Έβλεπα προ ολίγου την εμφάνιση του Σαμ Ράιντερ στα πλαίσια των εορτασμών για το Τζούμπιλι της Βασίλισσας Ελισάβετ.
Άφωνος! Εγώ, όχι ο τραγουδιστής. Κάθε άλλο!
Πολύ χαίρομαι που αναβιώνεται η αίγλη της Γιουροβίζιον στην Αγγλία. Δεν είναι δυνατόν η χώρα που μας χάρισε τόσες επιτυχίες στον Διαγωνισμό να τον σνομπάρει και να στερείται τη χαρά του να εκπροσωπείσαι επάξια σε ένα τόσο μεγάλο γεγονός. Πολύ χαίρομαι που ξύπνησαν. Είχα δει κάποτε ένα ντοκιμαντέρ του BBC στο YouTube όπου γινόταν ένα γκάλοπ στους δρόμους της Αγγλίας για τη Γιουροβίζιον στο οποίο μεταξύ άλλων ακούστηκαν και τα εξής σχόλια από δύο κυρίες: «Τη νύχτα του Διαγωνισμού κανονίζω πάντα να λείπω από το σπίτι. Δεν θέλω να δω τη Γιουροβίζιον ούτε κατά λάθος», «Προτιμώ να βγάλω τα μάτια μου με τα ίδια μου τα χέρια παρά να τη δω».
Ε, ελπίζω ότι αυτές οι νοοτροπίες θα εκλείψουν πια. Σκεφτείτε ότι σ’ αυτά τα 23 χρόνια στα οποία η Αγγλία πατώνει, έχει μεγαλώσει μία ολόκληρη γενιά η οποία δεν έχει χαρεί νίκη στη Γιουροβίζιον. Δεν ξέρουν πώς είναι. Καλά, ούτε εμείς ξέρουμε. Αλλά για μια χώρα-τιτάνα όπως η Αγγλία, είναι τρομερό να μην ξέρεις πώς είναι να τα πηγαίνεις καλά στη Γιουροβίζιον.
Ευχαριστούμε λοιπόν τον Ράιντερ που «έσωσε» τη Γιουροβίζιον, όπως είπε και ο Γκρέαμ Νόρτον σε μία δήλωσή του. Πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να το κερδίσουν πια. Και θα επιστρέψουμε σίγουρα στις εποχές όπου η χώρα θα πλασάρεται ψηλά, όπως στα προ 2000 έτη, για τουλάχιστον μία δεκαετία από τώρα.
Γενικότερα, δεν ξύπνησαν μόνο οι Άγγλοι. Ξύπνησαν και οι Ισπανοί. Και σε συνάρτηση με τους Ιταλούς που πάνε καλά ακόμα και αν κλάσουν επί σκηνής, προβλέπω ότι η επόμενη δεκαετία θα μονοπωληθεί από νίκες των Big 5! Βέβαια, για να λέμε και την αλήθεια, μετά τη 2η θέση του Βουαλά πέρσι, νόμισα ότι είχε ξυπνήσει και η Γαλλία. Αλλά φέτος ξανακοιμήθηκε. Για τους Γερμανούς δεν το συζητώ, η νίκη του 2010 είναι νωπή, δεν νομίζω να τους νοιάζει να το ξανακερδίσουν σύντομα.
Είναι τόσο εύκολο να το κερδίσουν οι Big5 αν θέλουν. Ίσως γι’ αυτό να κάνουν συχνά πίσω. Γιατί δεν ενδιαφέρονται να ξοδέψουν για να το διοργανώσουν. Αλλιώς θα το έπαιρναν κάθε χρόνο και δεν θα δινόταν η ευκαιρία σε μικρότερες χώρες να το στήσουν.
Όπως και να ‘χει, δείτε μεγαλεία ο Σαμ Ράιντερ. Μιμείται και λίγο τον Φρέντι, αλλά δεν χαλιέμαι. Όλα του μου αρέσουν. Ακόμα και η φόρμα με την κεντητή γιούνιον τζακ!
Η Γιουροβίζιον κάποτε «κατέστρεφε» καριέρες, ισχυρίζονταν κάποιοι. Αν τη χρησιμοποιήσεις σωστά, καταλήγεις να τραγουδάς στο παλάτι του Μπάγκινγχαμ ενώ μόλις πριν ένα χρόνο σέρβιρες καφέδες και βοηθούσες τον πατέρα σου στις σκαλωσιές. Όπως ακριβώς ο Σαμ Ράιντερ!
Θα επανέλθω με σχετικό άρθρο όσον αφορά το attitude του εκάστοτε καλλιτέχνη προς τον Διαγωνισμό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου