Συμfuegoνική Ορχήστρα

 Έβλεπα προ ολίγου το βίντεο της Φουρέιρα από το πάρτι για τα δεκάχρονα της Panik Records στο οποίο ερμήνευσε το Φουέγκο συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας. Μα, πόσο μεγαλειώδες! Πόσο υπέροχο! Σκεφτόμουν ότι κάπως έτσι μπορεί να το ακούγαμε αν το Φουέγκο συμμετείχε στη Γιουροβίζιον στις προ του 2000 εποχές.

Φυσικά, δεν θα είχε την ίδια τύχη, καθότι η κλασική ενορχήστρωση αφαιρεί από το τραγούδι την ευχέρεια να παρουσιαστεί με τον ίδιο έξαλλο τρόπο που παρουσιάστηκε το 2018, αλλά εγώ το προτιμώ. Η ορχήστρα, ό, τι και να λέμε δίνει άλλο class στον Διαγωνισμό. Το πόσο χαλάστηκα όταν καταργήθηκε δεν περιγράφεται. Αντιλαμβάνομαι φυσικά την αναγκαιότητα κατάργησής της. Η ορχήστρα κοστίζει, είναι πανάκριβη και οι εθνικές τηλεοράσεις δεν μπορούσαν να τις πληρώνουν. Δεν σήκωναν το κόστος όταν έπρεπε να παίξουν 23 τραγούδια, σκεφτείτε τώρα, που συμμετέχουν πια οι διπλάσιες χώρες!

Δυστυχώς διάγουμε εποχές φτήνιας σε κάθε επίπεδο. Η EBU αφού κατάργησε την ορχήστρα, πέρσι αποφάσισε να καταργήσει και τα ζωντανά φωνητικά. Είναι όλα προηχογραφημένα καθιστώντας τον Διαγωνισμό σε Karaoke party. Μπορεί το πρόσχημα να είναι ο κορωνοϊός και η αναγκαιότητα μείωσης των ατόμων ανά αποστολή, αλλά το μέτρο θα ισχύσει και φέτος. Εντάξει, καταλάβαμε, ουδέν μονιμότερον! Οι αποστολές καλωσόρισαν το μέτρο, άλλωστε αυτό σημαίνει λιγότερο κόστος ανά συμμετέχοντα (λιγότερα άτομα στα ξενοδοχεία, λιγότερα αεροπορικά εισιτήρια, περισσότερη σταθερότητα στις φωνές επί σκηνής). Τι απομένει όμως; Ο κύριος τραγουδιστής; Ο οποίος σημειώστε, πλέον δικαιούται να κάνει χρήση autotune;

Δεν υπάρχει πια καμία αγωνία για εμάς τους φαν του Διαγωνισμού. Παλιότερα θέλαμε να δούμε πώς θα ερμηνευθούν τα τραγούδια ζωντανά. Αν η ορχήστρα θα τα εκτελέσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με καινούρια ενορχήστρωση. Αν τα φωνητικά θα αντεπεξέλθουν. Τώρα όλες αυτές οι έγνοιες εξαφανίστηκαν. Χώρια που συχνά παρατηρείται και το φαινόμενο ο κεντρικός τραγουδιστής να ανοιγοκλείνει απλά το στόμα και να τον καλύπτουν τα κρυμμένα φωνητικά.

Η μόνη αγωνία από το 2000 και μετά είναι η τηλεοπτική και σκηνοθετική κάλυψη. Κατά πόσον ο σκηνοθέτης θα «πιάσει» το εύρημα. Κατά πόσο θα το αναδείξει. Εξ ου και εκεί που κάποτε οι αποστολές έστελναν στον Διαγωνισμό μουσικούς, πλέον στέλνουν art directors και τηλεσκηνοθέτες. Κατάντια; Ω, ναι, σίγουρα! Όμως ακόμα και αυτή η αγωνία κοντεύει να εκλείψει αφού πια τα πλάνα από τις κάμερες συντονίζονται μέσω υπολογιστή και οι εικονολήπτες γνωρίζουν εκ των προτέρων τη θέση τους και σε ποιο ακριβώς δευτερόλεπτο θα χρησιμοποιηθεί το πλάνο τους μέσα στο τρίλεπτο που διαρκεί το τραγούδι.

Θέλω πίσω την ορχήστρα; Ναι. Αναγνωρίζω ότι κοστίζει; Ναι. Αναγνωρίζω ότι με την ορχήστρα αποδυναμώνεται το θέαμα και η νεολαία που πλέον έχει αποβλακωθεί πλήρως θα αποστραφεί τον Διαγωνισμό; Ναι. Πολλά τα Ναι. Και γι’ αυτό ακριβώς η EBU λέει ΟΧΙ.

Εν πάση περιπτώσει, χάρμα το Φουέγκο με τη συμφωνική!