Πότε Επιτέλους Θα Καταργήσουμε Τη Γιουροβίζιον Τζούνιορ;

 Αυτό είναι ένα κείμενο για τη Γιουροβίζιον Τζούνιορ το οποίο έπρεπε να είχα γράψει και δημοσιεύσει όταν ο τελευταίος Διαγωνισμός ήταν επίκαιρος, περί τα τέλη του προηγούμενου Δεκέμβρη δηλαδή, αλλά αμέλησα. Αμέλησα γιατί όσο βαριέμαι αυτή την παιδική έκδοση του Διαγωνισμού, άλλο τόσο βαριόμουν να γράψω περί τούτου. Το κάνω όμως σήμερα που έχω χρόνο να σκοτώσω.

Η παιδική έκδοση του Διαγωνισμού, πλάκα-πλάκα έκλεισε 19 χρόνια ύπαρξης. Δεν της το ‘χα. Ήμουν σίγουρος ότι μετά από μία-δυο απόπειρες, το κόνσεπτ θα περιερχόταν εις την λήθη. Κι όμως, η EBU με νύχια και με δόντια κράτησε το πρόγραμμα ζωντανό, με αρκετές και ποικίλες τονωτικές ενέσεις. Να πω σε αυτό το σημείο ότι τη Γιουροβίζιον Τζούνιορ δεν την παρακολουθώ. Έχει τύχει να τη δω κάποιες χρονιές, αλλά καθαρά από ενδιαφέρον και περιέργεια ως προς την παραγωγή του εκάστοτε κρατικού φορέα. Δεν θα αγνοούσα δηλαδή την διοργάνωση της Κύπρου το 2008, ή τη φετινή στο Παρίσι που φαινόταν πολλά υποσχόμενη. Πέραν αυτής της παρασκηνιακής οπτικής όμως, η Γιουροβίζιον Τζούνιορ αποτελεί ένα Διαγωνισμό που δεν υποφέρεται και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είχε καταργηθεί προ πολλού.

Όταν είχε πρωταρχίσει ο εν λόγω Διαγωνισμός το μακρινό πια 2004, τα παιδιά, οι συμμετέχοντες δηλαδή, έπρεπε να γράφουν τα ίδια τα τραγούδια τους. Ως αποτέλεσμα, οι πρώτες διοργανώσεις κατακλύζονταν από άσματα-μιάσματα, τραγούδια που δεν άντεχαν να ακούσουν ούτε καν οι γονείς αυτών που τα έγραψαν. Δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσει νορμάλ τηλεθεατής να αντέξει ένα δίωρο σόου με τραγούδια γραμμένα από 10χρονα παιδιά. Προκειμένου να το σώσουν, οι ιθύνοντες επιτρέψαν στα επόμενα χρόνια στους επίδοξους συνθέτες να δέχονται «βοήθεια» από επαγγελματίες μουσικούς. Τα κουτσομπολιά τότε έλεγαν ότι τα τραγούδια των συμμετεχόντων τα έγραφαν εξολοκλήρου οι επαγγελματίες μουσικοί, καμουφλάροντας τα τόσο- όσο, ώστε να περνιούνται για παιδικές συνθέσεις. Ούτε αυτό προσέδωσε κύρος στον Διαγωνισμό, τα τραγούδια εξακολουθούσαν να είναι μετριότατα και οι μετρήσεις τηλεθέασης κάκιστες.

Με τα χρόνια όλοι αυτοί οι κανονισμοί αποσύρθηκαν και πλέον τα τραγούδια μπορούν να είναι γραμμένα από οποιονδήποτε καταξιωμένο συνθέτη, φτάνει ο ερμηνευτής να είναι, ή μάλλον, να θεωρείται νομικά «παιδί».

Το θέμα είναι ότι εν έτει 2021 και πολύ πρωτύτερα κατ’ ακρίβεια, το «παιδί» έπαψε να είναι παιδί. Τα παιδιά ωριμάζουν γρήγορα, μετά τα εννέα θεωρούνται ήδη προ-έφηβοι και ειδικά αν πρόκειται για κορίτσια και δη της ανατολικής Ευρώπης, μοιάζουν με ολοκληρωμένες γυναίκες. Τα ερεθίσματα και οι γνώσεις τους είναι πολλαπλάσια απ’ αυτά στα οποία εκτεθήκαμε εμείς, ως εκ τούτου είναι δέκα χρόνια μπροστά από την ηλικία τους. Αυτή η εμπειρία, αυτή η γνώση και αυτό το τουπέ αντικατοπτρίζεται στις επί σκηνής εμφανίσεις τους. Επί της οθόνης καταλήγουν να προβάλλονται παιδιά μικρό-μεγάλα, σε τολμηρές χορογραφίες, με σύγχρονα τραγούδια που θα μπορούσαν να σταθούν και στην ενήλικη Γιουροβίζιον. Είναι ένα λυπητερό και επικίνδυνο θέαμα κατά τη γνώμη μου, ειδικά όταν μία συμμετοχή είναι πιο σέξι από ό, τι πρέπει και όταν η τραγουδίστρια ακροβατεί ανάμεσα στην ολοκληρωμένη γυναίκα και τη Χουάνα την παρθένα. 

Στον Διαγωνισμό των Παρισίων φέτος κέρδισε η Αρμενία με το τραγούδι “Qami-Qami” το οποίο θα μπορούσε να διαγωνίζεται άνετα και στην ενήλικη Γιουροβίζιον, και με πολλούς από τους συμμετέχοντες να προσπαθούν να επιδείξουν κάτι που δεν είναι, όπως παραδείγματος χάριν το παιδί από την Πορτογαλία που ντύθηκε σαν άντρας απ’ τη δεκαετία του ’40 για να πείσει για το σοφιστικέ τραγούδι του. Έμοιαζε σαν συνταξιούχος στον καφενέ που παίζει πρέφα. 

Το γεροντό-παιδάκι από την Πορτογαλία που σας έλεγα. Παρεμπιπτόντως, είχε ένα από τα καλύτερα τραγούδια φέτος, αλλά ούτε στη δεκάδα δεν κατάφερε να μπει εν τέλει. 

Αποδέχομαι τις πραγματικότητες και δεν πρόκειται να το παίξω ότι με νοιάζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι τα παιδιά δεν χαίρονται την ηλικία τους ή ότι πάσχουν αθωότητας. Έχουν γονείς, ας τα κουμαντάρουν. Ούτε με ενδιαφέρει αν αυτή η βιασύνη να μεγαλώσουν τελικά τα βλάπτει. Εμένα αυτό που μου προξενεί απορία είναι το εξής: Εφόσον η EBU αποδέχεται αυτή την προσέγγιση γιατί δεν καταργεί τα όρια ηλικίας στην ενήλικη Γιουροβίζιον και να επιτρέπει σε παιδιά και έφηβους να συμμετέχουν κι εκεί; Ούτως ή άλλως το θέαμα στη Τζούνιορ έπαψε να είναι παιδικό. Η εικόνα είναι borderline αποδεκτή ως εικόνα παιδικού προγράμματος. Γιατί να έχουμε επί της ουσίας δύο Διαγωνισμούς παρόμοιους με διαφορά έξι μηνών; Για να διατηρείται το ενδιαφέρον για το brand ζωντανό; Θεωρώ το ενδιαφέρον για τη «μεγάλη» Γιουροβίζιον ήδη τεράστιο, δεν υπάρχει λόγος να επιδέχεται συμπληρωματική δόση μέσω της Τζούνιορ έκδοσης.

Επιπλέον, πολλά «παιδιά» που συμμετέχουν στην παιδική Γιουροβίζιον επιστρέφουν στην ενήλικη άπαξ και περάσουν τα δεκάξι. Η Στεφανία από την Ελλάδα και η Ντέστινι από τη Μάλτα φέτος είχαν διαγωνιστεί το 2015 στη παιδική Γιουροβίζιον. Φέτος επέστρεψαν για να «πάρουν» και την ενήλικη. Επί της ουσίας η Τζούνιορ λειτουργεί ως μία πρόβα τζενεράλε για το επόμενο μεγάλο βήμα και ίσως αυτό να γίνεται και επίτηδες, προκειμένου η EBU να χτίσει μία γενιά Ευρωπαίων η οποία γαλουχείται και σταδιοδρομείται με βάση τα προγράμματά της. Αυτό σαν πρόθεση δεν είναι καθόλου κακό, αλλά εγώ ως σούπερ φαν, το θεωρώ αχρείαστο.

Ειδικά για μένα που συγκαταλέγομαι πια στους 40+ το να παρακολουθώ πια την ενήλικη Γιουροβίζιον φαντάζει ήδη κάτι νεανικό και μακρινό, σκεφτείτε πόσο μπορεί να με αφορά η παιδική. Θεωρώ ότι ακόμα και τα παιδιά προτιμούν την ενήλικη Γιουροβίζιον, οπότε η Τζούνιορ δεν ξέρω ποιον ακριβώς εξυπηρετεί.

Φυσικά, η Τζούνιορ Γιουροβίζιον αποτελεί και μία ευκαιρία για άπειρους εθνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς να προβάρουν την τεχνογνωσία τους στη διοργάνωση μεγάλων τηλεοπτικών γεγονότων και αυτό είναι κάτι επίσης θεμιτό. Δεδομένου ότι μέχρι πρόσφατα η διοργάνωση της Τζούνιορ γινόταν βάσει δημοπρασίας, ήτο μία εξαίρετη ευκαιρία για μικρές χώρες που θα κάνουν αμάν να κερδίσουν την ενήλικη, να τους δοθεί μία ευκαιρία προβολής και εξάσκησης των τηλεοπτικών τους μεταδόσεων.

Εν πάση περιπτώσει, πέραν των τεχνικών πλεονεκτημάτων του όλου εγχειρήματος τη Γιουροβίζιον Τζούνιορ τη βρίσκω ανούσια και αχρείαστη. Θα χαρώ αν καταργηθεί.