Η νορβηγική συμμετοχή που άνοιξε τον Διαγωνισμό του 1987 είναι από τις αγαπημένες μου εκείνης της χρονιάς. Την έχω άνετα μέσα στο τοπ10 μου, ενώ την έχω άνετα και μέσα στο τοπ10 όλων των νορβηγικών συμμετοχών, όλων των εποχών. Η Kate Guldbradsen τραγούδησε “Mitt Liv”, που στα νορβηγικά θα πει “η ζωή μου”, και κινήθηκε στιχουργικά στο πνεύμα της νικήτριας της προηγούμενης χρονιάς, δηλαδή του “J’ Aime La Vie” της Sandra Kim. Ήταν κάτι που συνέβαινε κατά κόρον, να αντιγράφεται το concept της προηγούμενης νικήτριας την επόμενη χρονιά.
Φυσικά, η Kate έμεινε στην ιστορία για το ιδιότυπο hair-do της, πιο ‘80ς πεθαίνεις, το οποίο παρέπεμπε στα ροκ συγκροτήματα της εποχής. Παρόλα αυτά, πέραν του γιουροβιζιονικού της σουξέ η ίδια δεν σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία στην εγχώρια δισκογραφία, δεν έκανε καμιά καριέρα αξιοσημείωτη, ενώ για πολλά χρόνια υπήρξε ανενεργή.
Πρόσφατα ανακάλυψα περισσότερες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για τη συγκεκριμένη συμμετοχή. Το “Mitt Liv” έγραψε η Hanne Grogh η οποία ήταν μία εκ των Bobbysocks, του συγκροτήματος που κέρδισε τη Γιουροβίζιον το 1985 για τη Νορβηγία. Θεωρείται τεράστια μορφή στη Νορβηγία, μάλιστα κάποτε διετέλεσε και Υπουργός Παιδείας της χώρας. Η δε σύνθεση του “Mitt liv” είναι πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Rolf Lovland, ο οποίος είχε συνθέσει τόσο το “Lat Det Swinge”, το νικητήριο του 1985, αλλά και το “Nocturne”, το νικητήριο του 1995!
Δεν συναντούμε συχνά συνθέτες που να κέρδισαν τη Γιουροβίζιον εις διπλούν. Εκτός από τον Johny Logan τον οποίον γνωρίζουν και οι πέτρες, και τον Brendan Graham που συνέθεσε τις νικητήριες ιρλανδικές συμμετοχές του 1994 και 1996, εγώ πρώτη φορά άκουσα για τον Rolf Lovland. «Σοβαρός Eurofan είσαι», θα μου πεις! Ε, ναι!
Λοιπόν, όλο αυτό το κείμενο γράφεται επειδή ανακάλυψα την επιστροφή της Kate στον εθνικό τελικό της Νορβηγία το 2016, και την οποία βρήκα πολύ συγκινητική. Ήταν 22 χρονών μπουμπούκι το 1987. Καλά, και τώρα δεν είναι άσχημη. Απλά μου λείπει η κόμη που έσταζε εϊτίλα. Μια φορά, εμφανίστηκε με τα ίδια ρούχα που φορούσε στον εθνικό τελικό του 1987, έτσι για τη νοσταλγία του πράγματος. Ιδού:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου