Μια Ζαριά Καλή

 

Άργησα να τοποθετηθώ σχετικά με την ελληνική συμμετοχή, αλλά απουσίαζα στα Λονδίνα για διακοπές και δεν είχα τον χρόνο να γράψω. 

 

Καθώς βλέπετε, έχει διχαστεί το έθνος γι’ άλλη μια χρονιά. Σας καταλαβαίνω. 

 

Ε, λοιπόν, ας συμβάλω κι εγώ έτι περισσότερον. 

 

Το τραγούδι είναι εξαιρετικό. Αιρετικό και ευφάνταστο. Τολμώ να πω ότι είναι «πολύ καλό για Γιουροβίζιον» και όσες επιφυλάξεις είχα για την Μαρίνα Σάττι από τα λίγα δείγματα γραφής που είχα μέχρι σήμερα εξανεμίστηκαν. Πρόκειται περί πρώτης τάξεως καλλιτεχνάρας. Βρίσκω τη σύλληψη και το στήσιμο του τραγουδιού τόσο αβάντ γκαρντ που δεν μπορώ να κάτσω να το συγκρίνω με οτιδήποτε άλλο διαγωνίζεται φέτος. Θεωρώ πως με βάση τα όσα ακούσαμε μέχρι τώρα, οι διαγωνιζόμενοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Στην Ελλάδα και σε όλους τους υπόλοιπους.

 

Αντιλαμβάνομαι όμως και όσους ξενέρωσαν. Ο μέσος Έλληνας δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι η Ελλάδα είναι και αυτό το «πράμα». Κι εγώ σ’ αυτή την κατηγορία ανήκω. Θέλω την Ελλάδα πιο ξεκάθαρη, με την παραδοσιακή και λαϊκή έννοια που την έχω συνηθίσει. Μην αγχώνεστε, θα έρθει του χρόνου ο Αργυρός να χορέψει τη ζεμπεκιά του να ισιώσει το πράμα. Φέτος θα δούμε την Ελλάδα της χιπστεριάς η οποία είτε μας αρέσει, είτε όχι, κι αυτή υφίσταται. Δεν μου αρέσει που υφίσταται, αλλά υφίσταται, και την έχω αποδεχτεί. Αν δεν σας αρέσει, φροντίστε να την αλλάξετε. 

 

Όλος αυτός ο ντόρος που σηκώθηκε τις τελευταίες μέρες με την αισθητική του τραγουδιού και κατά πόσον πρέπει να προβάλλεται «και αυτή η Ελλάδα», μου θύμισε τους τηλεοπτικούς καβγάδες για την τελετή λήξης της Ολυμπιάδας του 2004. Θυμάστε που είχε βγει η Μαρινέλλα και τραγούδησε το «Άναψε το Τσιγάρο Δως Μου Φωτιά» και διχάστηκε ξανά η κοινωνία κατά πόσον έπρεπε ο Παπαϊωάννου να εμφανίσει στο στάδιο λαϊκές καλλονές που χόρευαν τσιφτετέλι στα μπουζούκια και γύφτισσες να τρέχουν πίσω από τα ντάτσουν με τα καρπούζα; Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.

 

Έλεγαν κάποιοι ότι η εικόνα της χώρας πρέπει να εξωραΐζεται και να μην προβάλλονται οι «τρίχες της μασχάλης της Μαριγούλας», παρά μόνο οι ομορφιές της. Μετά συγχωρήσεως, αυτή είναι η Μαριγούλα. Το να δείξουμε ότι δεν είναι μόνο Πλάτωνας κι Αριστοτέλης δεν βλάπτει. Χώρια που τη μία και μοναδική φορά που έγινε αναφορά στους πιο πάνω, η Ελλάδα δεν χαλάστηκε που επρόκειτο για τσιφτετέλι της Γαρμπή από τον Διογένη. Η Ελλάδα τότε ασχολούνταν και πάλι με το βρακί της Καίτης. 

 

Εν πάση περιπτώσει αυτό το «κατασκευασμένο πράμα» όπως είπε και ο Ανδρέας Μικρούτσικος έχει φοβερό ενδιαφέρον. Λατρεύω το πώς μαγείρεψε στο συρτάκι με το ρεγγετόν και το Δημοτικό τραγούδι με ολίγη από Μπόλιγουντ. Είναι τόσο φρέσκο και μοντέρνο αυτό το κράμα που θεωρώ πώς θα έχει την τύχη της Σερβίας του 2022. Εκεί που όλοι το μισούσαν (ακόμη και οι Σέρβοι), βρέθηκαν ξαφνικά να μην ξέρουν από πού τους ήλθε η 5^η θέση της Κονστράκτα. Θα αφήσει στίγμα.

 

Δεν ξέρω αν θα πάρει πρωτιά το «Ζάρι». Πάντως πρόκειται για συμμετοχή statement και συγκριτικά με τα αίσχη με τα οποία εμφανίστηκε η Ελλάς τα τελευταία τρία χρόνια (άνευρη Αμάντα, άχρηστος Βερνίκος και μέτρια Στεφανία), η Σάττι είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Τέτοια ονειρεύομαι και για την Κύπρο. Αλλά ποιός με ακούει; 

 

Θεωρώ ότι η Σάττι θα φλερτάρει με τη νίκη. Θα μπει στο τοπ3 και θα το στρώσει του Αργυρού να πάει του χρόνου να βάλει τρίποντο. Όπως έγινε επί 2004. Το έστρωσε ο Σάκης, το κάρφωσε η Παπαρίζου. Εύγε στην ΕΡΤ για τον χειρισμό και πάντα τέτοια.

 

Και πριν κλείσουμε, να πω και δυο λόγια για την Εύη Δρούτσα και το άλλο το ζώο που έκριναν ότι το τραγούδι τους έκλεψε την έμπνευση. Να πάτε σε έναν καλό γιατρό. Ο λόγος σας δεν έχει τον παραμικρό ειρμό. Ξευτυλίζεστε. Από το Fame Story 2 έπρεπε να σας είχαν κλείσει μέσα, απορώ γιατί σας δίνουν βήμα τώρα που είστε πια με το ένα πόδι στον καλλιτεχνικό τάφο. Τζέρτζελο να γίνεται, θα μου πείτε. Θα συμφωνήσω. Μόνο και μόνο γι’ αυτό. Για κανέναν άλλο λόγο δεν θα έπρεπε να σας δίνουν σημασία. 

 

Είναι κομμάτι εκτός συναγωνισμού. Εύχομαι να δούμε και μία αντίστοιχη, ριζοσπαστική σκηνική παρουσία, να έχουμε να συζητάμε για τα επόμενα 50 χρόνια! 

 

Go Greece!