιουροβίζιον όσο τίποτα (κι όχι αδίκως μιας και επρόκειτο και για τις χειρότερες διοργανώσεις των ‘90ς με τις απανωτές νίκες της Ιρλανδίας είχαμε μπουχτήσει εξίσου). Αλλά τότε είχα ανακαλύψει τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα και είχα πωρωθεί μ’ εκείνα και δεν με ένοιαζε, ούτε μου φάνηκε η απουσία της Γιουροβίζιον. Νομίζω ξαναμπαίνω σε αντίστοιχο mood περιφρόνησης ώσπου να μας τελειώσει η Ουκρανία ως το χαϊδεμένο της Ευρώπης!

Υ.Γ. Ξέχασα να σχολιάσω. Ελένη Φουρέιρα πρωτοπόρος - 2η θέση. Σανέλ photo copy - 3η θέση. Πολύ μου άρεσε!