There's No Going Back

 

Είδα προ ολίγου το βίντεο που ετοίμασαν οι Κροάτες προκειμένου να υποστηρίξουν και να ευχηθούν καλό κατευόδιο και «με τη νίκη» στον εκπρόσωπο της συμμετοχής τους. Δεν είναι τίποτα το σπουδαίο ή και εκτός του κόσμου τούτου, κι όμως συγκινήθηκα. Αυτό θα πει να έχεις την πατρίδα σου στο πλάι σου. Αυτό θα πει να διαγωνίζεσαι για τη χώρα σου και να τη νιώθεις σύμμαχο σου.

Δείτε τις δικές μας συμμετοχές. Στην Ελλάδα τσακώνονται για το αν η Ελλάδα είναι ο φραπές και η πλαστική καρέκλα και στην Κύπρο αν ρωτήσεις 10 τυχαίους στον δρόμο, ζήτημα να βρεθεί ένας να σου πει ποιο είναι το τραγούδι μας και ποια το λέει. Αυτά είναι ενδεικτικά των προσδοκιών που πρέπει να έχουμε από τις δικές μας συμμετοχές. Καλά να πάθουμε. 

Το 2005, πολύ πριν ανακοινωθεί ότι η Ελλάδα θα έστελνε την Παπαρίζου, όλοι γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα θα κέρδιζε στον Διαγωνισμό του 2005. Αυτό δεν μπορούσε να τεκμηριωθεί από κάπου. Απλά το αισθανόσουν στον αέρα. Ξέραμε ότι ο Ρουβάς αδικήθηκε την προηγούμενη χρονιά και ότι κατά κάποιο τρόπο «μας το χρωστούσαν». Ξέραμε ότι η χώρα διοργάνωσε μία υπέροχη Ολυμπιάδα και ότι ο κόσμος μπορούσε να την εμπιστευτεί. Ξέραμε ότι η χώρα κέρδισε το Euro στο ποδόσφαιρο. Ξέραμε ότι ακολουθούσε η Γιουροβίζιον. Το My Number One έπαιζε σε όλα τα ραδιόφωνα άπαξ και επιλέχθηκε σε βαθμό που είχαμε αηδιάσει να το ακούμε. Το ξέραμε ότι θα κερδίζαμε. Ακόμη και όταν άρχισε η βαθμολογία και οι χώρες που ψήφιζαν στην αρχή έδιναν χαμηλή βαθμολογία, ξέραμε ότι αυτό θα άλλαζε στην πορεία. Μην ρωτάτε πως το ξέραμε. Το ξέραμε!

Έτσι το ξέρουν και οι Κροάτες φέτος. Ήδη έκλεισαν την Zagreb Arena για τον Απρίλιο και Μάιο του 2025 ώστε να την έχουν εύκαιρη. Το ζουν στο πετσί τους και υπάρχει μία εθνική υπερηφάνεια και μία κροατική ομοψυχία που εμένα με γοητεύει. Να σας πω ότι όσο παρακολουθώ τον Baby Lazagna να ερμηνεύει το τραγούδι του από δω και από κει, τόσο πιο πολύ πείθομαι ότι ΔΕΝ θα κερδίσει. Η Ελβετία έχει περισσότερη καλλιτεχνία στην παρουσίαση της, η Γαλλία έχει καλύτερο τραγούδι και τραγουδιστή, η Ιταλίδα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, η Ουκρανία δεν θα τους το χαρίσει. Όλα είναι ανοιχτά. Παρόλα αυτά, βλέποντας όλη αυτή την ομοβροντία από την Κροατία, εννοείται θα τους ψηφίσω ακόμη και αν το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο για εμφάνιση νικητή wannabe.

There’s no going back, indeed.