Να Μη Θυμηθώ Τις Ώρες Που Κόντευα Να Τρελαθώ

 

Καθόμαστε από χθες και ασχολούμαστε με το αν η Μαρίνα Σάττι κοιμόταν και χασμουριόταν στη διάσκεψη Τύπου των φιναλίστ, την ώρα που μιλούσε η εκπρόσωπος του Ισραήλ, και κατά πόσον αυτό ήταν αγένεια, αν ήταν έμμεσος τρόπος διαμαρτυρίας για ό,τι γίνεται στη Γάζα, ή αν ήταν σκέτη παρεξήγηση. 

 

Από χθες αναλωνόμαστε σ’ αυτό, αλλά δεν ασχολούμαστε καθόλου με τις δηλώσεις της στην ίδια διάσκεψη Τύπου, ήτοι: «Αγαπάμε πραγματικά την Τουρκία. Είχα έναν δάσκαλο μουσικής που μου δίδασκε κλίμακες (σκάλες) από την ανατολική μεσόγειο. Έτσι ακούγαμε τραγούδια από την Τουρκία, την Ελλάδα, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν. Προσπαθούσα να καταλάβω πώς γίνεται να έχουν τόσα κοινά και ποιες είναι οι διαφορές τους. Ο δάσκαλος μου, μου είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Πως η ηλικία της κουλτούρας και των παραδόσεων αυτής της περιοχής του κόσμου είναι πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία των συνόρων μεταξύ αυτών των χωρών».

 

Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. 

 

Το ότι διαμαρτυρόμαστε για τη στάση της απέναντι στο Ισραήλ, αλλά αφήνουμε να περάσει στο ντούκου το «αγαπάμε πραγματικά την Τουρκία» η οποία κήρυξε το Αιγαίο γαλάζια πατρίδα, που κατέχει παράνομα τη μισή Κύπρο και για την οποία ο κατοχικός ηγέτης δήλωνε τις προάλλες ότι «δεν αργεί η ώρα που θα μετατρέψω το νησί σε νέα λωρίδα της Γάζας» εμένα με εντυπωσιάζει. Με εντυπωσιάζει γιατί τα επίπεδα βλακείας είναι τόσο μεγάλα που δεν μπορώ να διανοηθώ ότι είναι πραγματικά. 

 

Τι κρίμα, και μου ήταν τα μάλα συμπαθής. Καλλιτέχναι! Δεν τους πείραξαν τα πιο πάνω, δεν τους πείραξε που το Αζερμπαϊτζάν ισοπέδωσε την Αρμενία και που στην Τουρκία τυπώνουν χάρτες που την απεικονίζουν ως κομμάτι της «τουρκικής αυτοκρατορίας». Για όλα αυτά δεν είδαμε διαμαρτυρίες, χασμουρητά, γκριμάτσες και ειρωνίες. Μόνο για την Παλαιστίνη έχουμε άποψη. Και καλώς έχουν άποψη. Αλλά όχι δυο μέτρα και δύο σταθμά!

 

Γίνεται απλά να τραγουδάτε και να παίζετε θέατρο και να κακοποιείστε μεταξύ σας; Δεν μπορείτε να κάνετε κάτι παραπάνω, δεν γίνεται να έχετε άποψη για τα πολιτικά. Υπάρχει ταβάνι αντίληψης. Τα έλεγε και ο Γιώργος Θεοφάνους τις προάλλες στο Στούντιο 4: «Αν είχαν ανοίξει και ένα βιβλίο παραπάνω θα ήταν διαφορετική η καλλιτεχνική ζωή του τόπου». 

 

Τράβα μωρή ηλίθια Ζαία να χορέψεις το Ζάρι που θα μου πεις «Αγαπώ την Τουρκία», πιθίκι με κοτσίδες! Να έρθει η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν να σου δώσουν το δωδεκάρι απόψε, ζώον! Αγαπάμε Τουρκία, αλλά το 12άρι της Κύπρου το θέλουμε. Έχασα πάσα ιδέα! Έχε χάρη που όταν καλώ να ψηφίσω, ψηφίζω την ελληνική σημαία και όχι την ασχημομούρη σου. Ξευτυλισμένη.

 

Ανάθεμα την ΕΡΤ που σε ξέθαψε και σε μάθαμε.