Ποιος; Ποιος να μου το ‘λεγε ότι θα ερχόταν ξανά η χρονιά που θα πορωνόμουν με τραγούδι του Ην. Βασιλείου!
Έχω πάθει πλάκα, ε;! Από
χθες που κυκλοφόρησε το Space
Man, το
ακούω ασταμάτητα. Και θεωρώ ότι θέτει ισχυρή υποψηφιότητα για τη νίκη. Εγώ
θεωρώ. Τα στοιχήματα και τα στατιστικά το κατατάσσουν 15ο και δεν
θεωρούν τίποτα. Δεν καταλαβαίνω γιατί. Το τραγούδι είναι τόσο υπέροχο! Στα
κουπλέ μου θυμίζει, τολμώ να το πω, τραγούδια των Beatles. Η φωνή του ερμηνευτή πατά
στον James
Blunt. Η
παραγωγή σύγχρονη, το βίντεο κλιπ προσεγμένο, εμφανισιακά συμπαθέστατος. Γιατί
όχι;
Δύο απανωτά μηδενικά από
επιτροπές και κοινό πέρσι, ήταν αρκετά ώστε να ξυπνήσουν το BBC. Επιτέλους. Δεν είναι
δυνατόν κοτζάμ Αγγλία με όλη τη γνωστή μουσική περιουσία να κατατάσσεται
τελευταία. Και το λέω αυτό εγώ, που τους Άγγλους τους απεχθάνομαι. Αλλά φέτος τους
βγάζω το καπέλο. Ήρθαν από την εξωτερική και έβαλαν γκολ εκεί που δεν το περίμενε
κανένας. Μακάρι να πάει καλά, μακάρι να κερδίσουν. Αυτό και το Φινλανδέζικο
είναι πλέον τα αγαπημένα μου (έχω λίγο πιο ψηλά τη Φινλανδία για καθαρά πολιτικούς
λόγους).
Η τελευταία φορά που
συμπάθησα συμμετοχή του Η. Βασιλείου ήταν το 2013 με το τραγούδι της Μπόνι
Τάιλερ. Λάθος! Συμπαθούσα και το τραγούδι του 2015, αλλά αναγνώριζα ότι εκείνο
ήταν δικό μου βίτσιο. Η Μπόνι ήταν φιλική συμμετοχή, πήγε καθαρά και μόνο για διακοπές,
και δεν κατάφερε ούτε σαν brand
name
να
συγκεντρώσει υψηλή βαθμολογία. Μου άρεσε φυσικά και ο Χάμπερτινγκ το 2012, και
θεωρώ ακόμη και σήμερα εξαιρετική τη μπαλάντα του. Μπορεί οι περισσότεροι να
εστίαζαν στην ηλικία του, εγώ όμως άκουγα ένα υπέροχο τραγούδι γραμμένο από τους
συνεργάτες της Αντέλ. Φυσικά αγάπησα και τη συμμετοχή του Βέμπερ το 2009 και τον
ράπερ καθηγητή με τις μαθήτριες, το 2006. Γενικά δεν υπήρξα απορριπτικός στις συμμετοχές
των Εγγλέζων. Όμως, από το 1997 και την Katrina είχα
να βάλω το Η. Βασίλειο στην πρώτη θέση και να σταυρώνω τα δάχτυλά μου να το
πάρουν. Ε, να που το ξαναζώ!
Well done mates.
Χθες έκανε την παρουσίαση της και η Ελλάδα με το Die Together. Σόρρι παίδες, εγώ είμαι του Die For You. Πιθανόν κάτι να χάνω, δεν είμαι δα και 20 χρονών πλέον για να καταλαβαίνω τι επιθυμεί η νεολαία, αλλά αυτό που άκουσα, δεν! Στην αρχή το βρήκα φρικτό, στο δεύτερο άκουσμα είπα «οκ, δεν είναι τόσο φρικτό», τώρα είμαι στο «τι κρίμα τόσος μουσικός πλούτος να μένει ανεκμετάλλευτος εξαιτίας τέτοιων βαρετών συμμετοχών». Φυσικά η Ελλάδα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου και εύχομαι να πάει τέλεια. Η σημαία ψηλά πάνω απ’ όλα. Αλλά να λέμε και τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Αυτό το τραγούδι για μένα δεν είναι για πάνω από 15η-16η θέση. Η τοξικότητα και ο φανατισμός των Ελλήνων Γιούροφαν δεν επιτρέπει να λες τη γνώμη σου ελεύθερα γι’ αυτό και αποφεύγω να κοινοποιώ στο φβ την άποψή μου στα γνωστά σάιτς. Από το 2018 οι Ελλαδίτες θεωρούν ότι έχουν πάντα το καλύτερο τραγούδι και το υπερασπίζονται με μανία. Ε, δε θα μπω στη διαδικασία να τους το χαλάσω αφού δεν μπορούν να διαβάσουν τα στατιστικά που λένε ότι η Ελλάς μόνο με το έθνικ διέπρεψε στη Γιουροβίζιον.
Μέσα μου ελπίζω ότι θα ξαναέρθει η μέρα που τα τραγούδια της Ελλάδος θα έχουν χρώμα και προσωπικότητα.
Δεν ξέρω για Beatles, ο τίτλος πάντως μου θυμίζει το Rocket Man του Elton John. Πολύ καλό, αλλά όχι για πρώτη θέση κατά τη γνώμη μου (προτιμώ το Βέλγιο). Από το 1997 και μετά που βλέπω Γιουροβίζιον, η μόνη χρονιά που το Η.Β. είχε το αγαπημένο μου τραγούδι και ήθελα να κερδίσει ήταν το 1998 με την Imaani. Το Love Shine a Light, αν και θεωρείται ύμνος, προσωπικά δεν με ενθουσίασε ούτε τότε ούτε τώρα (για μένα το 1997 έπρεπε ξεκάθαρα να είχε κερδίσει η Ιταλία με το Fiumi di parole).
ΑπάντησηΔιαγραφή-Alex
Το Fiumi Di Parole είναι το δεύτερο αγαπημένο μου από το 1997 και μάλιστα έχω και ολόκληρη ιστορία να διηγηθώ σχετική. Το αγαπώ. Αλλά θεωρώ ότι το βράδυ του τελικού δεν έλαμψε όσο έπρεπε, συν το ότι ήταν αντιγραφή του Listen to your heart των Roxette. Εξάλλου, ποιος να τα βάλει με την Αγγλία που έστελνε ένα τραγούδι με πανανθρώπινο μήνυμα, και μάλιστα ερμηνευμένο από την αβανταδόρικη προ-τελευταία θέση; Όλα φώναζαν Η.Β. το 1997. Αλλά ναι, και η Ιταλία, θρύλος!
ΔιαγραφήΈτυχε να ακούσω ζωντανά την παρουσίαση του Space Man στο BBC Radio 1 και εντυπωσιάστηκα από το λογύδριο του παρουσιαστή Scott Mills πριν το άκουσμα του τραγουδιού: Ήταν σαν να μάλωνε το κοινό για την αντιμετώπιση του διαγωνισμού ("είμαστε η ντροπή της Ευρώπης - όλες οι άλλες χώρες συμμετέχουν σοβαρά και υποστηρίζουν την συμμετοχή τους και αναρρωτιούνται γιατί εμείς οι Βρετανοί βλέπουμε τον διαγωνισμό με τέτοια ελαφρότητα") και αυτό για εμένα σήμανε πολλά. Από την εποχή του Terry Wogan, το BBC βολευόταν με το να αντιμετωπίζει τις άλλες συμμετοχές ως Eurotrash, να παίζει αφιερώματα προ του διαγωνισμού με τις πιο "αστείες" συμμετοχές και να γελάει (με ανωτερότητα) για το ότι "οι Ευρωπαίοι δεν μας γουστάρουν". Αυτό το narrative βαίνει μειούμενο με τα χρόνια, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια του τελικού όπου ο Graham Norton περιορίζει τα αστειάκια του στα όρια του αποδεκτού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο διά ταύτα, οποιαδήποτε θέση στην 7άδα θα είναι θρίαμβος για το BBC και θα ανανεώσει το ενδιαφέρον για τον διαγωνισμό, ελπίζω με υγιή τρόπο. Όπως λες, στα ελληνικά γιουροβιζιονικά γκρουπ δεν μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση γιατί δεν υπάρχει ψύχραιμη αντιμετώπιση για τίποτα (τι διάολο, τι ζωές έχουν αυτοί οι άνθρωποι;), όλοι την έχουν δει υπερασπιστές της πατρίδας και δεν μπορεί κανείς ούτε να κριτικάρει την εθνική συμμετοχή, ούτε να πεις την θετική σου άποψη για άλλα τραγούδια. Όμως, με αυτό το τραγούδι που στέλνουμε, σε όποια θέση και να καταλήξει (εκτός αν νικήσει), θα ξεχαστεί την επομένη του διαγωνισμού. Αν στέλναμε όμως ένα τραγούδι με ελληνικό χρώμα (γιατί όχι και στα ελληνικά), ακόμα και 18η θέση να παίρναμε θα το ευχαριστιόμασταν. Το δε Die for you ακόμη και αν δεν έβγαινε πρώτο, θα ήταν ακόμη και τώρα κομμάτι της πρόσφατης ιστορίας του διαγωνισμού.
Όπως κάθε χρόνο, κάποια τραγούδια που ακούγονται ωραία στο ραδιόφωνο θα τα φάει η σκηνική μαρμάγκα, άλλα θα καούν από το hype και άλλα θα κάνουν την έκπληξη από εκει που δεν το περιμένουμε. Μόνο την τελευταία εβδομάδα πριν τους ημιτελικούς αρχίζει να βγαίνει κάποιο νόημα.