Eurovision Needs Some Fixing

“Eurovision needs some fixing”

Αυτή τη δήλωση έκανε ο φετινός νικητής της Γιουροβίζιον στη διάσκεψη Τύπου που ακολούθησε τον τελικό του Σαββάτου, και όλως παραδόξως θα συμφωνήσω.

Δεν είναι τρομερά ενδιαφέρον ότι συμφωνούμε πως η Γιουροβίζιον χρειάζεται διόρθωση αλλά ο καθένας για άλλους και ίσως αντικρουόμενους λόγους; Για παράδειγμα εγώ θέλω να επιστρέψει η Γιουροβίζιον στα πρότυπα της δεκαετίας του ’90, ενώ οι άλλοι θέλουν τάχα μου να την πάνε πιο «μπροστά». Θέλω τις εθνικές γλώσσες παρούσες στα τραγούδια, και μείωση του ποσοστού της τηλεψηφοφορίας από το 51% σε 50%. Θέλω επιστροφή στη συμφωνική ορχήστρα και το πολύ δύο παρουσιαστές σε κάθε σόου. Θέλω μηδενική ανοχή σε οποιουδήποτε είδους πολιτικό, κοινωνικό ή άλλως πώς ακτιβισμό, ελάχιστα ή κανένα comedy act, και τραγουδιστές με μία υποτυπώδη δισκογραφική ιστορία στην πλάτη τους, και όχι απόφοιτους του The Voice της κάθε χώρας. Ο Νέμο, φαντάζομαι θέλει κι αυτός ριζοσπαστικές αλλαγές προς την αντίθετη πλευρά.

Καλά θα πάει κι αυτό.

Έβλεπα προ ολίγου τον Λιάγκα να τα χώνει για τη Γιουροβίζιον και ήθελα να πάω να του σφίξω το χέρι. Συμφωνώ σχεδόν πάντα με ό, τι λέει, αλλά χθες επί του προκειμένου ήταν θεός! Και για την κωλοτούμπα της Σάττι για το χασμουρητό συμφωνώ, και με τα όσα έσυρε στους άθλιους τηλεπαρουσιαστές της ΕΡΤ συμφωνώ, και για τους κακομοίρηδες χορευτές που δήλωσαν Τούρκοι της Ελλάδος συμφωνώ, και για την αυθαίρετη διασύνδεση της Γιουροβίζιον με την ομοφυλοφιλία συμφωνώ. Ο Λιάγκας είναι μάγκας γιατί έχει παρρησία. Και η παρρησία είναι το άλφα και το ωμέγα σε μία δημοκρατία. Το γεγονός ότι ζούμε σε μια εποχή που επικρατεί η δικτατορία της σκέψης και μόλις μιλήσεις φωναχτά πέφτουν όλοι επάνω σου να σου ασκήσουν ψυχολογικό πόλεμο τον καθιστά ακόμη πιο μάγκα στα μάτια μου. Λατρεύω το πώς υποστηρίζει παθιασμένα τις απόψεις του και πώς δεν χαρίζει κάστανο. Το γεγονός ότι στον περισσότερο κόσμο είναι αντιπαθής με κάνει να τον εκτιμώ περισσότερο. Αν σε αντιπαθεί η πλέμπα πάει να πει ότι κάτι σωστό κάνεις. Το πώς ταυτόχρονα είναι πρώτος σε τηλεθέαση, είναι ένα σχήμα οξύμωρο που μόνο οι ψυχίατροι μπορούν να σας εξηγήσουν.

Η Γιουροβίζιον φέτος έπιασε πάτο.

Ήταν τόσο χάλια, που η διοργάνωση των Ιταλών του 1991 και του 2022 φαντάζουν παράδεισοι μπροστά της. Σήμερα διάβαζα ότι και οι Νορβηγοί απείλησαν να αποχωρήσουν την βραδιά του τελικού εξαιτίας του κλίματος που επικρατούσε ανάμεσα στους καλλιτέχνες. Για τον Ολλανδό αρνούνται ακόμη να μας εξηγήσουν λεπτομερώς τι συνέβη. Στο Η. Βασίλειο διαβάζω ότι τα ποσοστά τηλεθέασης ήταν τα χειρότερα των τελευταίων ετών χάνοντας το 1/3 όσων παρακολούθησαν πέρσι. Διάβασα και ένα άρθρο που ξανά έθετε το ζήτημα απόσυρσης της χώρας. Να μη στέλνετε τραγούδια μαλακίες, παιδιά. Αυτό είναι το κόλπο. Ο μαλάκας ο Όστερνταλ, εν τω μεταξύ, ακόμη να παραιτηθεί. Αυτά ζούμε.

Τέλος πάντων,

Χθες κάθισα και έκανα μια αναδρομή στα αποτελέσματα των τελευταίων δέκα ετών. Κατέληξα ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κανένας νικητής δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες που έχω από έναν νικητή. Αντιθέτως, σχεδόν όλοι όσοι ήρθαν δεύτεροι έκαναν μεγαλύτερη επιτυχία και τα τραγούδια τους μου αρέσουν περισσότερο. Πάμε να τους θυμηθούμε.

2014 

Η Κοντσίτα μου είναι συμπαθής μόνο ως καρικατούρα. Σαν ένας ρόλος, όπως αυτόν της Βέρκα Σερντούτσκα. Το τραγούδι της δεν ήταν κακό, αλλά σίγουρα όχι για πρώτο. Οι δεύτεροι Ολλανδοί, Common Linnets, ανώτεροι καλλιτεχνικά και κυρίως αισθητικά με μία συμμετοχή που σπανίζει στη σκηνή της Γιουροβίζιον (μη μου πείτε τώρα για αντιγραφή από τους Police, οι νότες είναι επτά!) και η οποία μπορεί να σταθεί μόνη της ανεξάρτητα του ευρύτερου τσίρκουλου της Γιουροβίζιον. Καταπληκτικό που λέει και η Ντόρα.

2015 

Ούτε Σουηδία, ούτε Ρωσία. Μόνο Ιταλία! Αλλά αν πρέπει σώνει και καλά να επιλέξω μεταξύ των δύο, θα είναι από τις λίγες φορές που θα μεροληπτήσω υπέρ του Μανς λόγω σκηνικής παρουσίας. Κατά τα άλλα, ένα νικητήριο τραγούδι ξεχασμένο και ένας τραγουδιστής που ευδοκίμησε περισσότερο ως παρουσιαστής παρά ως μουσικός. Thank you, next. 

2016

Δεν θέλει και ρώτημα ποιον επιλέγουμε εδώ. Η Τζαμάλα είναι από τις χειρότερες νικήτριες του Διαγωνισμού. Οι Ρώσοι όσο αντιπαθείς και να μας είναι, δεν μπορούν να μην κερδίσουν τον σεβασμό μας για το θέαμα που προσέφερε ο Σεργκέι εκείνο το βράδυ, χάριν στον Φωκά Ευαγγελινό. 

2017

Ναι, ο Σομπράλ, άπλυτο κουμμούνι εκτός τόπου και χρόνου, αλλά εκατό φορές καλύτερος μουσικά και τραγουδιστικά από το Βουλγαράκι της δεύτερης θέσης. Το 2017 ήταν μία άθλια χρονιά κατά την οποία άξιζε μόνο ο Φρανσκέσκο Γκαμπάνι της Ιταλίας, άντε και το τραγούδι του Βελγίου το οποίο όμως οπτικά δεν έλεγε τίποτα. 

2018

Ούτε κι εδώ χρειάζεται ρώτημα για το τι επιλέγουμε. Το σούργελο του Ισραήλ το οποίο πάτησε στο MeToo και στα "πάχη μου τα κάλλη μου" για να προωθήσει το τραγούδι του σήμερα έχει αδυνατίσει και μάχεται να μας πείσει ότι αξίζει της ανδρικής σημασίας. Έτσι είναι όλες. Όσο δεν βλέπονται "αγαπάνε το σώμα τους". Μόλις δουν ότι ούτε κουνούπι δεν δέχεται να κάτσει πάνω τους, πάνε και αδυνατίζουν. Έβλεπα τις προάλλες μία πρόσφατη φωτογραφία της Νέττα, η μισή έμεινε και μπράβο της. Το ιδιο και η Μαλτέζα Κιάρα. Αν τη δείτε σήμερα καμία σχέση με την εμφάνιση της το 2005 και το 2009. Η Φουρέιρα, από την άλλη, είναι πλέον θρύλος της Γιουροβίζιον και κάθε χρόνο εδραιώνεται περισσότερο. Έγκλημα που δεν κέρδισε τότε, ας όψεται η μικρή Κύπρος που δεν μπορούσε να υψώσει ανάστημα έναντι του Ισραήλ. 

2019

Από τις περιπτώσεις που μου αρέσουν και οι δύο εξίσου. Το Arcade πιστεύω είναι το τελευταίο ωραίο τραγούδι που κέρδισε τον Διαγωνισμό. Από την άλλη, το Soldi είναι το τραγούδι με το μεγαλύτερο airplay στην ιταλική ιστορία. Ο Μαχμούντ ανώτερος ποπ σταρ έναντι του χλιαρού Λώρενς, παρόλα αυτά, δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητος ποιον θα προτιμούσα νικητή. Θεωρώ ότι είναι από τις περιπτώσεις που όποιος εκ των δύο κέρδιζε θα ήμουν το ίδιο ευχαριστημένος. 

2021

Το Voila είναι μακράν καλύτερο τραγούδι από το Zitti E Buoni. Απλώς η Μπάρμπαρα Πράβι έμοιαζε με γεροντοκόρη που τραγουδά σε συνεστίαση έναντι των υπέρλαμπρων Maneskin οι οποίοι χαίρουν πλέον διεθνούς αναγνώρισης. Είμαι με τη Γαλλία εδώ. 

2022

No explanations needed. Ο Σαμ Ράιντερ είναι ό,τι καλύτερο έβγαλε η Γιουροβίζιον αυτή τη δεκαετία. Τον αγαπώ, έχω αγοράσει τον δίσκο του, τα σινγκλς του, τα ακούω, τα έχω μάθει, τα ξέρει πλέον και ο γιος μου. Το Space, Man, είναι στο τοπ 10 των καλύτερων τραγουδιών όλων των εποχών της Γιουροβίζιον κατ' εμέ. Έγκλημα σε βαθμό κακουργήματος το ότι έχασε από την κερκίδα των οπαδών της Δυναμό Κιέβου από πάνω, που όλοι ξέρουμε γιατί κέρδισαν, και δυστυχώς με ένα τραγούδι που για μένα αποτελεί σκέτη οχλαγωγία. 

2023

Τους βαριέμαι και τους δύο για διαφορετικούς λόγους. Τη μεν Λορίν γιατί νομίζει ότι η Γιουροβίζιον είναι μία τάξη Yoga και ψυχικής αφύπνισης, τον δε Φινλανδό καραγκιόζη γιατί έστρωσε τον δρόμο για τα φετινά τα χάλια που είπε και η φίλη μου η αχάπαρη. Για το 2023 μόνο Μάρκο Μενγκόνι και Ντούε Βίτε. 

2024

Η φωτογραφία μιλά από μόνη της. Ταυτίζομαι πλήρως με το ύφος "Ήμαρτον" που έχει ο Baby Lasagna στην φωτογραφία. Κροατία 100%! 

Μία δεκαετία με μοναδικό νικητή με τον οποίο μπορώ να ταυτιστώ, το Arcade της Ολλανδίας. Κατά τα άλλα, οι "δευτεράντζες" ήταν τις περισσότερες φορές ανώτερες των νικητών. Κρίμα, κρίμα, κρίμα!