Η Κύπρος Κείται Μακράν 2024 Edition

 

Δεν ξέρω κάτα πόσο ευσταθούν τα δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι η ΕΡΤ κατήγγειλε το ΡΙΚ στην EBU επειδή τάχα μου θα διοργανώσει «την επιλογή του εκπροσώπου της επί εδάφους εντός της ελληνικής επικρατείας», δηλαδή στα λημέρια της, και αυτό έρχεται σε αντίθεση με κανονισμούς του ευρωπαϊκού φορέα ραδιοτηλεόρασης. Αν ευσταθούν, που κρατώ μια πισινή γιατί νομικά χωλαίνουν και μπάζουν εξόφθαλμα από παντού, πρόκειται για τεράστιο -εθνικό και τηλεοπτικό- κατάντημα.

Δεν ξέρω αν τα παραφουσκώνουν οι δημοσιογράφοι (εμένα η πηγή μου είναι η τουρκοφυλλάδα του Πολίτη οπότε δεν πιστεύω 100% όσα διαβάζω), αλλά το επιχείρημα δεν στέκει νομικά. Το ΡΙΚ δεν διοργανώνει εθνικό τελικό επί ελληνικού εδάφους. Το ΡΙΚ προσφέρει ένα έπαθλο σε νικητή προγράμματος που θα λάβει χώρα επί ελληνικού εδάφους. Και μάλιστα από άλλο κανάλι. Οπότε δεν καταλαβαίνω πώς υπεισέρχεται στα χωράφια της ΕΡΤ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εξάλλου, ακόμη και το ΡΙΚ το ίδιο να διοργάνωνε κάτι επί ελληνικού εδάφους, γιατί απαγορεύεται και πώς αφορά αυτό την EBU;

Η EBU ζητεί από τα μέλη της να αποστείλουν ένα τραγούδι στον γαμό-Διαγωνισμό της μέχρι τα μέσα Μαρτίου. Δεν την ενδιαφέρει πόθεν προέρχεται αυτό το τραγούδι, φτάνει να έχει δημοσιευτεί μετά την 1^η Σεπτεμβρίου του προηγούμενου έτους, και να είναι αυθεντικό. Δεν ανακατεύεται με «επικράτειες» και σύνορα η Γιουροβίζιον. Οπότε δεν καταλαβαίνω πώς ακριβώς θα πιάσει τόπο η καταγγελία της ΕΡΤ, αν πράγματι έγινε, και αν πράγματι αφορά σε αυτό το κομμάτι.

Το θλιβερό είναι ότι η ΕΡΤ αναγκάστηκε να καταφύγει στην EBU και να καταγγείλει το ΡΙΚ, ένα αδελφό κανάλι. Αυτό είναι το πρόβλημα. Δηλαδή, να ήταν οι Τούρκοι, να το καταλάβω. Αλλά η ΕΡΤ; Πόσο μαλάκες πια; Το ότι η ΕΡΤ δεν επιδίωξε να επιλύσει οποιεσδήποτε διαφορές μέσω αλληλογραφίας και διμερών συναντήσεων και έκρινε ότι έπρεπε να καταγγείλει το ΡΙΚ καταδεικνύει πολλά πράγματα, και προσωπικά με πληγώνει σε προσωπικό επίπεδο. Κατ’ αρχάς επιβεβαιώνει ότι το περσινό τεσσάρι στη βαθμολογία δεν ήταν τυχαίο, ότι όντως υπάρχει αντί-κυπριακό κλίμα στην Αγ. Παρασκευή, και ότι πλέον δεν είναι στο μυαλό μας, ούτε στον αέρα, υφίσταται κανονικότατα.

Και υφίσταται επειδή το ΡΙΚ κάνει καλά τη δουλειά του τα τελευταία χρόνια και αυτό δεν αρέσει στην ΕΡΤ. Όταν το ΡΙΚ ξύπνησε από τον λήθαργο των ‘00ς όπου η Ελλάδα μεσουρανούσε και έπιανε τοπ10 για πλάκα ενόσω η Κύπρος παρακολουθούσε χάσκοντας, αποκλεισμένη και ψηφίζοντας σαν ελληνικός δορυφόρο ήταν όλα καλά και άγια. Όταν το ΡΙΚ αποφάσισε να ανασυνταχθεί και να είναι μάχιμο και υπολογίσιμο, δεν τους άρεσε. Δεν θα ξεχάσω κιόλας τον Θέμη Μάλλη το 2010 ο οποίος στην ανταπόκριση του για το πρόγραμμα της Ελεονόρας Μελέτη σχολίασε την πρόκριση της Κύπρου με το Life Looks Better In Spring με σκεπτικισμό. «Αυτό θα μας κοστίσει» είπε στην Μελέτη (εννοώντας ότι θα μοιραστούν οι ψήφοι) και ευτυχώς που επενέβη η Ελεονόρα και του είπε «δεν πειράζει, χαλάλι» και το έσωσε κάπως.

Το ΡΙΚ λοιπόν, τους «έκαψε» τη Φουρέιρα, τους έφαγε την Τάμτα, την Τσαγκρινού, ενώ φέτος που η ΕΡΤ τα έκανε σύσκατα με την εσωτερική επιλογή εκείνου του βλακέντιου, ήρθε ένας Αυστραλο-κύπριος και από του πουθενά έφερε 12^η θέση, έκλεψε την παράσταση και δημιούργησε και ντόρο υπέρ του εξαιτίας της ελληνικής, χαμηλής βαθμολογίας που έλαβε.

Αυτά φυσικά δεν αφορούν τους καρεκλοκένταυρους της ΕΡΤ που ούτως ή άλλως θα πληρωθούν το μηνιάτικο βρέξει χιονίσει. Αφορούν τους τοξικούς φανς οι οποίοι σπέρνουν τεχνηέντως τα κακά δαιμόνια μέσω των σόσιαλ και πρήζουν εμμέσως τα παπάρια των ιθύνοντων της ΕΡΤ. Ε, όταν αυτό συμβαίνει μία, δύο, τρεις, η Κύπρος καταντά στενός κορσές. Οπότε και η ΕΡΤ μη ξέροντας πώς να το χειριστεί καταφεύγει σε καταγγελίες στην EBU. Πόσο γελοίο.

Και σε μένα φαινόταν άσχημο που η Βίσση, ο Σαρμπέλ, ο Γιώρκας, η Ελευθερίου προτίμησαν να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα παρά την ιδιαίτερη τους πατρίδα, αλλά κατά μία έννοια το θεωρώ και φυσιολογικό να θέλεις να εκπροσωπήσεις τη μεγάλη χώρα, αυτή που έχει και περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει, αλλά και επειδή στη συνείδησή μου, Κύπρος και Ελλάδα είναι ένα. Το ότι εκπροσωπούνται με δύο διαφορετικές σημαίες δεν μου λέει τίποτε (γιατί το άκουσα κι αυτό μια μέρα στο τουίτερ από ένα μαλάκα και σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής μου – όσες είχα τέλος πάντων). Στο κάτω κάτω αν ήθελε τη Βίσση και τον Γιώρκα το ΡΙΚ ας τους διεκδικούσε. Η αγορά είναι ελεύθερη και ο καθείς συμβάλλεται ελεύθερα. Ας το χωνέψει και η ΕΡΤ και ας αποδεχτεί ότι όσο δεν ασχολείται με το προϊόν της, θα επωφελούνται άλλοι.  

Εδώ που τα λέμε τώρα, το ΡΙΚ τι θέλει και πάει και μπλέκει με τις παραγωγές του κάθε Κοκλώνη; Μπορώ στην καθισιά μου να παραθέσω 10 ονόματα εγχώριων ταλέντων τα οποία μπορούν να πάνε και να σαρώσουν εκτός των στεγανών της γιουροβιζιακής συνταγής. Να γράψουν ένα απλό, ειλικρινές και τρυφερό τραγούδι και να σαρώσουν όπως τον Πορτογάλο του 2017. Δεν ξέρω γιατί το φοβούνται εκεί στο ΡΙΚ. Δεν είμαι σίγουρος αν το φοβούνται ή αν απλώς πάσχουν από άλλου είδους σύνδρομα, και κυρίως κακογουστιά. Αλλά και το ρίσκο να φοβούνται, υπάρχει ο Θεοφάνους, υπάρχει ο Χατζηγιάννης, ο Κακογιάννης, ο κακός χαμός. Ας γράψει ένας απ’ αυτούς και αντί να πληρώνουν τους σκανδιναβούς ας πάει το χρήμα σε κάποιον δικό μας. Εκτός κι αν υπάρχει κάποια συνωμοσία πια, που επιβάλλει ότι μόνο αν τα σκας στους βόρειους πριμοδοτείσαι βαθμολογικά. Που τείνω να το πιστέψω πια. Γιατί αυτή η εμμονή με τα απομεινάρια του Melodifestivalen; Ας βγουν μια φορά δημόσια οι του ΡΙΚ να μας εξηγήσουν τη στρατηγική τους.

Το πολύ-πολύ, βρε αδερφέ, ας γράψει Κύπριος το τραγούδι κι ας κάνει την παραγωγή ο Σουηδός αφού εμείς δεν το ‘χουμε και τόσο στην παραγωγή. Τέλος πάντων, τι να πω πια. Μάλλιασε η γλώσσα μου τόσα χρόνια κι αποκαρδιώνομαι.

Η συνταγή της επιτυχίας στη Γιουροβίζιον είναι τρομερά απλή: «Αυθεντικότητα, μελωδία, ισχυρή προσωπικότητα». Δεν είναι τόσο δύσκολο να το πετύχουν. Απλά δεν θέλουν.

Δεν τους κόφτει!